مصطفی قلی زاده علیار روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: به نظر من که سال‌های طولانی آخر عمر شهریار را کمابیش از نزدیک دیده‌ام، شهریار مهم‌تر از شاعر انقلاب اسلامی بودن، مومن به انقلاب اسلامی بود.
وی اظهارکرد: شاعر بلندآوازه معاصر ایران، استاد سیدمحمدحسین شهریار ۱۰ سال پایانی عمرش را نه تنها صرف تولید شعر تعهدمحور و پیام‌آور برای انقلاب اسلامی کرد بلکه باید گفت که شهریار دهه آخر عمرش را وقف انقلاب اسلامی ایران کرد زیرا واژه «وقف» از کلمات شرعی و دارای مفهوم قداست، ثواب عبادی و نیّت الهی است.
وی ادامه داد: دهها شعر از شهریار به زبان فارسی و ترکی در قالب های مختلف غزل، قصیده، مثنوی، قطعه، ترجیع بند از سال ۱۳۵۷ و کمی پیش‌تر تا سال ۱۳۶۷ در راستای اندیشه های والای انقلاب اسلامی سروده شده و موجود است.
دارنده نشان بین‌المللی فرهنگی شهریار اضافه کرد: سلام ای جنگجویان دلاور - نهنگانی به خاک و خون شناور، به فتح قلعه قدس و قصاص خونخواهی - رسی به بقعه قاف بقیت اللهی، یا علی باز از خدا دستی به همراه بسیج -جاودان کن در جهان این جلوه و جاه بسیج، بورولور سئل تک انقلابیمیز - دورولماقدادیر منجلابیمیز، قوی بو انقلاب سئل کیمی آخسین - گؤی گورولداسین و ایلدیریم شاخسین، از جمله شعرهای شهریار در حوزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس بوده است.
قلی زاده گفت: شهریار فقط یک شاعر انقلابی پیر و گوشه‌گیر نبود که هر از گاهی شعری برای انقلاب و شهیدان و دفاع مقدس بسراید و منتشر سازد، بلکه او با همه پیری و ضعف جسمانی و کم تحرکی، در دهه آخر عمر گاه‌گداری به اقتضای حوصله و حال، در محافل و مجالس و دیدارها حاضر می شد، حضور در مراسم‌ها و شبهای شعر انقلاب، دیدارهایی با نماینده امام و امام جمعه وقت تبریز مرحوم آیت‌الله میرزا مسلم ملکوتی، دیدار مسوولان و حضور در مراسم سالگرد انقلاب، محافل انقلابی و مجالس یادبود شهدا از آن جمله است.
وی افزود: یکی از روزهای پرشکوه زندگی شهریار، دیدار با مقام معظم رهبری در سال ۱۳۶۴ در تبریز بود و همچنین از ایام تاریخی عمر این شاعر کهنسال، شعرخوانی با لباس بسیجی با موضوع و ردیف «بسیج» در بدرقه «سپاه محمد (ص)» در باغشمال تبریز بود.
به گزارش ایرنا،سیدمحمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار در سال ۱۲۸۵ شمسی در تبریز و محله معروف باغمیشه متولد شد ذوق شاعری از اوان کودکی در وی نمایان شد و او در ۱۳ سالگی شعرهایش را با تخلص «بهجت» در مجله ادب به چاپ رساند.
شهریار بعدها با تفال (فال گرفتن) از دیوان حافظ تخلص «شهریار» را برگزید و در نهایت نامش با این تخلص در تاریخ ادبیات ایران ماندگار شد.
دفتر شعر او در سال ۱۳۰۸ با مقدمه ملک‌الشعرای بهار، سعید نفیسی و پژمان بختیاری منتشر شد.
شهریار از معدود شاعرانی است که به ۲ زبان ترکی و فارسی سروده‌های درخشانی دارد و سرودن مجموعه «حیدربابا» یکی از مهمترین عواملی بود که باعث جهانی شدن این چهره برجسته ادبی ایران شد.
سیدمحمد حسین بهجت تبریزی (شهریار) روز ۲۷ شهریورماه سال ۱۳۶۷ شمسی به علت بیماری در بیمارستان مهر تهران دعوت حق را لبیک گفت و در آرامگاه مقبره الشعراء محله تاریخی سرخاب تبریز به خاک سپرده شد که بزرگانی مثل هُمام تبربزی، خاقانی، ثقه الاسلام شهید در آن مدفون هستند.