ابراهیم جلیلی روز چهارشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: با توجه به همکاری نکردن ورّاث عمارت منصوری، چندین سال است که این بنا مرمت و بازسازی نشده و احتمال ریزش ضلع غربی بنا در فصل بارندگی امسال وجود دارد.
وی تاکید کرد: از ورّاث بنای تاریخی عمارت منصوری تقاضا داریم همکاری لازم را برای مرمت و بازسازی این بنا داشته باشند و سایر دستگاه‌های مرتبط نیز برای تملک این بنا مساعدت و کمک‌های لازم را به عمل آورند.
رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ملایر ادامه داد: آخرین مرمتی که در خانه منصوری انجام شد، در سال‌های ۸۶ و ۸۷ بود که با اعتباری افزون بر ۱۰۰ میلیون تومان توسط اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری این شهرستان صورت گرفت.
جلیلی تملک خانه منصوری را در کنار حفظ و مرمت این بنا یکی از اولویت‌های مهم برشمرد و افزود: این در حالیست که عمارت منصوری که دی‌ماه سال ۱۳۸۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده بود، تیرماه سال ۱۳۹۰ با پیگیری ورّاث و حکم دیوان عدالت اداری از فهرست آثار ملی کشور خارج شد.
وی بیان کرد: با خروج این بنای تاریخی از فهرست آثار ملی کشور، عمارت منصوری از حیطه اختیار میراث فرهنگی خارج شد و اجازه مرمت و بازسازی را در این بنا نداریم.
رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ملایر گفت: در صورت تملک و همراهی ورّاث ملک منصوری می‌توان عملیات مرمت و بازسازی انجام داد که در این رابطه سال‌های گذشته مکاتبه‌های زیادی برای تملک ملک منصوری صورت گرفت.
جلیلی بیان کرد: به دلایل مختلفی همچون تامین نشدن اعتبار مورد نیاز، تعدّد ورّاث و به توافق نرسیدن طرفین، وزارتخانه هنوز موفق به خریداری ملک منصوری نشده است.
وی یادآور شد: به تازگی پیگیری‌های زیادی از طریق اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان همدان، فرمانداری ویژه ملایر، شهرداری ملایر و اداره مسکن و شهرسازی برای تملک ملک خانه منصوری از طریق جابجایی املاک شهرداری با ملک یاد شده صورت گرفت که هنوز به نتیجه نرسیده است.
جلیلی ثبت دوباره این بنای تاریخی را ضروری خواند و گفت: عمارت منصوری جزء آثار تاریخی و فرهنگی واجد ارزش این شهرستان به شمار می‌رود و از نظر معماری، قدمت طبقه همکف این بنا به دوره قاجاریه و طبقه دوم به دوره پهلوی برمی‌گردد که باید حفظ و حراست شود.
خانه تاریخی منصوری در بلوار پارک سیفیه، خیابان هاشمی‌نژاد (دکتر اقبال) در زمینی به مساحت تقریبی ۲ هزار و ۸۵۰ مترمربع (عرصه) و ۴۰۰ مترمربع (زیربنا) در ۲ طبقه به صورت باغ و عمارت (ویلایی) واقع شده است.
این بنا در تاریخ یازدهم دی‌ماه سال ۱۳۸۰ به شماره ۴۶۹۱ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید که تیرماه سال ۱۳۹۰ با پیگیری ورّاث و حکم دیوان عدالت اداری از فهرست آثار ملی کشور خارج شد.