عبدالحمید قدیریان در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا اظهار داشت: چون هنر را یک وسیله و یک زبان می‌دانم بنابراین این هنر باید در خدمت به مردم باشد به این معنی که خود هنر مهم نیست پیام آن اهمیت دارد. با این تعریف سینما و هیچ هنری مهم نیست.
وی تصریح کرد: مهم این است که نیاز جامعه چیست که ما توسط هنرها و قالب‌های هنری که یکی از اینها سینماست بتوانیم مشکلات خود را رفع و فرهنگ خود را ارتقا دهیم. ملاک، این ارتقای فرهنگی است نه خود نفس سینما.
امروزه برخی فیلم‌ها بر اساس نفسیات هنرمند ساخته می‌شود که معلوم نیست این نفس کجا پرورش یافته استطراح صحنه حمله به ۱چ ۳، روز فرشته و دایره سرخ، خاطرنشان کرد: اوایل انقلاب اینگونه نبود که سینما از معنای آن مهمتر باشد اما بعدها و به تدریج چون فرم غالب شد و معنا عقب‌نشینی کرد حالا اینطور شده که سینما برای ما مهم شده در حالی که سینما قرار بود به رشد و تعالی جامعه کمک کند.
وی تاکید کرد: امروزه برخی فیلم‌ها بر اساس نفسیات هنرمند ساخته می‌شود که معلوم نیست این نفس کجا پرورش یافته و یک جامعه را به نفس یک هنرمند مبتلا می‌کنیم. ذات این ماجرا غلط است.
قدیریان در این باره که آیا تفکر رشد در سینما به عنوان یک قالب هنری وجود دارد یا نه و اگر هست چگونه است؟ گفت: ما باید با قالب‌های هنری در جهت رشد جامعه گام برداریم چرا که هنر نیاز به تولید تفکر دارد و سینماگر به تنهایی نمی‌تواند از صنعت سینما تفکر تولید کند.
طراح صحنه فیلم سینمایی محمدرسول الله تاکید کرد: اگر معیار را رشد بگیریم باید تفکری را ارائه دهیم و از هنرمند بخواهیم این تفکر را در قالب زیبای هنری مطرح و جامعه را بهره‌مند کند.