به گزارش ايرنا، غروبي نابهنگام در شهر سامرا حكايتي در دل دارد، ساعت ها و دقيقه ها و حتي ثانيه ها هم رحمي ندارند و بي رحمانه بر دل ياران مي تازند و مي گذرند.
شهر آبستن فتنه است گويي، فتنه اي كه بارها از كوچه هاي مدينه و شام و كربلا گذر كرده است و اين بار بساط خود را دور دهمين خورشيد از نسل علي(ع) و فاطمه(س) پهن كرده و با فريادهايي از ظلم و تاريكي به محصاره انداخته است.
شهر آبستن فتنه است و گويي تمامي ندارد...
سامرا اين بار گزينه تشويش و اضطراب عرشيان شده و شهر در سكوت و تشويش فرورفته است، سياهي پشت دروازه هاي به انتظار نشسته است تا سايه خود را به پشتوانه دستگاه جور و ظلم عباسيان بر سر شهر پهن كند؛ چرا كه نور در حال عروج است.
دهمين فرزند از نسل پيامبر خدا(ص) با رداي سبز شهادت به سوي ناله هايي از ميان دود و آتش و پهلوي شكسته كه تا قيامت از ميان در و ديوار دل آسمان را صدپاره مي كند پر كشيده است.
تاريخ شهادت مي دهد كه دهمين خورشيد از آسمان اهل بيت مصطفي(ع)، در سن هشت سالگي پس از شهادت پدر بزرگوارشان امام جواد(ع) مسئوليت بزرگ و سنگين ولايت را به جان و دل خريد و تا 41 سالگي همچو مادرش زهرا(س) و همچو جدش سيد الشهدا(ع)، مردانه و استوار با قامتي خميده با خون جگر از دين علوي حضرت رسول(ص) جانانه به دفاع پرداخت.
بوي عطر دهمين آيينه شكوه خداوندي است كه اين بار با زهر كين دشمنان دين رسول الله(ص)، آهسته و بي صدا زمين را ترك مي كند و سبزي حضورش را از ميان سياهي دل ها مي ربايد.
نقي، هادي، امين، طيب، ناصح، مرتضي چه زيبنده اين امام همام، ابوالحسن است؛ انگار همين ديروز بود كه چشم امام جواد(ع) در نيمه ذي الحجه سال 212 هجري قمري در نزديكي شهر مدينه از ديدنش روشن شد و زمين و آسمان از ميلادش مژدگاني به همه پنجره هاي عالم و عرشيان و فرشيان مي دادند.
امام هادي(ع) از آغاز امامت در مدينه حضور داشتند و در مدت اقامت در اين شهر نقش بسيار مهمي در رهبري شيعيان ايفا كردند؛ به طوري كه حكومت عباسي از موقعيت ممتاز امام احساس خطر كرد و حضور ايشان در مدينه را به صلاح ندانست و متوكل براي كنترل بيشتر امام تصميم گرفت ايشان را از مدينه به سامرا منتقل كند.
در طول مدت حضور امام(ع) در سامرا هر روز بر عظمت و محبوبيت آن حضرت افزوده مي گشت و همه ناخواسته در برابر امام هادي متواضع و خاشع بودند.
نفوذ امام منحصر به شيعيان نبود و شامل درباريان عباسي هم مي شد و حتي اهل كتاب هم به امام احترام مي گذاشتند.
متوكل وقتي در اقدام هاي خود عليه امام هادي(ع) ناكام ماند، به نزديكان خود اعلام كرد كه در كار امام هادي(ع) درمانده شده است؛ از اين رو به محدوديت و فشار اكتفا نكرد و تصميم به شهادت امام گرفت و حتي اقدام هايي هم انجام داد؛ اما پيش از آنكه موفق شود، خود به هلاكت رسيد.
ايجاد آمادگي فكري شيعيان جهت ورود به عصر غيبت، مبارزه با انحرافات، تربيت نيرو و افراد شايسته و تبيين مقام شامخ امامت از جمله اقدام هاي مهم امام هادي(ع) بود.
سرانجام امام هادي(ع) در سوم رجب سال 254 هجري قمري دل به غروب نابهنگام سپرد.
غروبي مظلومانه و غريبانه در شهر سامرا.
7342م/6103
سمنان- ايرنا- سومين روز از ماه رجب سال 254 هجري قمري، دست جور و ستم عليه دين مبين اسلام و امامت به خون امام علي النقي الهادي(ع) آلوده شد و شهر سامرا يكباره رنگ غم گرفت و در اندوه نشست.
