به گزارش ایرنا، عباس نظریان رئیس فدراسیون اسکی با حضور در ایرنا پاسخگوی خبرنگاران این خبرگزاری بود. وی اظهار داشت: فدراسیون اسکی با ۷۰ سال قدمت ۷ سانتیمتر هم زیرساخت فیزیکی برای ارائه به بخش خصوصی ندارد. ما زیرساخت و پخش تلویزیونی و رویدادهای بزرگی نداریم تا تبلیغات محیطی را انجام دهیم و شما با اقلیم روبرو هستید. بارش برف بسیار کم است و اگر از مهر برف دارم این برف متعلق به من نیست.
وی در خصوص کوچ تعدادی از قهرمانان این رشته نیز توضیح داد: ساده است، کشورمان هیچکدام از افراد را محروم نکرده است. یک ورزشکار مانند یک شهروند عادی این اختیار را دارد تا برای خود تصمیم بگیرد. ما هیچ محدودیتی برای آنها ایجاد نکردیم و حتی وقتی ستار صید از ایران رفت از بورسیه خود استفاده کرد. عاطفه احمدی تا زمان خروج از کشور از سولیداریتی المپیکی خود استفاده می‌کرد.
نظریان در خصوص برخی شکایت‌ها نیز گفت: این شکایت‌ها شخصی بود و من هیچگونه نامه‌ای درخصوص شکایت از ورزشکار در فضای قضایی کشور نداشتم. ما کمیته انضباطی داشتیم و احضار ورزشکار به کمیته یک امر معمول است. این مسائل را به اسم فدراسیون نگذارید. در دیزین، شمشک و دربندسر خانواده‌های اسکی درهم تنیده‌ای وجود دارند و با هم دچار چالش می‌شوند.
رئیس فدراسیون اسکی در خصوص حضور نماینده این فدراسیون در هیات اجرایی کمیته ملی المپیک نیز گفت: تنها فدراسیونی در جمهوری اسلامی هستیم که در بخش المپیک زمستانی حضور داریم و اگر کمیته ملی المپیک کشورمان بخش المپیک را مدیریت می‌کند و ورزش‌های زمستانی المپیک اختصاصی دارد، نیاز داریم تا یک نماینده در هیات اجرایی کمیته ملی المپیک داشته باشیم. جای اسکی در هیات اجرایی کمیته ملی المپیک خالی است.
عباس نظریان درباره جدایی اسکی کوهستان از فدراسیون اسکی و پیوستن آن به فدراسیون کوهنوردی، گفت: قبل از ریاست من در فدراسیون اسکی در تفاهم‌نامه‌ای قرار بود بخش آموزش با فدراسیون کوهنوردی و بخش اردوها، اعزام و تجهیزات و در واقع بخش هزینه‌بر به فدراسیون اسکی بدهند. پیگیری کردیم این رشته کاملا اسکی است و باید به طور کامل در اختیار ما قرار بگیرد.
مشروح کامل گفت‌وگوی ایرنا با عباس نظریان را در زیر می‌خوانیم:
از زمان حضور خود در فدراسیون اسکی شعاری دارید که اسکی در زمین هم باید بیاید. با توجه به اینکه بارش برف کم بوده این شعار شما در حال تحقق است. نظر شما چیست؟
درست گفتید. ورزش زمستانی در کشور ما واقعا زمستانی دیده می‌شود اما این ورزش در المپیک‌ها رشته‌هایی دارد شاید صرفا در فصل زمستان انجام نشود و در سایر فصول هم می‌توانیم این رشته‌ها را دنبال کنیم. اگر بالاترین رویداد را المپیک زمستانی ببینیم ۱۵ رشته دارد و فارغ از تمام اتفاقات دنیا امسال یکصدمین سالگرد المپیک زمستانی است و کشور ما سعی می‌کند برنامه‌ای را در نظر بگیرد تا سده بازی‌های زمستانی را جشن بگیریم.
اگر با این افق به ورزش‌های زمستانی نگاه کنیم اقلیم دنیا به ما می‌گوید که ما با سال‌های کم بارش روبرو می‌شویم. به دلیل کمبود بارش برف، برای ورزش اسکی و دیگر ورزش‌ها که در سالن یخی برگزار می‌شود باید چاره اندیشی کرد. از همان ابتدای حضورم در فدراسیون نگاهم بر این بود تا از این ظرفیت بی‌نظیر ورزش‌های زمستانی استفاده کنم. رشته‌ای که خیلی جای کار دارد و بیش از ۲۳۰ مدال در آن توزیع می‌شود و ۱۵ رشته دارد و حتی در المپیک جوانان ۱۹۰۰ نفر شرکت کرده‌اند. با ۷۰ سال خدمت هیچگونه زیرساختی متعلق به فدراسیون اسکی ایران نداریم و همه موارد را به صورت عاریه ای و درخواستی از بخش‌های مختلف پیش می‌بریم.
