به گزارش روز سه شنبه، تارنماي لوبلاگ به نقل از مقاله تحليلي جنكينز نوشته شده است: توافق هسته اي در سال 2015(1394)براي رفع نگراني هاي بين المللي در مورد ماهيت و نيت برنامه هسته اي ايران طراحي شد.
عباس عراقچي ماون وزير خارجه ايران و يكي از اعضاي مذاكره كننده هسته اي در جريان مصاحبه اي كه 22 فوريه (سوم اسفند) با شبكه بي بي سي داشت در پاسخ به اين سوال كه در صورت خروج آمريكا از برجام آيا اين توافق از بين خواهد رفت يا خير، با تاكيد بر پايبندي ايران به تعهدات ان پي تي اظهار داشت كه خروج آمريكا، ايران را نيز براي خروج تحريك خواهد كرد مگر آن كه اروپا نسبت به واگذاري منافع مقرر در برجام به ايران ضمانت دهد.
جنكينز ادامه داد:آيا هدف عراقچي از ترسيم احتمال خروج ايران از برجام بكار بردن تاكتيك كلاسيك تهييج بوده و قصد داشته با اين اظهارات، اروپا را به هول و ولا بياندازد تا براي جلوگيري از خروج آمريكا از برجام نهايت تلاش خود را انجام دهد؟! اما پاريس، برلين و لندن نشان داده اند كه نيازي به استفاده از چنين تاكتيكي ندارند. در واقع، پس از آن كه اروپايي ها از متقاعد كردن ترامپ براي عدم خروج از برجام و توجه نكردن به نصايح افرادي كه برجام را ناقص مي دانند، نااميد شدند، در قالب توافق هاي ديگري تلاش خود را براي نگه داشتن هر دو كشور آمريكا و ايران در مسير برجام دنبال خواهند كرد.
برداشت ديگري نيز از اظهارات عراقچي محتمل است. برداشتي كه مطابق آن، خروج آمريكا از برجام به معناي خروج ايران نيز هست.
اما مي توان به عواقب خروج ايران از برجام براي اين كشور انديشيد. شايد بتوان اين اقدام را مصداق بارز 'خودزني' دانست؛ چرا كه بيش از همه ترامپ، متحدان اسراييلي و شريك سعودي وي را خوشنود مي كند.
همچنين خروج از برجام توسط ايران، گزينه اي غيرمحتمل نيست. ايران در سال 2006 به دليل محدود كردن دسترسي بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي به برنامه هسته اي خود و همچنين دستيابي به توانايي هاي غني سازي اورانيوم، به نقض قوانين نظارتي متهم و به شوراي امنيت سازمان ملل متحد ارجاع داده شد. تهران كه نسبت به ناعادلانه بودن اين ارجاع تاكيد داشت، با استناد به توافق هسته اي سال 2003 (توافق سعد آباد)، طرف هاي درگير در برنامه هسته اي ايران را به نقض پيمان متهم كرد. بنابراين با توجه به سابقه تهران ، واكنش نشان 'ندادن' اين كشور غير قابل تصور است.
از اين رو، با توجه به اين كه از نظر تهران، خروج آمريكا از برجام احمقانه به نظر مي رسد، ترامپ و مشاورانش نيز مي بايست اين سوال را از خود بپرسند كه آيا تحريك ايران به خروج از برجام به نفع آمريكا است يا خير.
در اين مقاله ادعا شد: يكي ديگر از گزينه هاي ايران اين است كه مذاكرات سال 2006 را شخم زده و با استناد به برخي مفاد و قوانين مندرج در آن، با گسترش ظرفيت هاي غني سازي، تعداد سانتريفيوژهاي كارآمد خود را به اندازه قابل توجهي افزايش دهد. گزينه اي كه ايران را قادر خواهد ساخت در كوتاه ترين زمان ممكن، فرآيند غني سازي اورانيوم را سرعت بخشيده و در عرض تنها چند هفته توانايي توليد يك بمب را در اختيار بگيرد.
با اين حال، اين بار، تحريم هاي وسيع عليه ايران گزينه ي محتملي به نظر نمي رسد. پس از خروج از برجام، ايالات متحده قادر نخواهد بود كه مقررات 'بازگشت پذيري' قطعنامه 2231 شوراي امنيت را فعال كند، روسيه و چين فرمان تحريم هاي جديد سازمان ملل متحد را وتو كرده و درصورتي كه تا آن زمان متحدي براي آمريكا باقي مانده باشد، اين متحد نيز هيچ توجيهي براي اعمال تحريم هاي يك جانبه عليه كشور آسيب ديده ي (ايران) نداشته و منافع اقتصادي خود را نيز در معرض خطر قرار نخواهد داد.
در ادامه اين تحليل مي خوانيم:خروج از برجام تاثير به مراتب بدتري بر آن دسته از آمريكايي هايي خواهد گذاشت كه همواره خود (آمريكا) را يكي از ايفاگران برجسته در سطح جهاني مي انگاشته اند. برجام در اكثر نقاط جهان نه تنها ناقص محسوب نمي شود بلكه توافقي كارآمد و متناسب با هدف شناخته مي شود. اعضاي آژانس بين المللي انرژي اتمي و طرف هاي NPT آن را توافقي توصيف مي كنند كه اجازه دسترسي به تاسيسات ايراني، از جمله تاسيسات نظامي را تا حد زيادي فراهم آورده است. به لطف اين دسترسي، آژانس بين المللي انرژي هسته اي مي تواند عدم وجود فعاليت غيرقانوني هسته اي در ايران را تاييد كند. از نظر كشورهاي عضو اين آژانس، اقدام داوطلبانه ايران در خصوص محدود كردن برنامه ي هسته اي خود اقدامي ارزشمند و قابل تحسين تلقي مي شود.
با توجه به موضوعات ذكر شده بايد ديد كه آيا خروج آمريكا از برجام هم مانند اقدامات داوطلبانه ايران، براي كشورهاي عضو آژانس بين المللي انرژي اتمي قابل تحسين است؟ آيا آن ها تمايل به دنباله روي از آمريكا دارند؟ يا بالعكس اين اقدام آمريكا از نظر آنان، لزوم پذيرفتن اين كشور به عنوان رهبر را زير سوال خواهد برد؟
علاوه بر اين نيازي نيست كه در اين مرحله به غروب برجام پرداخته شود. چراكه محدوديت هاي مرتبط با غني سازي اورانيوم فقط فاصله زماني بين سال هاي 2026 تا 2031 را پوشش نمي دهد.
عراقچي پيش از اين اظهار كرده است كه اگر برجام موفقيت آميز باشد، ايران از توافق هاي بعدي نيز استقبال خواهد كرد.ظاهرا منظور وي از موفقيت آميز بودن برجام، احترام و پايبندي تمام طرف هاي درگير به تعهدات خود است.
جنكينز در پايان نوشت : معاون سياسي وزير امور خارجه ايران همچنين تأكيد كرد كه هر گونه گسترش ظرفيت غني سازي ايران پس از 'غروب برجام' توجيه تجاري داشته و براي تامين سوخت راكتورها مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
اروپام**3991**1917
تهران - ايرنا - پيتر جنكينز سفير پيشين انگليس در آژانس بين المللي انرژي اتمي گفت كه اقدام آمريكا مبني بر خروج از برجام در سال آينده ميلادي يا تحريك ايران براي خروج از آن، سخت بنظر مي آيد و كاخ سفيد بايد بپذيرد كه توافق هسته اي همچنان بهترين گزينه موجود محسوب مي شود.