به گزارش روز چهارشنبه ایرنا از رویترز، اسکات موریسون، نخست وزیر استرالیا، موضع جنگ طلبانه در قبال چین را نقطه قوت انتخاباتی خود می دانست. اما هفته‌ها پس از انتخابات، حزب محافظه‌کار لیبرال او در حوزه امنیت ملی در حال عقب نشینی است و حزب کارگر به عنوان حزب مخالف وی را متهم کرده که دیپلماسی در اقیانوس آرام را به هم ریخته و امنیت استرالیا را کاهش داده است.
سایمون جکمن، استاد دانشگاه سیدنی، که مسائل اصلی رای دهندگان استرالیایی در انتخابات را مطالعه می کند، در این رابطه گفت: تهدید تصور شده از سوی یک کشور دیگر از زمان جنگ سرد، موضوعی مورد توجه در انتخابات نبوده و برای مجموعه‌ای از رای‌دهندگان جوان‌تر، چیزی (مانند آن) در حافظه زنده وجود ندارد.
دولت لیبرال اسکات موریسون مواضع خود در قبال چین را به عنوان دلیلی برای حمایت از حزبش عنوان کرده و بدون ارائه مدرکی مدعی بود که پکن از مخالفان او در حزب کارگر حمایت می‌کند.
اکنون حزب کارگر بر ناکامی های دولت لیبرال در امنیت ملی، نادیده گرفتن ادعایی دیپلماسی اقیانوس آرام و فروش بندر شمالی داروین به یک شرکت چینی با اجاره نامه ۹۹ ساله تاکید می کند.
موریسون روز یکشنبه گفت که اگر چین پایگاهی در جزایر سلیمان بسازد، این یک «خط قرمز» برای استرالیا خواهد بود.
آنتونی آلبانیز، رهبر مخالفان حزب کارگر پس از اعلام امضای پیمان امنیتی پکن گفت: ما می دانیم که جزایر سلیمان یک مقصد استراتژیک است. ما از زمان جنگ جهانی دوم می دانیم که برخی از شدیدترین و مهم ترین نبردها برای کنترل اقیانوس آرام در آنجا رخ داده است.
حزب کارگر روز سه شنبه با دور کردن کمپین خود از هزینه های زندگی و اشتغال، از طرحی برای تقویت دیپلماسی، قدرت نرم، تغییرات آب و هوایی و کمک های مالی در اقیانوس آرام رونمایی کرد و پیمان سلیمان را به عنوان محور انتخاباتی خود تثبیت کرد.
پنی وانگ، سخنگوی روابط خارجی حزب کارگر، به خبرنگاران در داروین گفت: استرالیایی‌ها می‌دانند که اکنون، زمان خطر است.
موریسون نیز گفت که دولت در حال حاضر بسیاری از کارهایی را که حزب کارگر پیشنهاد کرده بود، انجام داده و شراکت‌های امنیتی آکوس AUKUS و کواد Quad را با هدف «تعادل» برای چین در منطقه انجام داده است.
وی در کمپین انتخاباتی خود در کوئینزلند به خبرنگاران، گفت: آنها با اقیانوس آرام بازی سیاسی می کنند. تنها کسی که از حملات حزب کارگر به دولت سود می برد، دولت چین است.
ریچارد ماد، دیپلمات ارشد سابق استرالیا برای هند و اقیانوسیه، گفت که احزاب کارگر و لیبرال «نارنجک های دستی به سمت یکدیگر بر روی چین پرتاب می کنند»، اما وعده حزب کارگر برای سرمایه گذاری مجدد در دیپلماسی یک تفاوت سیاسی اساسی بود.
نظرسنجی روزنامه‌های استرالیایی این هفته نشان داد که حزب کارگر چپ میانه با برتری ۵۳ بر ۴۷ بر اساس ترجیح دو حزب در برابر ائتلاف محافظه کار لیبرال-ناسیونال پیشتاز است.
جان بلکسلند، استاد امنیت بین‌الملل در دانشگاه ملی استرالیا، گفت که دولت موریسون تلاش کرده بود چین را به موضوعی اولویت‌دار برای رأی دهندگان تبدیل کند، اما این موضوع نتیجه معکوس داشت.
وی در مصاحبه ای گفت: اخبار از جزایر سلیمان، کاربرد آن را برای ائتلاف کمرنگ خواهد کرد. هر دو دولت لیبرال و کارگر سابقه تعامل «توقف-شروع، جشن یا قحطی» با جزایر اقیانوس آرام داشتند.
اینکه آیا رای دهندگان استرالیایی به اندازه سیاستمدارانی که در مسیر مبارزات انتخاباتی حضور دارند به چین در حال ظهور اهمیت می دهند یا نه، یک سوال باز باقی می ماند.
در انتخابات سال ۲۰۰۱ که در پس زمینه حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر برگزار شد، دولت لیبرال با استناد به ترس از تروریسم به قدرت بازگشت تا سیاست های مهاجرتی را سخت تر کند.
جکمن با بیان اینکه جدا از این، امنیت ملی به ندرت عامل بزرگی برای رای دهندگان بوده، افزود: «به سختی ذره‌ای اختلاف» بین احزاب اصلی در مورد سیاست چین وجود دارد.
وی اظهار داشت: نظرسنجی ها در سال جاری نشان داده که اقتصاد، تغییرات آب و هوایی، قیمت مسکن و سلامت، مسائل مهم تری برای رای دهندگان هستند.