چند رشته اسکی را در ایران فعال کردید و این رشته‌ها چند مدال در المپیک زمستانی دارد؟
در رشته‌های آلپاین و صحرانوردی سابقه ۱۲ دوره حضور در المپیک داریم. ۵ دوره قبل از انقلاب و ۷ دوره بعد از انقلاب در این دو رشته در المپیک شرکت کردیم. علاوه بر این، رشته‌های اسنوبرد، فری استایل، اسکی پرش و اسکی کوهستان در برف انجام می‌شود اما با این رشته‌ها در ادوار مختلف المپیک حضور نیافتیم و یک دور در اسکی کوهستان در المپیک جوانان لوزان شرکت کردیم.
فارغ از زیرشاخه‌های هرکدام از این رشته‌ها در آلپاین، ما شاخه‌های مارپیچ کوچک و بزرگ داریم و هرکدام از این شاخه‌ها سکوهای سه گانه دارد. عدد قابل توجهی مدال در رشته‌های برفی داریم. در رشته‌های اسکی ظرفیت مدال‌ها کم نیست؛ ۶۰ تا ۷۰ مدال در رشته‌های اسکی توزیع می‌شود. در کنار آنها رشته‌های روی یخ و سالنی، شامل اسکیت روی یخ، هاکی روی یخ و کرلینگ را داریم که هرکدام شاخه‌های مختلف چون سینگل، ترکیبی و دابل دارند. در المپیک زمستانی ۲۰۲۲، ۲۲۷ مدال توزیع شد. رشته‌های اسکی جامپینگ، فری استایل و اسنوبرد را هیچ‌وقت نداشتیم و هر کدام کلی رشته و زیرشاخه دارد و باید برای هرکدام سه سکو در نظر بگیریم.
در دورانی ورزشکاران و مربیان مطرحی در فدراسیون اسکی حضور داشتند، چرا مهاجرت در رشته اسکی در چند سال گذشته زیاد شده است؟
ساده است، کشورمان هیچکدام از افراد را محروم نکرده است. یک ورزشکار مانند یک شهروند عادی این اختیار را دارد تا برای خود تصمیم بگیرد. عاطفه احمدی تا زمان خروج از کشور از سولیداریتی المپیکی خود استفاده می‌کرد. او وارد تیم ملی شد و کشور برای او این ظرفیت را ایجاد کرد و در المپیک پرچم‌دار ما بود. احمدی و حتی ستارصید از امکانات، شرایط و اردوهای شخصی در اتریش، ترکیه و سوئیس استفاده کردند. مستندی وجود ندارد که فدراسیون اسکی و کشور جمهوری اسلامی ایران، در خصوص هیچکدام از درخواست‌های این افراد که مهاجرت کردند یا پناهنده شدند، جلوگیری کرده باشد. ستار صید، نیما بها، عاطفه صالحی و فروغ عباسی هیچکدام را منع نکردیم. نیما بها مهاجرت کرد و تا آخرین روز در انتخابی اسکی چمن در اردوی فندق‌لو تمرین می‌کرد و شب از کشور خارج شد. ستار صید از ۱۰ سالگی در اردوهای تیم ملی تا ۳۵ سالگی حضور داشت و حدود ۲۵ سال از سفره ورزش کشور ارتزاق کرد و حتما حقش بود. از زمانی که او دچار کرونا شد از قاعده بازی کنار رفت و حتی فردی که به جای او به المپیک رفت، فاصله کمی با صید داشت. ما هیچ محدودیتی برای آنها ایجاد نکردیم و حتی وقتی ستار صید از ایران رفت از بورسیه خود استفاده کرد.
در واقع این ورزشکاران وقتی از کشور رفتند، سعی کردند تمام تقصیرات را گردن فدراسیون بیندازند؟ اکنون به نظر می‌رسد ورزشکارانی از استان‌های مختلف آمدند که جای آنها را پر می‌کنند.
