الم شنگه كودك نوپا را جدي نگيريد

مهشيد رابطيان روز سه شنبه در گفت و گو با ايرنا افزود: جلب توجه كردن به شكل نامناسب، پافشاري بر انجام كاري كه والدين موافق نيستند، گريه كردن براي جلب توجه، قشقرق راه انداختن و جيغ زدن از ديگر رفتارهاي نامطلوب كودكان در سنين خردسالي است كه با ناديده گرفتن در مبحث فرزند پروري مي توان تا حدودي براي كاهش آن اقدام كرد.
وي ادامه داد: در مواقعي كه فرزندتان براي رسيدن به اهداف خود اقدام به رفتارهاي نامطلوب مي كند، والدين مي توانند با ناديده گرفتن سه جز اصلي نسبت به جلوگيري از تكرار آن جلوگيري كنند. نخست هيچ تماس فيزيكي با كودك نداشته، ارتباط كلامي را با آن قطع و در نهايت پدر و مادر تلاش كنند حتي تماس چشمي نيز با او برقرار نكنند.
فوق تخصص روانپزشك كودك و نوجوان گفت: بدخلقي‌هاي ناگهاني كودك كه اصطلاحاً آن را الم‌شنگهٔ مي‌نامند، مانند طبل توخالي است. براي نمونه لحظه اي كه همه در حال صرف غذا هستند فرزندتان به يكباره به هق‌هق و ناله مي‌افتد و شروع مي كند به گريه سردادن و سپس با بالاترين حد جيغ مي‌زند، وقتي علت اين حركت كودك را جويا مي شويد تنها براي اينكه تشنه بوده و آب مي خواسته قشقرق به راه انداخته و به مرور با شناختي كه از او پيدا خواهيد كرد مي توان در اين مواقع با جرعه اي آب دادن او را آرام كنيد.
رابطيان اضافه كرد: كودكان بين يك تا سه ساله بيشتر مستعد الم‌شنگه به پا كردن هستند. اگرچه ممكن است نگران شويد كه شما داريد او را فردي مستبد و خودكامه بار مي‌آوريد، اما بهتر است خوش‌بين باشيد، چون در اين سن بعيد است كه فرزند از روي حيله و براي تحت فشار گذاشتن والدين قشقرق به پا كند. به احتمال زياد، او در واكنش به احساس درماندگي خود دچار بحران شده است.
اين روانپزشك كودك و نوجوان اظهارداشت: مشكل ناتواني در كودكان نوپا بيشتر ناشي از عدم توازن در مهارت‌هاي زباني است. كودكان نوپا كم‌كم از چيزهايي كه مي‌شنوند معناي واژگان بيشتري را درك مي‌كنند اما توانايي آن ها براي توليد زبان و برقراري ارتباط كلامي هنوز خيلي محدود است. وقتي فرزند نمي‌تواند احساس خود را بيان كند يا بگويد چه چيزي مي‌خواهد، احساس سرخوردگي و درماندگي بروز مي‌كند و او شروع به جنجال و جيغ و فرياد به پا كردن خواهد كرد.
رابطيان گفت: كج‌ خلقي، جار و جنجال و قشقرق كودك علاوه بر لگد زدن، جيغ زدن و پا كوبيدن به زمين، شامل پرتاب كردن اشياء، ضربه زدن و حبس كردن نفس خود در سينه تا سر حد كبود شدن پوست با توجه به اينكه منظره زيبايي نيست، بيشتر از روي احساس درماندگي و ناتواني او است و از اين رو در وهله نخست بايد با خونسردي آن را مديريت كرد.
وي افزود: اگرچه صبوري در اين وضعيت دشوار است ، اما مي‌توان مطمئن بود كه حتي حبس كردن نفس كودك توسط خودش، يك رفتار طبيعي براي كودكي است كه دچار حملهٔ خشم شده است. هنگامي كه فرزند گرفتار حملهٔ خشم شد، قادر به گوش دادن به دليل‌ها و منطق والدين نيست، هرچند كه به فرياد زدن يا تهديد كردن والدين پاسخ خواهد داد، اما به صورت منفي. پس هرچه بيشتر سر كودك فرياد كشيد، او خشمگين‌تر خواهد شد. به جاي اين كار خيلي بهتر است وقتي كودك در حال جنجال است، فقط كنارش بنشيند و او را در آغوش گيريد.
اين روانپزشك كودك و نوجوان ادامه داد: ماندن در كنار كودك در طول طغيان خشم و الم‌شنگه فكر و راهكار مؤثر و خوبي است. خارج شدن از اتاق يا جايي كه كودك در آن است، آن هم با عصبانيت، اگرچه مي‌تواند برايتان وسوسه‌انگيز باشد اما به كودك احساس رهاشدگي مي دهد. طغيان احساسي كه او تجربه مي‌كند مي‌تواند برايش ترسناك باشد و مطمئن باشيد از دانستن اينكه شما در آن نزديكي هستيد ممنون تان خواهد بود.
رابطيان تصريح كرد: اگر طغيان كودك به حدي بالا گرفت كه شروع به زدن ديگران كرد، اشيا را پرت مي‌كند يا بي‌وقفه فرياد مي‌زند، او را بلند كنيد و در آغوش خود به مكان امني، مانند اتاق خواب برده و تا زماني كه آرام شود در كنارش باشيد. اگر در يك مكان عمومي هستيد كه اغلب يك بستر شايع براي تحريك و القاي الم‌شنگهٔ كودك است، آماده باشيد كه آن محل را به همراه فرزندتان ترك كنيد و تا زماني كه او آرام شود برنگرديد. اما نه با تشر و عصبانيت، بلكه با آرامشي كه لازمهٔ پدر يا مادر بودن است و سال‌هاي زيادي بايد براي رشد اين ويژگي خوب تان تلاش كنيد.
اين متخصص روانپزشك كودك و نوجوان يادآورشد: والدين از لحاظ تربيتي هرچه هم كه الم‌شنگهٔ كودك طول كشد، تسليم خواسته‌هاي نامعقول او نشوند يا براي مذاكره با يك كودك نوپاي در حال جيغ زدن تلاش نكنند. هرچند انجام اين كارها، به ويژه به عنوان راهي براي پايان دادن به الم‌شنگه در يك فضاي عمومي، وسوسه‌كننده است اما سعي كنيد با آگاهي كامل و با قدرت، نگران قضاوت ديگران نباشيد و مطمئن باشيد هر كس كه فرزندي دارد اين تجربه را داشته است.
اجتمام* 1417*9105