به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از نیوز مدیکال، این محققان برای اولین بار تشکیل بافت زخمگاهی (scar tissue) در قلب آسیب دیده گورخرماهی و موش را مقایسه و کشف کردند چگونه به طور بالقوه می‌توانند جراحت دائم را که برای قلب پستانداران، معکوس کنند. نتایج این مطالعه در نشریه ارتباطات طبیعت انتشار یافته است.
سکته قلبی موجب مرگ تعداد زیادی از سلولهای قلب میشود. بدن انسان برای ترمیم این جراحت اقدام به جایگزینی سلولهای آسیب دیده و مرده با بافت زخمگاهی می‌کند.
این بافت زخمگاهی در ابتدا در محافظت از قلب سودمند است؛ اما در نهایت به یک بخش دائم از عضله قلبی تبدیل و موجب میشود پمپاژ خون با تاثیرگذاری کمتری انجام شود. تداوم کار قلب موجب گسترس بافت زخمگاهی و آسیب دائم به قلب میشود.
تشکیل بافت زخمگاهی دائم پس از جراحت قلبی، مشخصه همه پستانداران است. اما گورخرماهی یک توانایی خارق العاده برای از بین بردن کامل بافت زخمگاهی پس از آسیب دارد که به این ترتیب به سلولهای قلبی اجازه بازتولید و احیا و رشد مجدد یک قلب سالم را می دهد.
تا اکنون امکان بررسی تشکیل بافت زخمگاهی در قلب گورخرماهی کوچک از طریق تصویربرداری وجود نداشت. محققان در این کار جدید با یک تصویربرداری مولکولی موسوم به TMR-O جزئیات آسیب را داخل قلب گورخرماهی مشاهده کردند.
بافت زخمگاهی از کولاژن تشکیل شده که رشته‌های طولانی از پروتئین هستند. این رشته‌ها به یکدیگر متصل می‌شوند و یک فیبر تشکیل می‌دهند که ساختار و پایداری بافت زخمگاهی را ایجاد می‌کند.
محققان مشخص کردند که پیوندهای ایجاد شده در گورخرماهی سست‌تر و از لحاظ شیمیایی یک ترکیب ناکامل است که امکان شکسته شدن آن وجود دارد. این وضع اجازه می‌دهد بافت زخم با سلولهای بازتولید شده قلبی جایگزین شوند.
ایمان آکام باکستر از محققان این مطالعه گفت: تعداد مرگ و میر و نارسایی قلبی ناشی از بافت زخمگاهی قلب پس از سکته قلبی زیاد است. اگر بتوانیم یک خصوصیت مشترک در معکوس شدن بافت زخمگاهی در چند اندام را پیدا کنیم، به طور بالقوه می توانیم جان افراد زیادی را نجات دهیم.