«فرشید پورحاجت» روز (دوشنبه) در گفت و گو با خبرنگار اقتصادی ایرنا افزود: اجاره بها تابعی از قیمت مسکن است و وقتی در حوزه تولید مسکن هیچ سیاستی را دنبال نمی کنیم و برنامه ای از سوی وزارت راه وشهرسازی در حوزه اجاره داری نداریم، باید توقع این مشکلات را داشته باشیم.
وی با بیان اینکه تاکنون توجهی به موضوع خانه های استیجاری نشده است، گفت: وزارت راه در حوزه مسکن به خصوص در یکسال گذشته برنامه مشخصی نداشته است و تولید مسکن به شدت کاهش یافته و متناسب با رشد جمعیت و اقتصاد مسکن تولید مسکن نداشتیم؛ اگر به تعداد کافی مسکن تولید کرده بودیم، به تبع آن افزایش نرخ مسکن به این شدت نبود و اجاره داری در کشور دچار مشکل نمی شد.
بخش زیادی از مردم به دلیل افزایش قیمت اجاره بها مجبور به جابجایی منطقه ای هستند تا از عهده هزینه های اجاره بر بیایند.دبیر کانون سراسری انبوه سازان مسکن و ساختمان با توضیح اینکه مالکان پلاک ثبتی انتظار دارند از سرمایه بلوکه شده در این حوزه سود ببرند، گفت: در اقتصاد اجاره داری باید شاخص ها با یکدیگر همخوانی داشته باشد؛ مشکل اساسی این است که مردم ما به لحاظ اقتصادی در تنگنا هستند و قدرت خرید ندارند و نمی توانند شکافی که از سال گذشته در حوزه اقتصاد کلان و به تبع آن در حوزه مسکن ایجاد شده است را پوشش دهند و امور زندگی خود را بگذرانند.
وی در پاسخ به این سوال که پیش بینی شما از بازار مسکن در آینده چیست؟ گفت: هرگونه پیش بینی در بازار مسکن در شرایط فعلی بسیار سخت است؛ معمولا وقتی قیمت مسکن زیاد شد تبعات آن را در بازار اجاره می بینیم. با ابزارهای مالیاتی و سرکوبی هم نمی توانیم بازار اجاره داری را کنترل کنیم و بهتر است به جای به کارگیری ابزار مالیاتی و سرکوبی، از ابزارهای تشویقی برای حوزه اجاره داری استفاده کنیم؛ از گذشته درس عبرت بگیریم و برای تولید مسکن استیجاری برنامه ریزی کنیم.
پورحاجت ادامه داد: اینکه شعارگونه در تریبون ها اعلام کنیم که می خواهیم نرخ اجاره بها را کنترل کنیم و مالیات وضع کنیم درست نیست؛ وضع قانون در کشور ما فرایندی حداقل یک تا دوساله را طی می کند، درحالی که شرایط اقتصادی می طلبد فورا به کمک مستاجران بیاییم و تمهیداتی ویژه برای مستاجران داشته باشیم.
وی ادامه داد: فصل نقل و انتقالات شروع شده است و بخشی از خانواده ها که اکنون در خانه های استیجاری زندگی می کنند در معرض شرایط سختی قرار دارند؛ بخش زیادی از مردم مجبور به جابجایی منطقه ای هستند تا از عهده هزینه های اجاره بربیایند؛ جابجایی منطقه ای به خصوص در شهرهای بزرگ مشکلات روحی و روانی ایجاد می کند و چالش های فرهنگی و اجتماعی به وجود می آورد.
اقتصام**الف. و**۹۱۸۹