هادی سپهرزاد روز شنبه در گفت‌وگو با ایرنا درباره عملکرد تیم ملی دوومیدانی در بازی‌های آسیایی هانگژو، اظهار داشت: حسین رسولی از همان ابتدا شاگرد من بود و وی در مسابقات جوانان آسیا در سال ۱۳۹۷ نیز به طلا رسید و آن زمان هم خیلی سختی کشیدیم. رسولی به خاطر فشار تمرینات مقداری آسیب داشت و برای المپیک برنامه‌ریزی کردیم و بهنام شیری هم با من کار می‌کرد و مشکلاتی بین من و فدراسیون پس از کسب نقره شیری در بزرگسالان آسیا به وجود آمد. همین باعث شد تا فدراسیون به ورزشکاران بگوید که اگر با سپهرزاد کار کنند، دیگر برای آنها هزینه نمی‌کند.
فدراسیون با من لجبازی می‌کرد
وی افزود: پس از آن بود که برای رسولی و شیری یک مربی بلاروس آوردند و با این مربی بلاروسی در جوانان آسیا با دیسک دو کیلویی نزدیک به ۵۷ متر پرتاب کرد و شیری هم تنها مدال خود را با پرتاب ۶۱ متری گرفت. در هر صورت وقتی شیری و رسولی را برای تمرین به بلاروس اعزام کردند، نتیجه‌ای هم نگرفتند. باز هم لجبازی‌ها ادامه داشت و تا جایی که در بازی‌های کشورهای اسلامی، رسولی ۵۴ متر پرتاب کرد. با آمدن هاشم خزایی به عنوان دبیر فدراسیون، او از من خواهش کرد تا با رسولی کارم را شروع کنم. در هر صورت آن زمان، شرایط خوب نبود.
کسی امیدی به رسولی نداشت
مدیر تیم‌های ملی دوومیدانی ادامه داد: استارت کار را به خاطر خزایی زدم و قراردادی هم با فدراسیون نبستم. زمانی که تمرینات را با رسولی آغاز کردم، کسی امیدی به او نداشت و حتی فکر نمی‌کردند که به بازی‌ها برسد و طلا بگیرد. تا آغاز زمان بازی‌های آسیایی در مجموعه ورزشی آفتاب انقلاب تمرین کردیم. از لحاظ تغذیه و اسکان شرایط ما اصلا خوب نبود. بعد از حضور افشین داوری به عنوان سرپرست فدراسیون دوومیدانی شرایط اسکان و تغذیه بهتر شد. به هر حال با تمام کارشکنی‌ها و بی‌اعتمادی‌های جامعه ورزش نسبت به دوومیدانی و حتی حسین رسولی توانستیم به موفقیت برسیم.
وی اضافه کرد: در این مدت تلاش کردیم تا حسین به حاشیه نرود و خدا را شکر توانست در هانگژو به طلا برسد. با قاطعیت می‌گویم اگر آنقدر پیشرفت نمی‌کرد شاید احسان حدادی هم در این حد مصمم نمی‌شد تا در سه ماه مانده تا بازی‌ها، تمریناتش را به صورت جدی پیگیری کند و خودش را به رقابت‌ها برساند و اینگونه تاریخ‌ساز شود.
حساب ویژه‌ای روی تفتیان و فصیحی باز شده بود
سپهرزاد با اشاره به اینکه باید دو یا سه ورزشکار دیگر را نقد کنیم، گفت: یک سری ورزشکاران مانند حمیده اسماعیل‌نژاد و مهدی صابری در گذشته، زیاد روی آنها حساب باز نمی‌شد؛ اما این عزیزان توانستند خودشان را ثابت کنند و خیلی زحمت کشیدند. آنها مرارت و سختی را تحمل کردند و در قهرمانی آسیا به پیک بدنی رسیدند و رکوردهای خوبی زدند و مدال گرفتند. بخشی دیگر از دوومیدانی‌کاران مانند حسن تفتیان، مهدی پیرجهان و فرزانه فصیحی که شناخته شده‌تر بودند و حتی ریاست قبلی فدراسیون روی این عزیزان حساب ویژه باز کرده بود، انتظار داشتیم خودشان را به بازی‌ها برسانند. زیرا بازی ها میدان بسیار مهمی است.
