به گزارش روز چهارشنبه ایرنا به نقل از خبرگزاری آسیاپلاس، این تصمیم در جلسه ای با حضور مجلس سنای پاکستان و مقامات وزارت راه پاکستان ارائه و مورد موافقت قرار گرفت با احداث این راه آهن زمان سفر کالاهای ترانزیت ازآسیای مرکزی به پاکستان و بالعکس از ۳۵ روز به ۳ تا ۵ روز کاهش می یابد.
انتظار می‌رود این راه‌آهن ظرفیت برنامه‌ریزی شده تا ۲۰ میلیون تن بار در سال داشته باشد و پس از بهره‌برداری، زمان سفر کالاهای ترانزیت از ازبکستان به پاکستان را از ۳۵ روز به ۳ تا ۵ روز کاهش می‌دهد. طول خط راه آهن ۵۷۳ کیلومتر برنامه ریزی شده است و مدت زمان ساخت آن تقریباً پنج سال است.
پروژه راه آهن ترانس-افغان نیز ابتدا در دسامبر ۲۰۱۸ توسط ازبکستان با هدف گسترش شبکه ریلی افغانستان از مزارشریف به کابل و سپس به ولایت ننگرهار، جایی که خط آهن از مرز تورخم می گذرد و از طریق پیشاور وارد پاکستان می شود، پیشنهاد شد. پس از ورود به پاکستان، کالاها برای اتصال به سیستم ریلی پاکستان تخلیه می‌شوند و از آنجا در نهایت به بندرهای کراچی و گوادر پاکستان می‌روند.
به گزارش ایرنا، تلاش پاکستان برای دسترسی سریعتر به کشورهای آسیای میانه که با عنوان طرح «خط آهن ترانز افغان» و مشارکت کشورهای افغانستان و ازبکستان رونمایی شد، به علت تداوم ناامنی ها در افغانستان و عدم ثبات سیاسی لازم می‌تواند چالش های مهمی مقابل این طرح قرار دهد.
براساس آنچه که مقامات پاکستانی گفته بودند، خط آهن ترانز افغان کوتاه‌ترین و اقتصادی ترین مسیر برای این کشور از طریق افغانستان برای دسترسی به کشورهای آسیای میانه خواهد بود که با حرکت از شهر پیشاور و عبور از کابل و مزار شریف، وارد ازبکستان می‌شود.
این خط آهن دارای ۹۱۲ طرح مهندسی، ۲۷ ایستگاه و شامل ۷ تونل خواهد بود. به گفته وزیر وقت راه آهن پاکستان، پروژه مشترک خط آهن ترانز افغان گامی در مسیر تقویت معیشت منطقه‌ای و مقابله با تحرکات تروریستی است که موجب تخریب اقتصاد کشورها می‌شود.
اما به نظر می‌رسد مهم‌ترین چالش پیش روی طرح ریلی مشترک این سه کشور، تداوم ناامنی‌ها در افغانستان و عدم ثبات سیاسی در این کشور است؛ دغدغه‌ای که سایر طرح‌های منطقه‌ای انرژی مرتبط با پاکستان از جمله پروژه تاپی و طرح کاسا-۱۰۰۰ نیز با آن مواجه هستند و هر نوع پیشبرد این طرح‌ها ملزم به تامین امنیت کامل در افغانستان است.
مقامات پاکستانی درحالی به راه‌اندازی قطار سریع السیر مسافربری و باری از مسیر افغانستان به آسیای مرکزی می اندیشند که دیگر طرح‌های انرژی این کشور با کشورهای آسیای مرکزی به دلیل ناامنی در افغانستان بدون هیچ پیشرفتی باقی مانده است.