به گزارش خبرنگار ایرنا، خواجوی کرمانی به‌عنوان شاعر پرآوازه خطه کرمان شناخته می‌شود و یکی از گوهرتراشان غزل فارسی ایران است.
شخصیت اثرگذار
از این شاعر کرمانی به‌عنوان شخصیت اثرگذار بر غزلیات حافظ نام برده می شود که خواجه شیرازی شعرهایی از او را عینا نقل قول کرده است.
ز رکن آباد ما صد لوحش اللّه، که عمر خضر می بخشد زلالش
وردی شمال شیراز، سمت راست تنگه الله اکبر در جوار دروازه قران، محل آرامگاه خواجوی کرمانی است که با جاری شدن چمشه مشهور رکن آباد شیراز که خواجه اهل راز در غزلیاتش گفته است "ز رکن آباد ما صد لوحش اللّه، که عمر خضر می بخشد زلالش"، همراه با معماری منحصر به فرد با چشم انداری زیبا، این منطقه تاریخی را به یکی از نقاط دیدنی گردشگری شیراز تبدیل کرده است.
رکن آباد نام نهر معروفی در شمال شیراز است که رکن الدوله دیلمی آن را در سال ۳۳۸ هجری قمری ساخته است که آب آن از تنگه الله اکبر عبور و مناطقی همچون چهل تنان،هفت تان و آرامگاه حافظ را آبیاری می کند.
سفرهای خواجه
این شاعر پر آوازه کرمانی که از نوابغ عالم ادبیات است در دوران جوانی علاوه بر تحصیل، به مسافرت نیز علاقه داشت و به بیت‌المقدس، مصر، شام، حجاز و عراق سفر کرد و سپس به ایران بازگشت و در شیراز اقامت یافت.
معماری آرامگاه خواجو، گور منحنی شکل
آرامگاه خواجوی کرمانی با معماری چشمگیری ساخته شده، در قسمت پایین و بالای آرامگاه او ۲ ستون تعبیه شده که سقف ندارد، در میان این مکان تاریخی گوری وجود دارد که سطح روی آن منحنی شکل است.
سوره الرحمن روی سنگ قبر
روی این گور نوشته‌ای مبنی بر وجود خواجو در داخل آن نوشته نشده و تنها چیزی که روی قبر به چشم می‌خورد، آیه‌ای از سوره الرحمن است که به خط ثلث حکاکی نوشته شده، کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام.
عبادت در غار
سه غار در نزدیکی آرامگاه خواجو وجود دارد که بر اساس مدارک، مریدان و عالمان آن زمان یکی از این سه غار را برای عبادت با خداوند انتخاب می‌کردند و روزها و شب‌ها حمد خداوند را در آن‌ها به‌جای می‌آوردند.
در یکی از این غارها بقعه شخصی به نام خواجه عمادالدین محمود وجود دارد که گفته می‌شود از وزرای ابواسحاق اینجو حاکم مشهور آل اینجو در دوره ایلخانی در شهرهای اصفهان و شیراز بوده است.
همچنین تصاویری زیبا به‌صورت برجسته در پیرامون این غار بنا شده است و باستان‌شناسان بر این باورند که این نقوش به فرمان حسینعلی میرزا در سال ۱۲۱۸ طراحی شده است.
شاعران دوره خواجه کرمانی
خواجوی کرمانی ارتباطی خوب و صمیمی با اشخاصی بنام و شاعر همچون عماد فقیه کرمانی، سلمان ساوجی از شاعران قرن هشتم هجری قمری و قصیده‌سرایان و غزل‌گویان معروف، عبید زاکانی شاعر و نویسنده طنز پرداز سده هشتم هجری قمری شیخ امین الدین بلیانی از عرفای قرن هفتم و هشتم هجری قمری و خواجه اهل راز حافظ شیرازی داشته است.
آثارهای خواجه
"صبحدم دل را مقیم خلوت جان یافتم، از نسیم صبح بوی زلف جانان یافتم"
"زتو با تو راز گویم به زبان بی زبانی، به تو از تو راه جویم به نشان بی‌نشانی"
کمال‌الدین ابوالعطاء محمودبن علی‌بن محمود، معروف به جواجوی کرمانی در دوران حیاتش آثار زیادی از خود به جای گذاشت که می توان دیوان اشعار شامل قصاید، غزلیات، رباعیات، شش مثنوی به پیروی از مثنوی های نظامی و فردوسی و سنایی، سام نامه به تقلید از شاهنامه فردوسی، گل و نور، به تقلید از خسرو و شیرین نظامی، روضة الانوار مانند مخزن الاسرار نظامی، همای و همایون داستان عشق همایون با همای دختر فغفور چین،کمال نامه، منظومه ای عرفانی و گوهر نامه با موضوعات عرفانی اشاره کرد.
او هچنین رساله البادیه،رساله سبع المثانی و رساله شمس و سحاب را نوشته است.
به گزارش ایرنا، خواجوی کرمانی در سال ۶۸۹ هجری قمری، در استان کرمان به دنیا آمد در سال ۷۵۲ هجری قمری در شهر شیراز در گذشت.