به گزارش خبرنگار ایرنا، مجموعه مذکور دارای ۲ بخش است که بخش اول شعر آزاد و بخش دوم تجمیع و فرم باس می باشد؛ تجمیع و باس دو ژانر در مکتب تجمیع هستند که خود زیر مجموعه مکتب پایایسم می باشند و تجمیع و باس دارای اصول و قواعد مشترک هستند اما از لحاظ فرمی با هم متفاوت می باشند و باس با تکیه بر دوگانه دیالوگ و مونولوگ شکل گرفته است.
ادبیات از هر زمانی که شکل گرفته خارج از دیالوگ و مونولوگ گویی نبوده است. در داستان گفت و گو از عناصر مهم آن می باشد. اما در شعر دیالوگ کمتر استفاده شده و در دوره معاصر با نیما، شاملو، سهراب، فروغ و... دیالوگ وارد شعر ایران شد. حال در فرم باس از دیالوگ و مونولوگ استفاده می شود شاید سوال شود که دیالوگی که در این فرم استفاده می شود از شعر معاصر گرفته شده است؟ جواب به این سوال منفی است زیرا ژانرهای مکتب پایایسم متکی بر مخلوطیت زبان شعر و داستان هستند پس وقتی به مخلوط وارگی زبان شعر و داستان اعتقاد وجود دارد دیالوگ یکی از عنصر داستان است که خودش را در ژانرهای مکتب پایایسم نشان داده است.
و از این لحاظ از گونه داستان پیروی کرده است و دنباله رو بکارگیری دیالوگ در شعر نبوده است. در کمتر داستانی دیده می شود که همزمان دیالوگ و مونولوگ نباشد. پس استفاده از دیالوگ و مونولوگ امری تازه نیست که بتوان آن را متعلق به جریانی خاص دانست. در فرم باس استفاده از دیالوگ و مونولوگ در کنار دیگر اصول تفکری که در مکتب تجمیع وجود دارد باعث به وجود آمدن این فرم شده است و تنها تکیه بر دیالوگ یا مونولوگ گویی نمی باشد.
سکینه شهبازی متولد سال ۱۳۵۹ شهرستان سرپل ذهاب می باشد. از او تا کنون چندین کتاب به چاپ رسیده است که آخرین کتاب ایشان مجموعه ای با عنوان «مرا به تماشای فردا ببر» است که در سال ۱۴۰۰ توسط نشر آون منتشر شده است.
نمونه ای باس:
_با این همه درد چه کار می کنید؟
_دارم دیوانه میشم
_مگر با دیوانه شدن کاری درست می شود؟
_نه دارم خودم را گول می زنم.
خودش را گول نزد
دیو دیوانگی گولش زد.