به گزارش روز جمعه روسیا الیوم در این مقاله آمده است: کشتی ساویز به مدت سه سال است که در جنوب دریای سرخ و در فاصله نه چندان دور از تنگه باب المندب در تقاطع سه کشور یمن، جیبوتی و اریتره فعالیت می کند.
اهمیت دریای سرخ و تنگه باب المندب سبب شده است که این منطقه به صحنه رقابت قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تبدیل شود و هر یک از بازیگران تلاش می‌کنند دامنه نفوذ خود را در این منطقه و شاخ شرقی آفریقا گسترش دهند.
کشورهای عربی از جمله عربستان امنیت دریای سرخ را بخشی از امنیت ملی کشورهای عربی به شمار می‌آورند و برای سرمایه گذاری اقتصادی در سواحل دریای سرخ تلاش می‌کنند.
نویسنده این مقاله می نویسد که احتمال داده می شود برخی با ارائه اطلاعات به ریاض مبنی بر دخالت کشتی ساویز در حملات حوثی ها علیه مواضع سعودی ، موجب شده باشند عربستان در حمله به این کشتی نقش داشته است.
نویسنده سپس با اشاره به گزارش نیویورک تایمز مبنی بر نقش اسرائیل در حمله به ساویز نوشت: به گفته یک مقام ناشناس، اسرائیلی ها حمله را حدود ساعت ۷:۳۰ صبح به وقت محلی به ایالات متحده اطلاع دادند و مدعی شده اند که آن پاسخی به حملات قبلی ایران به کشتی های اسرائیلی است.
نویسنده در پایان با اشاره همزمانی این حادثه با آغاز مذاکراتی وین برای بازگشت به "توافق هسته ای" ایران موسوم به "برنامه جامع اقدام مشترک" نوشت که از سرگیری مذاکرات با ایران و بازگشت احتمالی آمریکا به برجام، چندان خوشایند اسرائیل نیست.
روز سه‌شنبه هفدهم فروردین‌ماه کشتی ایرانی ساویز نزدیک سواحل جیبوتی در دریای سرخ مورد حمله قرار گرفت.
کشتی غیر نظامی ساویز بر اساس اعلام قبلی رسمی و هماهنگی‌های انجام شده با سازمان بین‌المللی دریانوردی به عنوان نهاد مرجع، برای برقراری امنیت دریانوردی در مسیر خطوط کشتی‌رانی و مقابله با دزدان دریایی در منطقه دریای سرخ و خلیج عدن مستقر شده بود.
فضاسازی رسانه‌ای صورت گرفته پیرامون این حادثه به گونه‌ای بوده که بدون ارائه هیچ سندی ضمن متهم کردن ایران به حمله به شناورهای اسرائیلی سعی شده این شرارت اقدامی تلافی‌جویانه توصیف شود.
با توجه به برخی شواهد و اظهارات کارکنان کشتی پیشتر از احتمال دست داشتن یک کشور دیگر در این رخداد خبر داده شده بود.