«مهدی بهلولی» روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار گروه دانشگاه و آموزش اظهار داشت: یکی از موضوع های چالش برانگیزی که این روزها در زمینه آموزش و پرورش مطرح شده طرح ۵۷ نماینده مجلس با عنوان «رفع انحصار از زبان انگلیسی در نظام آموزش همگانی کشور» است که از همان روز نخست که این طرح رسانه ای شد فرهنگیان بسیاری به انتقاد از آن پرداختند.
وی ادامه داد: هم اکنون گستره مخالفان، بسیار گسترده تر شده است و برخی از استادان دانشگاه ها، کنشگران اجتماعی و روشنفکران عرصه عمومی هم به جرگه منتقدان پیوسته اند.
این کارشناس حوزه آموزش و پرورش بیان داشت: درباره این طرح، نکته های زیادی می توان بیان داشت اما شاید مهم ترین نکته این باشد که این طرح، به هیچ رو طرحی کارشناسانه نیست و نمی تواند به بهبود آموزش زبان انگلیسی بینجامد.
به گفته بهلولی در ادبیات آموزش زبان های خارجی، این نکته بسیار پربسامد است که آموزش زبان، بهتر است از سال های نخست زندگی کودک آغاز شود در پیش نویس سند برنامه درسی ملی و در بخش آموزش زبان چنین آمده بود که از آنجا که یادگیری زبان دوم به دلیل یک سویه شدن مغز که در حدود سن ۱۰ تا ۱۲سالگی رخ می دهد، توام با مشکلاتی خواهد شد به همین دلیل جا دارد تا حد امکان سن و دوره تحصیلی آموزش زبان پایین آورده شود و آموزش زبان خارجی می تواند در بخش دروس اختیاری از مرحله دوم دوره ابتدایی آغاز شود که این پیشنهاد پیش نویس، از سند کنار گذاشته شد. اما در این طرح پیشنهاد شده است که آموزش زبان فقط در دوره دبیرستان انجام شود.
وی یادآورشد: نکته دیگر این است که نمایندگان مجلس بر این باورند دانش‌آموزانی که با هدف مهارت‌آموزی و ورود سریع به بازار کار مسیر تحصیل در شاخه‌های کاردانش یا فنی و حرفه‌ای را انتخاب می‌کنند، نیاز ضروری به آموختن زبان خارجی ندارند حال آنکه در سند برنامه درسی ملی اشاره شده است که آموزش زبان خارجی، علاوه بر کارکرد ارتباط میان فردی و بین فرهنگی، در توسعه اقتصادی مانند صنعت گردشگری، تجارت، فن آوری، توسعه علم، و هوشیاری اجتماعی سیاسی، موثر است.
این کارشناس آموزشی اضافه کرد: مشخص است که نمایندگان مجلس، شناخت درست، آگاهانه و به روزشونده ای از بازار کار و تجارت ندارند و کاملا سنتی به آن می نگرند.
بهلولی تصریح کرد: در چند روز گذشته برخی از نمایندگان امضاء کننده طرح، به دفاع از پرداختند که نشان می داد این نمایندگان تا چه اندازه نسبت به زبان انگلیسی و به ویژه آموزش و اهمیت آن در جهان امروز، کم اطلاع هستند. این که در سیستان و بلوچستان یا استان های شمالی به خاطر نزدیک بودن به هند یا روسیه ، دانش آموزان بهتر است به جای انگلیسی ، زبان هندی یا روسی آموزش داده شود (آنگونه که یکی از نمایندگان مدافع طرح استدلال کرده است) نشان می دهد که این نمایندگان به هیچ رو به ارزش و جایگاه زبان انگلیسی به عنوان زبان دانش و گسترده ترین زبان ارتباطی کنونی جهان، توجهی ندارند و با نگاهی سیاسی و غیرآموزشی و غیرعلمی به این مسئله نگاه می کنند.
وی با اشاره به اینکه نکته های بسیار زیاد دیگری هم وجود دارد که بسیاری از منتقدان، در چند روز گذشته به آن ها پرداخته اند، گفت: برای نمونه این که سرنوشت درس عربی چه می شود؟ آیا نمایندگان مجلس، درس عربی را هم در طرح خود در نظر دارند یا نه؟ نمایندگان مجلس استدلال کرده اند که چون آموزش زبان انگلیسی در مدرسه، ناکارآمد است بهتر است برون سپاری شود، مطرح شده است.
کارشناس آموزشی افزود: در این صورت می توان پرسید آیا آموزش درس عربی یا دیگر درس ها کارآمد است؟ آیا باید آنها را هم به خاطر ناکارآمدی، برون سپاری کرد؟ یا این که این طرح تا چه اندازه باعث شتاب بخشیدن به پولی سازی آموزش و پرورش می شود و چگونه با عدالت آموزشی، سازگار است؟ آیا در همه جای ایران، آموزشگاه های زبان وجود دارد؟
بهلولی خاطرنشان کرد: روی هم رفته روشن است که این طرح ، جنبه های کارشناسانه آموزش زبان های خارجی را درنظر نگرفته است و بیشتر طرحی برای دور کردن فضای مدرسه از زبان های خارجی به ویژه زبان انگلیسی است.