به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، جاناتان جی واچتل افسر منطقه خارجی نیروی دریایی آمریکا و استراتژیست نیروی دریایی این کشور می‌نویسد: سال ۲۰۱۱، دولت باراک اوباما یک «محور راهبردی» برای تغییر جهت به سوی شرق آسیا و دور شدن از خاورمیانه برای کشورش معرفی کرد. حدود یک دهه بعد یعنی در اکتبر ۲۰۲۲، کاخ سفید در دوره ریاست جمهوری جو بایدن رئیس جمهور آمریکا «راهبرد امنیت ملی» را منتشر کرد که در آن آمده بود: هیچ منطقه‌ای برای جهان و عموم آمریکایی‌ها بیش از منطقه هند-آرام حائز اهمیت نخواهد بود. در «قانون مجوز دفاع ملی ۲۰۲۴»، کنگره هدف خود را «تقویت ائتلاف‌ها و مشارکت‌های نظامی آمریکا در منطقه هند-آرام برای افزایش مزیت نسبی واشنگتن در رقابت راهبردی با جمهوری خلق چین» اعلام کرد.
امروزه، با وجود همه این‌ها، ۸۶ درصد از تامین مالی نظامی خارجی آمریکا (FMF) همچنان مانند دهه‌های اخیر به شکل عمده به خاورمیانه اختصاص می‌یابد. شرکای امنیتی قدیمی واشنگتن یعنی اسرائیل، مصر و اردن بیشترین سهم را داشته و ذینفعان اصلی محسوب می‌شوند. از حدود ۱۳.۲ میلیارد دلاری که کنگره به حساب تامین مالی نظامی خارجی آمریکا (FMF) در سال مالی ۲۰۲۴ اختصاص داده است، کمک امنیتی به مصر تقریبا ۱.۳ میلیارد دلار است و سهم اسرائیل ۶.۸ میلیارد دلار و بسیار زیاد است.
فیلیپین و تایلند از جمله ۳۴ کشور دیگری هستند که مجاز به دریافت این کمک بلاعوض هستند اما با وجود قرار داشتن در منطقه راهبردی مهم‌تری یعنی منطقه هند-آرام مطابق سند «راهبرد امنیت ملی آمریکا»، باید بودجه باقیمانده را میان خود تقسیم کنند. در مجموع، کمتر از ۲ درصد تامین مالی سالانه FMF به منطقه در اولویت آمریکا، یعنی منطقه هند-آرام اختصاص یافته است. این اختلاف زمانی بیشتر شد که کنگره به تازگی یک بسته کمک خارجی مکمل تصویب کرد که پیش از هر چیز برای ارائه کمک امنیتی به اوکراین و اسرائیل طراحی شده بود. در عین حال، مبلغ نسبتا ناچیز ۲ میلیارد دلار به منطقه هند-آرام اختصاص یافت. به گفته این نشریه، آمریکا بایستی به حمایت از اوکراین و اسرائیل ادامه دهد. همچنین باید کمک‌های نظامی خارجی را مؤثرتر و در راستای راهبرد ذکر شده آمریکا به کشورها تخصیص دهد.
نویسنده که در حال حاضر به عنوان عضو اجرایی فدرال نیروی دریایی در دانشکده حقوق و دیپلماسی فلچر در دانشگاه تافتس فعالیت می‌کند، می‌افزاید: «راهبرد امنیت ملی» کنونی آمریکا چهار بار به اسرائیل اشاره می‌کند و نامی از مصر نمی‌برد. در عین حال، دوازده بار به جمهوری خلق چین (PRC) ارجاع می‌دهد. راهبرد دفاع ملی کنونی آمریکا بیان می‌کند که چهار اولویت اصلی وزارت دفاع این کشور عبارت اند از: ۱. دفاع از میهن ۲. بازدارندگی از حملات راهبردی علیه آمریکا و متحدانش ۳. «بازدارندگی از تهاجم در حالی که آماده غلبه بر درگیری در صورت لزوم است و به جمهوری خلق چین در منطقه هند-آرام، سپس جنگ اوکراین اولویت می‌دهد». و ۴.ایجاد یک نیروی مشترک تاب آور و اکوسیستم دفاعی. فرانک کندال وزیر نیروی هوایی آمریکا به تازگی بیان کرد که اولویت‌های اصلی «به ترتیب... چین، چین، چین هستند» و «زمان رو به اتمام است».