در باغ سبز زیاد است. ستار صید اگر امروز در ایران بود و ورزشکار من نبود مربی کراس کانتری ما بود. وی جزو ظرفیت‌های بسیار عالی برای مربیگری کراس کانتری بود زیرا ۲۵ سال در این رشته زحمت کشید و دو بار المپیک رفت. فردی وی را محروم نکرد. او کرونا گرفت. در فدراسیون را به روی هیچ‌کس نبستیم. همچنین فروغ عباسی نیز در دبی مربی است و گفت می‌خواهم به ایران بازگردم و مسابقه بدهم و گفتم هیچ منعی ندارید و می‌توانید برگردید. سمیرا زرگری را هم بیرون نکردیم و به واسطه اینکه در خارج از کشور می‌خواست زندگی کند از ایران رفت. وی یک دوره کانادا رفت تا فرزندش متولد شود و قبل از آن از طرف شوهرش منع خروج داشت و نمی‌توانستیم تیم ملی را معطل فردی کنیم که منع خروج داشت. ما گفتیم شرایط خود را حل کنید و ممنوعیت خروج را بردارید و اسکی برای زرگری و اسکی‌هاست. اسکی برای خودش زنده نیست و اسکی با اسکی‌باز آن زنده است. مربی دیگری را جای وی گذاشتیم و بعد از آن ازدواج وی پیش آمد و از اسکی دور شد و الان در ترکیه زندگی می‌کند.
فدراسیون از برخی ملی‌پوشان به خاطر اظهارات آنها شکایت کرد؟
این شکایت‌ها شخصی بود و من هیچگونه نامه‌ای درخصوص شکایت از ورزشکار در فضای قضایی کشور نداشتم. ما کمیته انضباطی داشتیم و احضار ورزشکار به کمیته یک امر معمول است. این مسائل را به اسم فدراسیون نگذارید. در دیزین، شمشک و دربندسر خانواده‌های اسکی درهم تنیده‌ای وجود دارند و با هم دچار چالش می‌شوند و فدراسیون شکایتی نکرده و تاجایی که توانستیم در برابر بداخلاقی‌های ورزشکاران واکنشی علیه ورزشکاران در فضای رسانه‌ای و قضایی نداشتیم. هرچند حق طبیعی من بود تا شکایتی داشته باشم. امروز من متولی ورزش‌های زمستانی هستم و باید آرامش و اعتماد ایجاد و این جامعه را فارغ از تمام هیجانات در یک ورزش راهبری و اوضاع را کنترل کنم. اگر شکایت شخصی بوده نمی‌توانیم به اسم فدراسیون بگذاریم.
چرا جای رشته اسکی با این همه توان در هیات اجرایی المپیک خالی است؟
ما تنها فدراسیونی در جمهوری اسلامی هستیم که در بخش المپیک زمستانی حضور داریم و اگر کمیته ملی المپیک کشورمان بخش المپیک را مدیریت می‌کند و ورزش‌های زمستانی المپیک اختصاصی دارد، نیاز داریم تا یک نماینده در هیات اجرایی کمیته ملی المپیک داشته باشیم. درست است براساس انتخابات، افراد در هیات اجرایی انتخاب می‌شوند اما حق طبیعی است تا این فدراسیون در هیات اجرایی انتخاب و به آن کمک شود و چند کرسی را به اسکی اختصاص دهند تا از حقوق ورزشکاران دفاع کنیم. این ظرفیت متعلق به یک کشور است و می‌توانند در یک رویداد بزرگ المپیک زمستانی درخشان‌تر ظاهر و حمایت شوند. جای اسکی در هیات اجرایی کمیته ملی المپیک خالی است و می‌توان روی آن تدبیر کرد و سکوی ثابت داشته باشیم.
در مجمع انتخاباتی بهمن ماه ۱۳۹۹ برخی رقبای انتخاباتی انتقاد داشتند که شما مدیر اقتصادی هستید که وارد ورزش شدید. این موضوع چه تاثیری روی بحث اقتصاد فدراسیون داشته است؟
اقتصاد مفهوم برد برد دارد. باید یک چیزی بکارید بعد برداشت کنید. منابع دولتی ما اگر خروجی برد نداشته باشد و درآمدزا نباشد جلو رفتن با آن امکان پذیر نیست. ظرفیت‌های اقتصادی ورزش کم نیست و می‌توان از این ظرفیت بی‌نظیر استفاده کرد.
