به گزارش ایرنا، برخی شاهدان دغدغه مند و دوستداران محیط زیست اذعان دارند که در تعطیلات نوروزی امسال در محل میدان میوه و تره بار شیراز ، افرادی با وانت لاله واژگون می آوردند و بدون محدودیت آن را در میدان میوه و تره بار شیراز می فروختند.
متاسفانه در روزهای آخر سال گذشته و نزدیک به نوروز نیز در مناطقی مانند چهارراه مشیر شیراز ماشین ها و وانت ها لاله واژگون را به صورت دست فروشی عرضه می کردند، دوستداران محیط زیست از اینکه عرضه این محصولات جرم قلمداد نمی شود و از سوی هیچکس به این عرضه کنندگان تذکری داده نمی شود، گله مندند.
همزمان با سال نو سیاه چادرهایی در محل باغ ملی شیراز به عنوان سوغات سرا برپا شد، حتی در این سیاه چادرها و غرفه های همجوار آن نیز دیده شده که لاله واژگون عرضه می شود ، کنده های کهنسال بلوط در شب های سرد زمستانی در این محل به عنوان هیزم مورد استفاده قرار گرفت و همه میهمانان و شهروندان از کنار آن بی تفاوت گذشتند.
گل اشک یا لاله واژگون از جمله گونه های گیاهی است که در برخی از مناطق شمال و غرب استان فارس در موسم بهار به صورت گیاهان مرتعی می روید، در تعطیلات نوروزی و تداوم آن تا اوایل اردیبهشت ماه که اوج گل دهی این گیاهان است متاسفانه بسیاری از افراد به صورت بی رویه این گیاهان مرتعی را به تاراج می برند.
به گزارش خبرنگار ایرنا، گلهای لاله واژگون معمولا در دسته هایی به قیمت ۱۵۰ تا ۲۰۰ هزار تومان در سر چهار راهها و برخی از معابر به صورت دست فروشی عرضه می شود، این در حالی است که بیشتر کسانی که این گلها را می خرند از خاصیت دارویی و حتی از سمی بودن ریشه و پیاز آن اطلاعی ندارند و صرفا گلهای اشک را برای زیبایی آن می خرند.
عمر لاله های واژگون بسیار کوتاه است، گل دهی این گیاه تا اوایل اردیبهشت ادامه دارد. لالهٔ واژگون از گیاهان علفی پیازدار و چندساله است که تاکنون ۱۵ گونهٔ آن در ایران شناسایی شده است. گونهٔ زرد کم رنگ متمایل به لیمویی این گل ها موسوم به لاله زاگرسی بین ۵۰ تا ۸۰ سانتی متر ارتفاع دارد.
بیشتر گیاهان لاله اشک در ارتفاعات شهرستان اقلید ،شیراز و رستم در مرز استان فارس و استان اصفهان و برخی نیز در مناطقی از شهرستان های ممسنی و سپیدان تا حاشیه های استان کهگیلویه و بویراحمد می روید.
پیاز این گیاه به علت وجود موادی موسوم به آلکالوئیدهای ایمپریسین و فرتیسین مسکن درد است. پیاز آن به صورت یک غدهٔ متورم، گوشت دار بوده و دارای مقدار زیادی نشاسته و چندین عامل دارویی است و اگر تازه باشد، سمی بوده و قابل خوردن نیست.
ضرورت دارد مسئولان محیط زیست و منابع طبیعی و نهادها و ارگان های مسئول باید برخوردهای بازدارنده با کسانی که بی محابا به تاراج دشت های لاله واژگون می پردازند، اقدام کنند تا نسل های آینده نیز بتوانند از زیبایی های این موهبت طبیعی بهره ببرند.