این مطلب با اشاره به این‌که ماه مارس، دریاسالار جان آکیلینو، مسئول فرماندهی منطقه هند-آرام آمریکا، به کمیته نیروهای مسلح سنای آمریکا شهادت داد «جمهوری خلق چین تنها کشوری است که توانایی، ظرفیت و قصد برهم زدن نظم بین المللی را دارد» و افزود: واشنگتن، پکن را چالشی برای موجودیت خود و قدرتی «تجدیدنظر طلب» می‌داند زیرا چین درحال توسعه زرادخانه هسته‌ای است. آمریکا باید هرچه سریع‌تر بودجه بیشتری به منطقه هند-آرام اختصاص دهد تا با متحدان و شرکای خود در آن منطقه راهبردی برتر، «نیروی مشترک» تاب‌آور و تعامل پذیر ایجاد کند.
جاناتان جی واچتل افزود: در دوره‌ای که منابع بودجه هر روزه کمتر می‌شود، تطبیق سیاست‌های کمک نظامی خارجی آمریکا برای افزایش کمک به منطقه هند-آرام چالش‌برانگیز خواهد بود. به گفته «سرویس تحقیقاتی کنگره»، اسرائیل بزرگترین دریافت کننده کمک‌های خارجی آمریکا از زمان جنگ جهانی دوم است. در این مدت، آمریکا در مجموع ۳۰۰ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار (مبلغ تطبیق داده شده بر اساس تورم) به اسرائیل کمک کرده است. آمریکا همچنین سومین تفاهم‌نامه ده ساله خود را با اسرائیل تا سال ۲۰۲۸ تمدید کرده است. این تفاهم‌نامه اگرچه از نظر قانونی الزام آور نیست، اما واشنگتن متعهد شده است ۳۸ میلیارد دلار دیگر کمک نظامی به رژیم صهیونیستی اعطا کند که ۳۳ میلیارد دلار آن از «تامین مالی نظامی خارجی» به این رژیم اختصاص می‌یابد.
نویسنده همچنین مدعی شد برای مقابله با چالش‌های راهبردی چین، «تامین مالی نظامی خارجی آمریکا» لازم است هر چه سریع‌تر منابع بیشتری را به حمایت از فیلیپین و تایلند اختصاص دهد زیرا این کشورها با چین در زمینه تمامیت ارضی اختلاف دارند.
مارتین ایندیک سفیر سابق آمریکا در سرزمین‌های اشغالی، گفته است: روابط آمریکا و اسرائیل بدون این وابستگی [به آمریکا] بسیار سالم‌تر خواهد بود. وقت آن است که اسرائیل روی پای خود بایستد.
بر اساس گزارش نشنال اینترست، به همین ترتیب در اروپا، متحدان ناتو لازم است به افزایش هزینه‌ها برای تقویت آمادگی دفاعی خود ادامه دهند و کمک‌های نظامی بیشتری به اوکراین اعطا کنند. سبک شدن بار کمک امنیتی به اروپا به آزادسازی منابع آمریکایی برای حمایت از متحدان و شرکای منطقه هند-آرام کمک می‌کند.
نویسنده معتقد است: آمریکا باید به عمل به تعهدات خود در قبال ناتو، اسرائیل و مصر مطابق «توافقنامه کمپ دیوید ۱۹۷۸» ادامه دهد. با این حال، واشنگتن باید طرح «تامین مالی نظامی خارجی» خود را در راستای پیروی هرچه بهتر از الزامات فعلی امنیت ملی آمریکا تنظیم کند. افزایش قابل توجه و آشکار بودجه برای منطقه هند-آرام یک سیگنال سیاسی قوی درباره این است که آمریکا نسبت به برنامه های خود جدی است و همچنان نگرانی‌های متحدان خود را برطرف می‌کند.
وی می‌افزاید: این اولویت‌بندی یعنی گرفتن کمک‌های امنیتی از خاورمیانه یا اوکراین و تخصیص مجدد آن به متحدان منطقه هند-آرام لزوما به معنای بازی با حاصل جمع صفر نیست. برای دستیابی به راهبرد امنیت ملی دولت آمریکا، اولویت بندی مجدد منابع بودجه آمریکا برای تخصیص مبالغ بیشتر به منطقه هند-آرام ضروری است. زمان آن فرا رسیده است که کنگره با افزایش قاطعانه تأمین مالی نظامی خارجی آمریکا به منطقه‌ای که واشنگتن در آن با مهم‌ترین تهدید موجودیت خود مواجه است، تصمیم سختی بگیرد.