فدراسیون اسکی با ۷۰ سال قدمت ۷ سانت زیرساخت فیزیکی برای ارائه به بخش خصوصی ندارد. ما زیرساخت و پخش تلویزیونی و رویدادهای بزرگی نداریم تا تبلیغات محیطی را انجام دهیم و شما با اقلیم روبرو هستید. بارش برف بسیار کم است و اگر از مهر برف دارم این برف متعلق به من نیست. اقتصاد تعارف ندارد و کمی گراست. در خصوص آوردن منابع اقتصادی به ورزش زمستانی هیچ محدودیتی وجود ندارد اما یک شرط دارد و این است که حداقل یک خط پیست داشته باشد. آن موقع می‌توانیم روی اقتصاد صحبت کنیم.
اسکی ایران در چند خانواده و منطقه در تهران و البرز خلاصه شده، این انحصار چگونه باید شکسته شود. چرا توسعه اسکی در دیگر نقاط کشور همچون اردبیل، چهارمحال بختیاری و لرستان شکل نمی‌گیرد؟
توسعه به واسطه رشته رولر اسکی (اسکی در جاده با باتوم) اتفاق افتاد که پایه رشته کراس کانتری یا صحرانوردی روی برف و چهار فصل است که از اول فروردین تا ۲۹ اسفند در هر نقطه از ایران می‌توانیم انجام دهیم. یعنی از طریق رولر اسکی در یک‌ماه پیش در مازندران مسابقاتی برگزار کردیم و نزدیک به ۶۰ ورزشکار رولر اسکی در آن شرکت کردند. طی بخشنامه‌ای از استان‌های ۱۹ گانه فعال خواستیم فقط ۲ نفر را اعزام کنند و می‌توانستیم بالای ۲۰۰ ورزشکار داشته باشیم. براساس منابع مالی تعداد شرکت کنندگان را محدود کردیم و این بخش را توسعه دادیم.
کشورهای اروپا مثل ما همه سال برف نداشتند اما ۶ ماه که برف نداشت، برای بچه‌های آلپاین، اسکی چمن و برای بچه‌های کراس کانتری، رولر اسکی را تا زمان بارش برف در نظر گرفت. اسکی چمن فراگیر نشد چون سخت و آسیب آن زیاد است اما رولر اسکی در آسفالت انجام می‌شود و بدن کاملا آماده می‌ماند. پنج نفر از اسکی‌بازانی که اکنون به المپیک زمستانی جوانان رفتند، بچه‌های شمشک و دیزین نیستند. این نشان دهنده تغییر در انحصار اسکی است. اما این را باید بدانید که در مازندران نمی‌توانید نخل بکارید باید برنج بکارید. آمایش سرزمین در یک جاهایی درست است و اگر به آمایش سرزمین اعتقاد داریم بنابراین باید بدانیم که اسکی از کجا شروع شده است. اسکی از توچال، شمشک و دیزین شروع شده است. نمی‌گویم این خوب یا بد است. این رشته تایم‌دار است شاید یک روزی در اختیار ساوه شمشکی یا صید باشد یا کسی بهتر از آنها تایم بزند وارد تایم ملی شود.
می‌توانیم پیست‌های مختلف با استانداردهای بین‌المللی در برخی استان‌ها داشته باشیم؟
در سه سال گذشته سه هیات مازندران، کرمانشاه و گیلان را ایجاد کردیم و در هر سه استان دنبال برف نیستیم بلکه به دنبال رولر اسکی هستیم. از کنار اینها یکصد ورزشکار پایه را در سال ۱۴۰۱ در دربندسر از ۱۷ استان دعوت کردیم و بانک اطلاعاتی ورزشکاران سنین ۱۲ تا ۱۶ سال ما بالای ۱۵۰ نفر است. همچنین فروغ عباسی در دیزین اتراق کرد و در دیزین اسکی‌باز خوبی شد و از سپیدان نیامد تا قوی شود چرا که سپیدان جای تفریحی است. پیست‌های اردبیل و اصفهان بین‌المللی شدند اما کیفیت دیزین را ندارند.
