دل نوشته هاي استاندار آذربايجان شرقي در ستايش شهداي غواص

به گزارش ايرنا، در يادداشت اسماعيل جبارزاده آمده است: اروند به اشتياق، آغوش موج‌ هاي خود را در امتداد فرات باز كرده بود؛ اين بار نه خورشيد كه ماه به انتظار نشسته بود و عاشورا در شب تكرار مي ‌شد و به جاي زمين تفتيده، آب خروشان بستر حماسه شده بود.

كربلا اما كربلا بود، كربلاي 4، عباس و قاسم و اصغر نبودند، سيدالشهداء(ع) قرن ‌ها پيش شهيد شده بود، اما نام آنان بر پيشاني‌ بندها نقش بسته بود و گردان‌هايي مزين به همان نام ‌هاي مقدس به ساحل اروند رسيدند.

ستاره ‌هاي دنباله ‌دار يك به يك ميان آب غلطيدند؛ آه! قرار بود تقدير حماسه ‌اي بس مظلومانه رقم زند، غرش توپ‌ ها و خمپاره ‌ها در خروش بي‌ امان اروند پيچيد، گلوله ‌ها بي ‌پروا باريدند، خورشيدي ‌ها بي ‌رحمانه شكافتند، اروند به سان منا و در امتداد علقمه تا خيمه‌ گاه و گودال قتلگاه قربانگاهي ديگر شده بود.

ستاره‌ هاي دنباله ‌دار -سو قربانلاري- هر كدام پهلو شكافته، تير بر گلو نشسته و خنجر در سينه فرو رفته اما روشن ‌تر از هميشه فروغي ابدي يافته بودند؛ اروند از خروش افتاد، ستاره‌ ها را ديد، ضجه زد، خون گريه كرد و لالايي شهادت سر داد:

لاي لاي اي جبهه ‌لرين يورقوني اي خسته جوانلار، لاي لاي اروند كناريندا قيزيل قانه باتانلار، خوش ياتين اي قوري توپراقلارين اوستونده ياتانلار.

ماه شرمسار از آنچه ديده سر در گريبان افق كرد و رفت، نوبت به خورشيد رسيد، چشمان خود را گشود و به تماشاي مظلوميتي ديگر نشست، حماسه گويي ادامه داشت.

اسارت، قايق‌ هاي شكسته به جاي خيمه ‌هاي در آتش سوخته، تازيانه ‌هاي شمرها و حرمله‌هاي زمانه و ستاره ‌هاي دست بسته و حماسه امروز هم ادامه دارد؛ شهر را غوغايي ا‌ست، عطر سيب همه جا پيچيده است، بوي كربلا مي ‌آيد، ستاره ‌هايي دنباله ‌دار با همان دست‌ هاي بسته بازگشته‌ اند روشن ‌تر از هميشه.

سو قربانلاري سلام و خوش آمديد.

7233/518