به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «دیلی میل»، سنگ فضایی موسوم به Erg Chech ۰۰۲ قدیمی‌ترین شهاب‌سنگی است که تاکنون پیدا شده و قدمت آن به حدود ۴.۶ میلیارد سال پیش باز می‌گردد یعنی زمانی که سیاره زمین وجود نداشته است.
این شهاب‌سنگ قدیمی که در سال ۲۰۲۰ گشف شده است، اکنون در حال روشن کردن بیشتر این مساله است که منظومه خورشیدی در زمان‌های اولیه خود چه شکلی داشته است. یافته‌های جدید نیز چیزی نیست که دانشمندان انتظار آن را داشته اند.
یک گروه از محققان استرالیایی می‌گویند مطالعه تحقیقی آنها، دقت و صحت نحوه محاسبه قدمت سنگ‌های آسمانی را مورد پرسش و تردید قرار داده است و قدمت برخی از سنگ‌های آسمانی ممکن است به اندازه ای که قبلا تصور می‌شده نباشد.
علت این مساله آن است که آنها دریافتند شهاب سنگ EC ۰۰۲ حاوی مقدار بیشتری از ایزوتوپ رادیواکتیو آلومینیوم -۲۶ نسبت به شهاب‌سنگهای با قدمت مشابه است.
این مساله از این لحاظ حائز اهمیت است که این نظریه را به چالش میکشد که آلومینیوم-۲۶ که گمان می‌رود منبع گرمای مورد نیاز برای سنگ بنای سیارات را تامین کرده است، بطور مساوی در سرتاسر منظومه خورشیدی اولیه توزیع شده بوده است.
کارشناسان قدمت شهاب‌سنگها را بر اساس مقدار آلومینیوم-۲۶ موجود در آنها در زمان شکل گیری آنها برآورد می‌کنند. اما در صورتی که ایزوتوپ یاد شده بطور نامساوی در منظومه خورشیدی اولیه توزیع شده باشد چنانکه مطالعه جدید می‌گوید، در این صورت نمی‌توان به آنها برای دادن برآوردی دقیق از میزان قدمت یک سنگ آسمانی یا نقش احتمالی آن در تشکیل سیارات اتکا کرد.
این یافته در تناقض با تحقیقات قبلی قرار دارد که حاکی از این بودند که ایزوتوپ ۲۶Al پیش از تشکیل سیاراتی مانند زمین بطور مساوی توزیع شده بوده است.
دانشمندان می‌دانند که منظومه خورشیدی در حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش از گازها و غبارهای بین ستاره‌ای تشکیل یافته است. ایزوتوپ یاد شده با نیمه عمر ۷۰۵ میلیون سال، نقش حیاتی در تشکیل سیاراتی مانند زمین داشته است زیرا گرمای کافی از طریق فروکاست رادیواکتیو (radioactive decay) برای تشکیل اجرام سیاره‌ای با سطوح داخلی لایه‌ای مانند سیاره زمین فراهم کرده است.