چرا اسکی کوهستان را به فدراسیون کوهنوردی دادند؟
ما ورزش‌های زمستانی هستیم و ماهیت این رشته اسکی است. ورزشکار قرار نیست از صخره‌ای بالا برود یا از میخ و آهن استفاده کند. بلکه ورزشکار در یک محیط بسیار نرم و عادی اسکی، فعالیتی را دنبال می‌کند و با راه رفتن رو به شیب بالا می‌رود و از بالا نیز با اسکی آلپاین پایین می‌آید اما در واقع اسکی‌باز است. چون گفتیم اسکی کوهستان است، برخی با تصمیمات عجولانه و علی‌رغم همه پیگیری‌ها و تمام فعالیت‌های ما در سال‌های گذشته در این رشته، اسکی کوهستان را به فدراسیون کوهنوردی دادند. قبل از ریاست من در فدراسیون اسکی طی تفاهم‌نامه‌ای قرار بود بخش آموزش با فدراسوین کوهنوردی و بخش اردوها، اعزام و تجهیزات و در واقع بخش هزنیه را به فدراسیون اسکی بدهند. پیگیری کردیم این رشته کاملا اسکی است و باید صد درصد در اختیار ما قرار بگیرد. آنجایی که مربوط به امداد و نجات می‌شود به ما و کوهستان ربطی ندارد و به هلال احمر مربوط است. اگر فدراسیون کوهنوردی به دنبال فعالیت کوهنوردی است، در بخش خودش انجام دهد نه اینکه اسکی کوهستان را چون ورزشکار به کوه می‌رود، به این فدراسیون منتقل کنیم.
مگر اسکی باید کجا باشد، اسکی روی کوه است. اسکی باز کوهستانی صعود نمی‌کند. این رشته در بازی‌های آسیایی در هاربین وجود دارد و اگر می‌خواهیم در آن بازی‌ها مدالی کسب کنیم باید تا دیر نشده این رشته به فدراسیون برگرد تا سال آینده اعزام خوبی داشته باشیم. به وزارت ورزش و جوانان هم نامه نگاری کردیم و منتشر جواب هستیم.
قیمت‌ها در پیست‌های اسکی افزایش یافته است دلیلش چیست. هزنیه اسکی و چوب اسکی چقدر است؟
ما یک قیمت را برای مربی انتخاب می‌کنیم و اگر این پیست در اختیار من باشد مربی را معرفی می‌کنم اما وقتی پیست در اختیار ما نباشد مصوبه می‌دهیم و مصوبه فدراسیون با چیزی که در محیط پیست‌ها اجرا می‌شود فرق دارد زیرا پیست برای ما نیست و در دیزین و دربندسر اختیاری نداریم. هزینه مربی درجه ۲ مثلا ۳۰۰ هزار تومان است اما ورزشکار خودش با مربی توافق می‌کند. ما فقط مصوبه را به مدارس اسکی، پیست‌های توچال و دیزین و شهرستان ها اعلام می‌کنیم.
در تهران و البرز شرایط متفاوت‌تر از شهرستان‌هاست و کنترل دقیق و نظارتی روی پیست‌ها نداریم زیرا اختیار پیست‌ها را نداریم. ما به پیست‌های بخش خصوصی ابلاغ می‌کنیم و مربی درجه سه و ۲ باید مبالغ مشخصی را بگیرد و اگر شاکی داشت ما کارت مربیگری را باطل می‌کنیم. آبعلی هم در سنوات گذشته با بارش خوبی روبرو نبوده تا از لحاظ محیطی امنیت را تامین کنیم. حرفی هم نمی‌توانیم بزنیم مثل شمشک که تعطیل شد و آنجا هم برفی نداشت.
اسکی در کنار مدال‌آور بودن و از لحاظ جذب توریست هم می‌تواند تاثیرگذار باشد. به همین منظور امارات پیست اسکی با ۶ هزار تن برف می‌سازد و ما با این همه ظرفیت به دنبال استانداردها هستیم، چرا سرمایه‌گذاری لازم در اسکی ایران انجام نمی‌شود؟
پول خیلی جذاب است و اما برای پول آوردن باید مقدماتی را فراهم کنیم. فکر ما باید روی این باشد که بعد از ۷۰ سال، ۷۰ سانتیمتر جای اسکی استاندارد برای فدراسیون اسکی به عنوان تنها متولی این رشته وجود ندارد. بخش قهرمانی، همگانی و تفریحات نیازمند زیرساخت است. ورزش اکنون یک صنعت است اما ما به این نقطه نرسیده‌ایم. در حالی که این رشته فوق‌العاده توریست محور، اشغال‌زا و اقتصاد محور است.
این امر نیازمند آن است که در رویکردهای ورزش زمستانی بازنگری داشته باشیم. دیزین نزدیک به ۲۵۰۰ نفر ساکن دارد و درآمد آنها از این پیست تامین می‌شود. آنها به واسطه این پیست خانه اجاره می‌دهند، مربیگری می‌کنند و کار گردشگری انجام می‌دهند. با این وجود ناچاریم به دلیل تغییر شرایط آب و هوایی اسکی را به سالن بیاوریم و زیرساخت را درست کنیم. زمانی به تفریحات پراشتغال ودرآمدزایی می‌رسیم که رویکرد خود را نسبت به این موضوع عوض کنیم.
