نشریه " تایمز او ایندیا" امروز (پنجشنبه) گزارش داد: دو سوم دریاچه "پان گونگ" در کنترل چین است؛ این دریاچه از منطقه تبت چین تا لاداخ ادامه می یابد.
یک مقام نظامی هند در این باره گفت: نیروهای هندی مشغول گشت زنی در منطقه بودند که توسط نیروهای ارتش چین متوقف شدند؛ نیروهای چینی به شدت به حضور نیروهای مرزی هند در منطقه اعتراض کردند و این امر سبب درگیری لفظی و افزایش تنش ها میان نیروهای دو کشور شد؛ به همین دلیل هر دو کشور نیروهای خود را در منطقه افزایش داده اند.
وی افزود: ارتش های هند و چین با یکدیگر در ارتباط هستند و قرار شده که جهت کاهش تنش ها، مقامات ارشد مرزی دو کشور با یکدیگر دیدار کنند. این درگیری ها به طور مکرر در منطقه اتفاق می افتد و دلیل آن درک متفاوت دو کشور از "خط واقعی کنترل" است.
در سال ۲۰۱۷ نیز نیروهای هندی و چینی در امتداد دریاچه "پان گونگ" درگیر شده بودند. در این درگیری چندین نیروی هندی و چینی مجروح شدند.
اختلافات مرزی هند و چین از شرق لاداخ تا ایالت اروناچال پرادش واقع در شمال شرق هند گسترده شده است. این منطقه به طور مکرر شاهد نفوذ و رویارویی نیروهای نظامی دو کشور به دلیل درک متفاوت از مرز مورد اختلاف است. سایر مناطق مورد اختلاف هند و چین در لاداخ شامل بلندی های تریگ، دومچله، چومار، اسپنگور، و دریاچه پان گونگ می شوند.
چین در سال ۲۰۱۷ در اقدامی تصمیم گرفت در یک منطقه به نام "دوکلم" که توسط بوتان، کشور حامی هند، کنترل می شود، نفوذ کند.
تنش مرزی سال گذشته بین چین، هند و بوتان که حدود سه ماه به طول انجامید، پس از عقب نشینی نیروهای دو کشور از دوکلم پایان یافت.
چین ایالت اروناچال پرادش را به عنوان تبت جنوبی می داند و آن را بخشی از خاک خود اعلام کرده است. پکن همچنین از صدور روادید برای مردم ایالت اروناچال پرادش خودداری می کند.
این درحالی است که هند منطقه توانگ در ایالت اروناچال پرادش را بخش جدایی ناپذیر این ایالت و در نتیجه بخشی از خاک خود می داند و اعلام کرده که این منطقه از سال ۱۹۵۰ تاکنون هر ساله در پارلمان های ایالتی و مرکزی نماینده داشته است.
هند همچنین مدعی است که چین هم ۳۸ هزار کیلومتر مربع از فلات "اکسای" هند را به تصرف خود درآورده است.
مقامات دهلی نو و پکن از سال ۲۰۰۳ میلادی تاکنون ۱۹ بار با یکدیگر در خصوص اختلافات مرزی گفت وگو کرده اند، اما این مذاکرات نتیجه ای نداشته است.