به گزارش پایگاه خبری ساینس‌دیلی، در این تحقیقات از موش‌های مبتلا به یکی از جهش‌های ژنتیکی بسیار متداول در اوتیسم موسوم به ۱۶p و همچنین سلول‌های به دست آمده از بافت انسان‌های دارای جهش ژنتیکی ۱۶p استفاده شد.
در حالت عادی با فعال شدن بخشی از مغز، جریان خون در آن بخش افزایش می‌یابد، اما زمانی که نورون‌های موش دارای جهش ۱۶p فعال می‌شوند، خون رسانی به آن بخش مغز موش با تاخیر و شدت کمتری انجام می‌شود. همچنین رگ‌های خونی که از بدن این موش‌ها خارج شده و با استفاده از تجهیزات آزمایشگاهی زنده نگاه داشته شده‌اند، در واکنش به محرک‌هایی که موجب گشادی رگ‌ها می‌شوند، عملکرد ضعیفی داشتند. محققان توانستند منشاء این اختلال را در سلول‌های اندوتلیوم که لایه درونی رگ‌ها را تشکیل می‌دهد، شناسایی کنند. این راهکار می‌تواند در توسعه روش‌های درمانی حل این مشکل مفید باشد.
اوتیسم یک اختلال عصبی است که عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این معلولیت رشدی معمولا در سه سال اول زندگی به طور کامل آشکار می‌شود. معمولا این سه سال اول، دوره طلایی قلمداد می‌شود و چنانچه در این دوره مربیان و والدین کودک این عارضه را شناسایی کنند و در صورت درمان و رسیدگی می‌توان کودک را به مدرسه فرستاد و مهارت‌های زیادی را به او آموخت.
برخی از مهمترین نشانه‌های اوتیسم عبارتند از :
• دیر به حرف افتادن یا نداشتن تمایل به صحبت کردن؛ ۴۰ درصد از مبتلایان به اوتیسم هرگز صحبت نمی‌کنند.
• مشکل در درک دیدگاه گوینده
• استفاده از کلمات و عبارت های تکراری
• تکرار رفتارهای کلیشه‌ای مانند تکان دادن دست یا بدن
• تمرکز طولانی مدت روی اشیا
• خودزنی
• پرخاشگری
• ناتوانی در بیان اسم
• ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی
• علاقه به بازی‌های تکراری
• خیره‌شدن به یک شی یا تصویر
• فقدان حس همدلی و به اشتراک گذاشتن احساسات
• نداشتن تمایل به ایجاد دوستی با هم سن و سالان
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Neuroscience منتشر شده است.