این نویسنده که عضو انجمن ادبی – پژوهشی فرا روایت در شهرستان اسلام‌آبادغرب است روز پنجشنبه به ایرنا گفت : این کتاب مجموعه ای فرا روایت است که در مکتب فراروایت به عنوان یکی از جریانات آونگارد ادبیات معاصر ایران نوشته شده و از لحاظ محتوایی متکی بر ژانر روانشناسی است.
وی افزود: در مکتب پایایسم «فرا» به معنای فراگیری بکار رفته است و بر این مبنا فراروایت یعنی فراگیری روایت یا روایت های متضاد در هر دانش و هر سطحی که باشند.
این نویسنده در ادامه گفت: در ادبیات ۲ گونه شعر و داستان، روایت های متضاد هستند که مکتب فراروایت با تکیه بر اصول و مولفه های خود از جمله اصل فراگیر، اصل همراهی و اصل سهم گرایی توانسته است که این ۲ گونه را در یک همراهی قرار دهد تا بتواند بر مبنای سهم گرایی آنچه که این دو زبان مستقیم و غیر مستقیم(داستان و شعر) از هم دارند که در معنا، تصویر، موسیقی و روایت است به سمت گونه سومی در کنار ۲ گونه مذکور رهنمود کند، که در مکتب فرا روایت، این گونه به عنوان فرا روایت مطرح است.
نیک پی ادامه داد: در گونه فراروایت شعر و داستان بر پایه سهمی که گفته شد از هم دارند به مخلوط وارگی زبانی می رسند و از طرفی در گونه فراروایت فرم از تک روایتی به سمت فراروایتی رفته و هر اثر باید حداقل دارای دو روایت باشد که روایت ها هر کدام با کاملیتی رسیده باشند و از لحاظ عناصری بتوان آنها را در سطح قابل قبولی دانست.