به گزارش ایرنا -در گُل گشتِ نظام تربیتی و موازین متعالی اسلام از فرش زمین تا عرش آسمان به عنوان جولانگاه جَهد و جَهش، ارزانی ابناء بشر شده تا در آن به رشد و رجحان برسد و در انعام خدای مهربان متنعم شود.
اندیشمندان فلسفه دینی معتقدند که نَفسِ انسان در یک اصول ابتکاری در دامن دِل و دُرّ دریای وجود پرورش یافته و به اذن قادر قدرتمند و تمشیت اراده و عقل، به ایستگاه تجرُد و تکامل می‌رسد و با بال پرواز به حریم مقدس یار نائل می‌شود.
شهید سید ابراهیم رئیسی "رئیس جمهور محترم و مغتنم" جمهوری اسلامی ایران یکی از حاکمان خادم و عالمان عملگرای دوران خود بود که با ماهیت خدمت و سلامت فطرت در مجموعه خلقت به مدارج شایسته و منازل بایسته قرب الهی رسید و در بستر سبز عقلانیت و منطق ناب فتانت به اعلاء علیین تقرب یافت و جامه جذاب خلیفه الهی خدمت را به تن کرد.
او سیدی با صداقت و ساجدی نیک سیرت بود که با غور در غربت یار و امتناع از عیش اغیار با توکل بر حضرت دوست به شنا در عوالم قبل و بعد از دنیا پرداخت و در امتداد ابدیت و توسل به حقیقت، با تفاوت و تعلق خاص وجودی به منازل و مراتب ممدوه و فوق تصورات مادی و محاسباتی ارتقاء یافت.
شهید جمهور و محبوب مظلوم ملت، خاکی پوشی زمینی و فراتر از عقل نظری و عملی بود که با پروازی پاینده و پله کانی پایدار در اوج آسمان قرار گرفت.
خادمی گمنام و مدیری با مرام که به عشق خدمت به خلق و تکیه بر قائده قرآن و بایده برهان و آموزه عرفان و طی مراتب خوف و خیال و دست‌آویز قوس صعود و معنای وجود به مقام فنای فی الله دست یازید.
شهید رئیسی، عارفی انقلابی، الگویی آرمانی، عالمی آگاه و خادمی با تقوا بود که با دستیابی به مراتب طبیعی و مثالی و عقلی از خَلق به طرف خالق رفت و با جذبه ربانی و عبور از موانع مادی به فراسوی بی نهایت سفر کرد و همراه و همپای یاران غارش در آشیانه شهیدانِ اوج نشین آرام گرفت.
آری؛ او چهل روز است که بر بال خدمت، عاج نشین صخره‌های سخاوت و صفا شده و با ملائک مقربین نور و نجابت همنشین شد.
صاحب منصبی فارغ از تکلف و تعارف که نوکری مردم را بر ریاست و کیاست ترجیج داد و شهادت در راه خدا را دروازه وجود می‌دانست و سی‌ام اردیبهشت ماه سال جاری در پایانی‌ترین پروازش حین خدمت، صبح خدمتش با شام شهادت گره خورد و از جور جهان و زخم زبان و هتک حاسدان رهایی یافت و بعد از سه سال تلاش طاقت فرسا یک اربعین است که دیگر به سفر استانی نمی‌رود و در تعطیلات آخر هفته به دور از دغدغه‌های دنیوی در جوار امام رئوفش آرام گرفته است.
راهش پر رهرو باد.