در این گزارش آمده است: دولت دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا اواخر سال ۲۰۱۹ میلادی کاری انجام داد که دولت های قبلی این کشور انجام نداده بودند و آن اینکه، راهبردی جدید برای آسیای میانه ترسیم کرد.
این راهبرد، آسیای میانه و افغانستان را یک منطقه واحد درنظر می‌گیرد و سیاست در آسیای میانه را تابع الزامات جنگ در افغانستان قرار نمی‌دهد. با این وجود، این راهبرد با چالش های جدی روبه روست.
نخست آنکه، تا زمان یکپارچه شدن دولت افغانستان، توافق با طالبان ادامه نخواهد یافت و امکان گسترش خشونت وجود خواهد داشت.
دوم آنکه، چین و روسیه قطعا با هر راهبرد و سیاست ترسیم شده در جهت افزایش حضور آمریکا در این منطقه مخالف خواهند بود.
و سوم آنکه دامنه و بزرگی، اگر نه مدت زمان بیماری همه گیر کووید – ۱۹ باعث خواهد شد بسیاری از بخش های داخلی با استفاده از منابع آمریکایی برای راهبرد آسیای میانه درصورتی که این منابع را غیرضروری بدانند، مخالفت کنند.
از آنجا که نیازهای آسیای میانه به واسطه این بحران بسیار زیاد خواهد بود، واشنگتن ناگزیر باید تا حد ممکن با متحدانش یعنی اتحادیه اروپا، کره جنوبی، هند و ژاپن همکاری کند؛ کشورهایی که جملگی دارایی های قابل توجهی در آسیای میانه برای به حداکثر رساندن تجارت و فرصت های سرمایه گذاری دارند.
در ادامه این گزارش آمده است: جدای از تقویت فرصت های سرمایه‌گذاری و تجارت برای آمریکا در آسیای میانه و برعکس، آمریکا می تواند کمک های ارزنده ای در بهبود کنترل در امتداد مسیرهای اصلی تجاری و مرزها برای تقویت ارتباطات آسیای میانه به سراسر جهان و کاهش هزینه های حاصل از فساد و ناکارآمدی ارائه دهد.
در عین حال، واشنگتن باید با وجود تقاضا برای منابعش، تلاش برای برقراری ارتباط با نخبگان و عامه مردم در آسیای میانه را مضاعف کند و خیرخواهی و اثربخشی این سیاست‌ها را به نمایش بگذارد. همچنین باید همین کار را در خانه انجام دهد تا حمایت پایدار از این راهبرد به دست آید.
دیگر انواع حمایت از این راهبرد شامل همکاری امنیتی بین ارتش‌های آمریکا و آسیای میانه یا همکاری با صنایع دفاعی در این منطقه است.
این گزارش در پایان این نکته را مورد تاکید قرار داد که دولت آمریکا از آنجاکه چین را رقیب اصلی خود می داند، باید با دولت های محلی، متحدان و شرکا با هدف ارائه جایگزینی برای طرح چینی «یک کمربند، یک جاده» هماهنگی برقرار کند و ظرفیت دولت های محلی را برای برخورد با مسکو و پکن افزایش دهد.
طرح یک کمربند، یک جاده، یک راهبرد توسعه جهانی است که از سوی دولت چین در سال ۲۰۱۳ اتخاذ شد و توسعه زیرساخت ها و سرمایه گذاری در تقریبا ۷۰ کشور و سازمان های بین المللی را دربرمی‌گیرد.
دولت چین این ابتکارعمل را تلاشی برای تقویت ارتباطات منطقه ای و آغوش گشایی به آینده ای روشن تر می داند.
آسیای میانه منطقه ای است که از دریای خزر در غرب تا چین و مغولستان در شرق و از افغانستان و ایران در جنوب تا روسیه در شمال امتداد دارد. این منطقه از جمهوری های شوروی سابق شامل قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان تشکیل شده است.