پیش به سوی استقلال و خودانگیزی

به گزارش گروه اخبار علمی ایرنا، اوتیسم یك اختلال عصبی است كه عملكرد مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. این معلولیت رشدی معمولا در سه سال اول زندگی به طور كامل آشكار می شود. معمولا این سه سال اول، دوره طلایی قلمداد می شود و چنانچه در این دوره مربیان و والدین كودك این عارضه را شناسایی كنند و در صورت درمان و رسیدگی می توان كودك را به مدرسه فرستاد و مهارت های زیادی را به او آموخت.
روز دوم اوریل (13 فروردین) روز جهانی اوتیسم نام گرفته است. این روز برای اولین بار در سال 2008 میلادی توسط مجمع عمومی سازمان ملل و به اتفاق آرا با هدف افزایش آگاهی در مورد این بیماری شكل گرفت.
سازمان ملل متحد هر سال شعاری برای این رویداد درنظر می گیرد، این شعار در سال 2017، پیش به سوی استقلال و خودانگیزی انتخاب شده است.
در گزارشی ملل متحد در سال گذشته آمده است كه بیش از 80 درصد از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم بیكار هستند و استخدام را مزیتی برای بیماران اوتیسمی، دانست.
برخی از مهمترین نشانه های اوتیسم عبارتند از :
•دیر به حرف افتادن یا عدم تمایل به صحبت كردن؛ 40 درصد از مبتلایان به اوتیسم هرگز صحبت نمی كنند.
• مشكل در درك دیدگاه گوینده
• استفاده از كلمات و عبارت های تكراری
• تكرار رفتارهای كلیشه ای مانند تكان دادن دست یا بدن
• تمركز طولانی مدت روی اشیا
• خودزنی
• پرخاشگری
• ناتوانی در بیان اسم
• ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی
• علاقه به بازی های تكراری
• خیره شدن به یك شی یا تصویر
• فقدان حس همدلی و به اشتراك گذاشتن احساسات
• عدم تمایل به ایجاد دوستی با هم سن و سالان
معمولا تشخیص بیماری اوتیسم بین 21 ماهگی تا 24 ماهگی نوزاد صورت می گیرد؛ البته گاهی اوقات این زمان تا چهار سالگی كودك نیز طول می كشد.

***** برخی آمارها در مورد اوتیسم
مركز كنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریكا، گزارشی را در مورد اوتیسم در سراسر جهان منتشر كرده است كه بر اساس آن،
-از هر 150 كودك در سراسر جهان، یك نفر به اختلال اوتیسم (ASD) مبتلا است.
-احتمال بروز این بیماری در تمام گروه های نژادی، قومی، اجتماعی و اقتصادی وجود دارد.
-اوتیسم در پسران (از هر 42 پسر یك نفر) شایع تر از دختران (از هر 189 نفر یك نفر) است.
-تحقیقات انجام شده در آسیا، اروپا و آمریكای شمالی، شمار كودكان مبتلا را حدود یك درصد و در كره جنوبی حدود 2.6 درصد نشان می دهد.

***** عوامل خطر و ویژگی ها
-مطالعات نشان می دهد كه در بین دو قلوهای همسان (identical twins)، اگر یك كودك به اوتیسم مبتلا باشد، احتمال ابتلای دیگری بین 36 تا 95 درصد است. در دوقلوهای غیر همسان (non-identical twins) در صورتی كه یك كودك به این اختلال مبتلا باشد، احتمال ابتلای دیگری صفر تا 31 درصد است.
-پدر و مادری كه دارای یك فرزند اوتیسمی هستند، در صورت بارداری مجدد، احتمال ابتلای كودك دوم 2 تا 18 درصد است.
-احتمال ابتلا به اوتیسم در افرادی كه نقص ژنتیكی یا كروموزومی دارند، به مراتب بیشتر است. حدود 10 درصد از كودكان مبتلا به اوتیسم به یكی از اختلالات سندرم داون، سندرم X شكننده، اسكلروز ناهنجار یا اختلالات دیگر كروموزومی و ژنتیكی مبتلا هستند.
-توانایی فكری 46 درصد از كودكان مبتلا به اوتیسم، در حد متوسط یا بالاتر از حد متوسط است.
-كودكان متولد شده از والدین مسن، بیشتر در معرض این اختلال قرار دارند.

***** با كودك اوتیسمی چه كنیم
والدین كودكان مبتلا به اوتیسم نگرانی های زیادی دارند و به دلیل ناشناخته بودن این بیماری، با چالش های بسیاری در سطح جامعه مواجه می شوند. والدین باید بدانند كه این اختلال به كمك افراد آگاه و مشاوره، كاملا قابل كنترل است و به راحتی می توان مهارت های ارزشمندی را به این كودكان آموخت.
در صورت مشاهده علایم غیر طبیعی در كودك، بدون تعلل به مراكز درمانی مراجعه كنید و كمك بخواهید. در صورتیكه تشخیص داده شد كه كودك به اوتیسم مبتلاست، وارد مرحله بعدی می شوید. هرچه زمان تشخیص زودتر باشد، كودك شانس بیشتری برای یادگیری و رشد طبیعی دارد.
-در مورد اوتیسم بیشتر یادبگیرید و مطالعه كنید.
هر چه در مورد اوتیسم بیشتر بدانید، راحت تر می توانید با كودك خود ارتباط برقرار كنید و او كمتر صدمه می بیند. شما باید در زمینه اوتیسم متخصص شوید و بدانید كودك شما از چه می هراسد و به چه چیز پاسخ مثبت می دهد.
-كودك خود را با همان شرایط بپزیرید.
باید بپزیرید كه كودك شما عادی نیست و او را با هم سالانش و با افراد عادی مقایسه نكنید. از او به اندازه خودش انتظار داشته باشید.
-نا امید نشوید.
-بدانید كه مسئول این كودك به طور كامل شما هستید و هیچ فردی غیر از شما نمی تواند پشتیبان او باشد
-برای كودك خود برنامه بریزید.
كودكان مبتلا به این اختلال از داشتن یك برنامه منظم غذایی، تفریحی، استراحت و آموزشی لذت می برند؛ چراكه ذهن آنان كاملا سازماندهی شده است.
-او را تشویق كنید و جایزه بدهید.
در صورتیكه كودك شما مهارتی را فراگرفت یا در كاری موفق بود، او را تشویق كنید و جایزه ای هر چند كوچك برایش تهیه كنید. این كار به او برای آموختن انگیزه می دهد.
-به كودك احساس امنیت دهید.
در خانه فضایی را به كودك بیمار اختصاص دهید كه او در آنجا احساس آرامش و امنیت كند. اجازه دهید همیشه حمایت شما را در برابر سایرین احساس كند.
-كودك را در محیط های شاد قرار دهید.
-او را درگیر كارهای ساده كنید و حس مسئولیت پذیری كودك را تحریك كنید.
- او را سرزنش نكنید
علمی (6) ** 9259
مترجم : سپیده كاشانی* انتشار: محتشمی