شاید از روزی که «جمیله سروری» دختر ژیمناستیک کار ایرانی با وایلد کارت کمیته بین‌المللی المپیک جواز حضور در این تورنمنت بزرگ را کسب کرد تا امروز بیش از نیم سده می گذرد؛ گذشت زمانی که زنان مستعد را از هیجان‌های این رشته محروم کرد. محرومیتی که به خاطر توانایی دختران ایرانی نبود بلکه آنچه بیش از توانایی در اعزام نشدن زنان به تورنمنت‌های خارجی تاثیر داشت عدم تطابقت لباس و پوشش این رشته با موازین شرعی اسلام بود. امروز با تدبیر وزارت ورزش و برخی از فدراسیون‌ها مشکل پوشش اسلامی زنان برای مسابقات جهانی حل شده است و این مهم در رشته‌هایی مانند وزنه‌برداری و ژیمناستیک برای نخستین بار در تاریخ ورزش کشور است.
اما وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک چگونه بر این محدودیت‌ها غلبه کردند؟ برای بررسی این کار لازم است که چند سال زمان به عقب برگردد و شعارهای انتخاباتی رییس دولت های یازدهم و دوازدهم مورد واکاوی قرار گیرد. اهمیت حضور زنان ورزشکار در برنامه های دولت تدبیر و امید موجب شد تا توجه به این قشر به یک روند مثبت در ورزش ایران تبدیل شود؛ روندی که از سال ۲۰۱۶ با مدال برنز «کیمیا علیزاده» در المپیک ۲۰۱۶ ریو شروع شد و با ۲ مدال طلای «ساره جوانمردی» در پارالمپیک ریو ادامه پیدا کرد. افتخارآفرینی که موجب شد تا «حسن روحانی» رییس جمهوری ایران در فیلم‌های انتخاباتی خود از این ۲ زن ورزشکار به عنوان الگو یاد کند.
اما افتخار آفرینی در المپیک ریو ۲۰۱۶ سقف آرزوهای زنان ورزشکار ایران نبود بلکه حضور در پست‌های مدیریتی، حضور زنان در ورزشکاه و فراهم کردن زمینه برای زنان در ۲ رشته وزنه‌برداری و ژیمناستیک از مهمترین مسائلی بودند که در این دولت باید حل می‌شد. دولتی که تمام تمرکز خود را بر حقوق شهروندی با حفظ کرامت اسلامی زنان قرار داده بود. در سال ۱۳۹۶ یکی از اتفاقات مهم در مدیریت ورزش ایران رخ داد و «زهرا اینچه‌درگاهی» توانست با جلب نظر اعضای مجمع انتخاباتی، به ریاست فدراسیون ژیمناستیک رسید؛ انتخابی که بازتاب زیادی رسانه ای را در پی داشت.
دولت در ادامه توجه به مطالبه زنان در حوزه ورزش حضور زنان را در ورزشگاه در دستور کار قرار داد. حضوری که به صورت آزمایشی در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۸ رخ داد و در مهرماه سال ۱۳۹۸ در بازی ایران برابر کامبوج این اتفاق به صورت رسمی شکل گرفت و زنان ایرانی برای نخستین بار به صورت رسمی دیدار تیم ملی فوتبال ایران را در ورزشگاه آزادی از نزدیک نظاره گر بودند. هر چند که برخی این اقدام را موقت و در جهت قانع کردن فدراسیون جهانی فوتبال فیفا می‌دانستند اما در شش ماهه نخست سال جاری، ۲ اتفاق تاریخی دیگر در ورزش ایران رخ داد که در ۴۰ سال گذشته بی‌نظیر بود. تیم وزنه‌برداری زنان ایران برای نخستین بار به رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی آسیا در چین اعزام شد و پس از آن نیز این تیم با چهار وزنه‌بردار دختر به قهرمانی جهان در تایلند رفت. هر چند که این اعزام‌ها دستاورد چندانی برای ایران نداشت اما اتفاق مهم و تاریخی برای وزنه‌برداری زنان ایران در جام «نعیم سلیمان اوغلو» ترکیه رخ داد. جایی که «سیده‌الهام حسینی» توانست نخستین مدال ایران در این رشته را کسب کند.
در کمتر از یک ماه پس از این افتخارآفرینی ورزش ایران شاهد یکی دیگر از اتفاقات تاریخی در ورزش بود. تیم ژیمناستیک ایران در بخش اکروباتیک جواز حضور در رقابت های بین‌المللی را کسب کرد. این جواز در حالی است که از آخرین اعزام یک زن ایرانی به رقابت بین‌المللی در حدود نیم سده می گذرد. وی در المپیک ۱۹۶۴ توکیو حضور پیدا کرد.
حضور مجدد ژیمناستیک کارهای ایرانی متفاوت از ۵۰ سال گذشته است. در دوره کنونی اعزام زنان به رقابت‌های بین‌المللی براساس پوشش اسلامی است. پوششی که توسط فدراسیون طراحی شده و وزارت ورزش و جوانان آن را تایید کرده است. این لباس به تایید فدراسیون جهانی ژیمناستیک نیز رسیده است. شاید نخستین اعزام تیم اکروباتیک دختران ایرانی با موفقیت چشمگیری در سطح جهان مواجه نشود اما بدون شک آغاز یک راه تاریخی برای این ورزش در ایران است. راهی که توانایی زنان ایران را در این رشته به رخ حریفان جهانی خواهد کشاند.