وی افزود: فصیحی در دوی ۱۰۰ متر قهرمانی آسیا توانست مدال بگیرد و تاریخ ساز شود و تفتیان هم به برنز آسیا رسید. پیرجهان هم بد نبود، اما آنها مسابقات زیادی اعزام شده بودند و همین سبب شد تا از مرز آمادگی دور شوند. شرایط برای آنها به وجود آورد که در بازی‌های آسیایی نتوانستند انتظارات را برآورده کنند. حسین کیهانی نیز به مدت چهار سال از میادین دور بود و خود را به این کاروان رساند و برای اینکه اثبات کند که در تیم ملی انتخاب می‌شود تمام تلاش خود را کرد. عملکرد کیهانی هم قابل قبول بود. مهدی صابری هم عملکرد خوبی در بازی‌ها داشت.
مدیر تیم‌های ملی دوومیدانی یادآور شد: میدان بازی‌های آسیایی سخت است و دوومیدانی‌کاران باید در اوج آمادگی در بازی‌ها حضور یابند تا به مدال برسند. اسماعیل‌نژاد هم در نخستین حضورش در بازی‌ها فینالیست شد و عملکرد خوبی داشت. اگر صابری و حمیده رکوردهای چند ماه قبل خود را تکرار می‌کردند می‌توانستند با دست پر برگردند.
هیچ کارشناسی تصور نمی‌کرد به طلا و نقره برسیم
وی خاطرنشان کرد: از رسانه‌ها دلخورم و باید بیشتر به موفقیت بپردازند تا شکست‌ها. زمانی که ما اعزام می‌شدیم هیچ کارشناسی تصور نمی‌کرد دوومیدانی به طلا و نقره برسد و کسب مدال کند. این موضوع سبب شد تا روی دوومیدانی فشار باشد. به این عملکرد مثبت پرداخته نشد. اتفاق بزرگی در دوومیدانی افتاده و حسین رسولی که سال گذشته در بازی‌های اسلامی نفر هشتم هم نشده بود امروز صاحب طلا شده و با حریفانی جنگیده که بهترین شرایط را از لحاظ پشتیبانی داشتند. رسولی با یک مربی ایرانی و با شرایط بسیار معمولی به این مهم رسید. وی اردو و مسابقات برون مرزی نداشت. شاید صلاح ما در این بود.
ورزشکاران فقط به دنبال مربیان خارجی هستند
سپهرزاد گفت: در کل بسیار دوست داشتم تا این اتفاق خوب بیفتد نه برای آنکه رسولی، شاگرد من است بلکه به مربیان ایرانی خیلی بی‌مهری شده و نادیده گرفته شده‌اند. شان مربی ایرانی لگدمال شده و با کمترین امکانات و توجه، برخی دلی کار می‌کنند و هیچ حقوقی از فدراسیون نمی‌گیرند. آنها زحمت می‌کشند اما دیده نمی شوند. ناراحتم که چرا ورزشکاران ما از مربیان دفاع نکردند و حق و حقوق مربیان خود را نگرفتند. خیلی از مربیان ما با دستان خالی، قهرمان آسیا یا المپین درست می‌کنند، اما دیده نمی‌شوند با این وجود برخی دنبال مربی خارجی هستند. در صورتی که مربی خارجی عملکرد بهتری نداشته است. بسیاری از مربیان چون رمضان‌زاده، سجاد مردانی، محسن ربانی، زارع، دادروان و دیگر مربیانی که حضور ذهن ندارم زحمت می‌کشند و دیده نمی‌شوند. امیدوارم جامعه دوومیدانی دوباره به ثبات و آرامش برسد. آرزوی قلبی من این است تا دوومیدانی هرچه زودتر دارای یک سکاندار خوب شود و همینطور که الان آرامش دارد به موفقیت‌های بیشتر برسد.