حجت الاسلام علی‌رضا شاه فضل قمصری روز پنجشنبه به مناسبت سالروز شهادت امام هادی (ع) در گفت و گو با خبرنگار معارف ایرنا ضمن برشمردن ویژگی های دوران زندگی امام دهم به فعالیت های برخی گروه های منحرف و باطل به نام غالیان اشاره کرد و گفت: امام هادی (ع) بارها به شیعیان سفارش می کردند از این گروه ها دوری گزیده و در مواردی به‌شدت با آنان برخورد کنند.
وی افزود: گروه غُلات یا غالیان از گروه های باطل و منحرف در دوران امامت امام هادی (ع) بودند که خود را شیعه معرفی می کردند ولی با افکار و عقاید بی اساس خود برای امام معصوم مقام خدایی قائل می‌شدند و گاهی خود را منصوب از طرف امام می دانستند و در واقع باعث بدنامی شیعیان در میان سایر فرقه‌ها می شدند.
در چنین دورانی امام هادی (ع) با این گروه ها مبارزه می‌کرد و با طرد کردن آنان، اجازه نمی داد چنین بدنامی برای شیعه واقع شود.
وی افزود: علی بن حسکه، امام هادی (ع) را خدا و خالق جهان می دانست و خود را فرستاده ای از جانب امام برای هدایت مردم معرفی می کرد و می گفت هیچ یک از فرائض دینی مانند روزه، زکات و حجّ واجب نیست.
شاه‌فضل به برخی از شواهد تاریخی استناد کرد و گفت: در یکی از نامه های امام هادی (ع) خطاب به شیعیان درباره افکار ابن حسکه آمده است: «من از کسی که چنین سخنانی می‌گوید، بیزاری می جویم و از چنین گفتاری به خدا پناه می برم. شما نیز از آنان دوری گزینید و آنان را در فشار و سختی قرار دهید و چنانچه به یکی از آنها دسترسی پیدا کردید، سرش را با سنگ بشکنید.
وی ضمن برشمردن اسامی برخی از سران این گروه های منحرف اظهار داشت: علی بن حسکه، قاسم یقطینی، حسن بن محمد بن بابای قمی معروف به ابن بابا، محمد بن نُصیر فهری و فارس بن حاتم از مهمترین سرکرده های این گروه ها بودند.
این پژوهشگر مذهبی اضافه کرد: محمد بن نصیر فهری نیز ازدواج با محارم را جایز می دانست و به تناسخ (حلول ارواح مردگان در کالبد آیندگان) اعتقاد داشت.
امام دهم درباره عقاید باطل ابن حسکه در پاسخ به یکی از شیعیان نوشت «لعنت خدا بر او باد. او دروغ گفته است و من او را از دوستان و پیروان خود نمی دانم. خدا لعنتش کند» آنگاه امام آموزه ها دینی را برشمرد و فرمود «رسول خدا (ص) و پیامبران پیش از او مردم را فقط به یکتاپرستی، نماز، زکات، حج و ولایت دعوت کردند و ما نیز جانشینان پیامبر و از بندگان خدا هستیم و به او شرک نمی ورزیم.»«اگر او را اطاعت کنیم مشمول رحمت او خواهیم بود و چنانچه از فرمانش سرپیچی نماییم، گرفتار کیفرش خواهیم شد. ما بر خدا حجتی نداریم، بلکه خدا است که بر ما و بر تمامی آفریده هایش حجت دارد.»
این کارشناس مذهبی افزود: امام هادی (ع) به یکی از شیعیان نامه ای نوشت و از فهری و ابن بابای قمی بیزاری جست و ضمن لعن آن دو، همه شیعیان را از فتنه این گروه های منحرف برحذر داشت. آنگاه امام دهم درباره این دو نفر نوشت «این دو تن، مال مردم را بنام ما می خورند و فتنه انگیز و مزاحم هستند. خداوند آنان را عذاب کند و گرفتار فتنه سازد. ابن بابا گمان برده که من او را به نبوت برانگیخته‌ام و او "باب" من است!»
وی درباره انحراف فارس بن حاتم گفت: انحراف ها و بدعت های فارس به قدری زیاد بود که امام دهم دستور قتل او را صادر و از طرف دیگر بهشت را برای قاتل او تضمین کرد. در عصر حاضر نیز گروهی از شیعیان افراطی در اشعار و مرثیه خوانی ها از الفاظی استفاده می کنند که تمایلی به گفته های غلات دارد. البته شاید این افراد نیت بدی نداشته باشند، اما ممکن است به مرور زمان به انحرافات بیشتری کشیده شوند و بر همین اساس همه ما به عنوان شیعیان و دوستداران امام هادی وظیفه داریم تا از بروز و ظهور چنین انحراف هایی در جامعه اسلامی جلوگیری کنیم.
حضرت امام هادی علیه السلام در نیمه ذی الحجه سال ۲۱۲ هجری قمری در شهر صریا واقع در مدینه دیده به جهان گشود. نام مبارک ایشان علی و القابشان هادی، نقی، عالم، فقیه، امین، موتمن، طیب و متوکل است و کنیه شان ابوالحسن است که به ایشان ابوالحسن ثالث می گفتند.
امام علی النقی (ع) در هشت سالگی به امامت رسیدند و به مدت ۳۳ سال امامت شیعیان را به عهده داشتند. دوران امامت امام هادی با هشت تن از خلفای عباسی از جمله متوکل هم زمان بود و بیشتر سال‌های امامت را در سامرا تحت نظارت حاکمان عباسی گذراندند. آن حضرت به دستور معتز مسموم شدند و در سوم رجب سال ۲۵۴ هجری قمری در سامرا به شهادت رسیدند. امام حسن عسکری (ع) بر پیکر مطهر پدر خویش نماز گزاردند و آن حضرت را پس از تشییع در منزل خویش به خاک سپردند.