مقام معظم رهبری در دیدار با مدال‌آوران بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی هانگژو فرمودند که ایران قوی در گرو ورزش قوی است. چگونه می‌توانیم به این رویکرد را در جامعه اجرایی کنیم؟
خوشحالم در مجلسی بودم که شخص اول مملکت ورزش را نشانه گرفت و پیام بسیار بزرگ به جامعه عملیاتی داد. ورزش جامعه عملیاتی خط اول جبهه جنگ نرم است. هیچ ظرفیتی بالاتر از ورزش نداریم و نسل پرانگیزه جوان و آینده‌ساز در ورزش حضور دارند. مقام معظم رهبری تاکید می‌کنند که برای داشتن ایران قوی باید ورزش قوی داشته باشیم. آرمان بزرگ و نگاه بلند مرتبه برای ایران است. این پیام حواس همه مسئولان ورزش را به این موضوع جلب کرد که صرفا برای ورزش فکر نمی‌کنیم. برای ایران قوی‌تر فکر می‌کنیم و این هم مستلزم یک سری مقدمات است. نیاز داریم دانش‌افزایی و بروزرسانی کنیم. برنامه‌ها، راهبردها و حتی دانش مدیران را براساس این سیاست جدید برای ساختن ایران قوی بچینیم و باید یک بازطراحی ساختارمند روی همه حوزه‌هایی که مربوط به ورزش است، داشته باشیم. این برنامه‌ها را بازنگری کنیم تا این سیاست بزرگ را به نتیجه برسانیم.
ساخت مجموعه ورزشی جدید را چطور می‌بینید و آیا فدراسیون اسکی سهمی در آن دارد؟
جای تشکر دارد از ریاست محترم جمهور که با همه دغدغه‌ها، مشکلات و چالش‌ها، نگاهش را به عنوان نگاه بزرگ در بخش ورزش متمرکز کرد و این تصمیم با خلاء و نیاز به یک مجموعه بروز و فناوری‌های روز همراه شده است. شاید در برنامه ۱۴۰۴ با ساخت این ورزشگاه در منطقه اول شویم. این سیاست‌گذاری ارزشمند است که برای مجموعه ورزش اتفاق می‌افتاد. حتما نیاز داریم بعد از سال‌ها با این اتفاقات در حوزه خلیج فارس از برای میزبانی‌های بزرگ مثل المپیک زمستانی، زیرساخت‌های خوب و مدرن را برای مجموعه ورزش کشور داشته باشیم تا ورزش‌های مختلف را پوشش دهیم و رویدادهای بزرگ را میزبانی و از ظرفیت‌های ورزشی برای دیپلماسی استفاده کنیم.
ورزش‌های زمستانی براساس تغییرات اقلیمی نیاز به بسته کامل و جامع دارد و اگر امروز عربستان میزبان المپیک زمستانی ۲۰۲۹ می‌شود باید شرایطی را فراهم کنیم تا در بازی‌های بعدی آسیایی میزبان شویم. ما هم برای حضور در این مجموعه جدید اقدام و نامه نگاری کردیم و مقام عالی وزارت نظر مثبتی در این زمینه داشت و در طراحی اولیه اسکی را در این مجموعه در نظر گرفته بود.
نظر شما درباره حضور کیومرث هاشمی در وزارت ورزش و جوانان چیست؟
امروز با مدیریت فردی روبرو هستیم که عصاره سه بخش مختلف در حوزه ورزش است. بخش آموزش و پرورش، المپیک و وزارت ورزش در سطوح مختلف. حضور هاشمی فارغ از آرامشی که ایجاد کرده، خیال خیلی‌ها را راحت کرده است. وی فردی اهل مطالعه، برنامه‌ریزی، تدبیر، آینده‌نگر و با چشم‌انداز عالی است. هرچند چالش‌های ورزش ایران در داخل کشور و بین‌الملل نیازمند فرصت کافی برای مدیریت کردن و تصمیمات خوب گرفتن است و از این رو حتما حضور کیومرث هاشمی موجب اتفاقات خوبی می‌شود؛ اما باید زمان و شرایط را در نظر بگیریم و با برنامه‌ریزی لازم اتفاقات خوبی برای ورزش کشور در آینده نزدیک رقم می‌خورد.