#
کابل، ایرنا: 21 مهر 1382 برابر با 13 اکتبر 2003
"فوزیه خوستی" نماینده زنان ولایت خوست هم نسبت به وضعیت زنان در ایــن
ولایت هشدار داده، می گوید: زنان هیچ اختیاری در امور اجتماعی و زنـدگیشـان
نــدارند، در ازدواج و معاملات به آنان نقشی داده نمی شود و حتی اجازه رفتن
به داروخانه، مرکز بهداشت و پزشک از آنان سلب شده است.
وی گفت: بسیاری از زنان شهری و روستایی که اغلب بی سوادند،هنگام بیماری
از مراجعه به پزشک مرد، امتناع کـرده و آن را نوعی گناه می پندارند و کم
نیستند زنانی که در این راه جان خود را از دست می دهند.
معاون وزارت امــور زنان افغانستان معتقد است: مساله مردسالاری و تبعیض
جنسیت در این سرزمین ، وحشتناک و غیر قابل تحمل است.
"شریفه نجیب" در مصـاحبه با "ایرنا" در کابل افزود: اگـر چه در 21 ماه
گذشته از زمـان استقرار حکـومت موقت انتقالی حرکتهای بسیار مثبتی در مورد
قشر نسوان برداشته شده و نقش زنان در جامعه شهری تغییر پیـــدا کرده است،
اما این میزان به هیچ وجه کافی نیست.
وی گفت: زنان افغان به آینده درخشان امیدوار هستند و اقدامهایی نیز در
رابطه با آموزش، بهداشت، حضور در مشاغل اداری، تجــارت و نظایر آن
برداشته شده است.
نجیب گفت: با توجه به اینکه وزارت امور زنان یک وزارتخانه جدید است،
اما تاکنون کارهای زیادی انجام داده است و بـرای تداوم این پیشرفت دولت
نیز باید تلاش و جدیت بیشتری از خود نشان دهد.
وی، با اشاره به اینکه آماررسمی دقیقی از تعداد زنان در افغانستان وجود
ندارد، اظهار داشت: هم اکنون تنها سه درصــد از زنان افغانستان باسوادند و
این تعداد نیز اکثرا شامل کسانی می شوند که سواد خواندن و نوشتن می دانند
که البته این بدبختی بسیار بزرگی است.
هم اکنون در هر دقیقه یک کودک و هر 16 دقیقه یک زن در افغانستان می میرد
که این رویداد تلخ در دنیا بی مانند و دردناک است.
آمـار رسمی نشان می دهد که در سال جاری میلادی از هر پنج مورد زایمان یک
زن در افغانستان جان خود را از دست داده است.
گزارشها همچنین حاکیست که خودسوزی و خودکشی زنـان در این کشور از جمله
ولایت هرات در جنوب غربی افغانستان به خاطرمحدودیتها و رفتار نامناسب مردان
خانواده اعم از شوهران و دیگر مردان خانواده افزایش چشمگیری یافته است.
منابع محلی می گویند: در سال جاری خورشیدی بیش از 60 مــورد خودسازی در
مناطق مختلف هرات ثبت و اکثر موارد منجر به مرک شده است.
مسوولان هرات با ابراز نگرانی از این وضعیت، گفته اند: در یـــک هفته در
شهر هرات شاهد هشت مورد خودسوزی زنان و دختران بوده و علت چنیـــن حوادثی
بدرفتاری مردان خانواده اعم از شوهران و یا برادران آنان گزارش شده است.
این منابع افزودند، اکثر زنان و دخترانی که اقدام به خودکشی و خودسوزی
کرده اند، 15 تا 25 ساله هستند.
در افغانستان زنان بسیاری وجود دارند کـه بیش از 10 سال است در انتظار
شوهرانی هستند که آنان را رها کرده و به خارج از افغانستان رفته و یـا در
نقاط نامعلومی تجدید فراش کرده و زندگی جدیدی را آغاز کرده اند.
گرسنگی خـانواده ها بخصوص در قشر زنان و دختران، سوء استفاده از زنان در
کارهای غیراخلاقی و تجارت زنان و دختران در مناطق قبایلی از دیگـر جفاهایی
است که به این قشر در افغانستان روا داشته می شود.
همچنین گـــزارشهای زیادی در مورد فروش کـودکان و حتی زنان بــویژه در
ولایات جنوبی افغانستان دریافت شده است.
براساس گزارشهای موجود، صدها هزار زن بیوه در افغانستان وجود دارد که
اکثر آنان شوهران خود را در نتیجه جنــک از دست داده و یا شوهرانشان بدون
طلاق، آنان را سالیان متمادی رها کرده و مهاجر یا مفقود شده اند.
یک منبع وزارت زنان افغانستان می گوید: ایــن گروه از زنان برای ازدواج
مجدد باید ابتدا از فرزندان خودرهایی یابند و به همین دلیل مجبور به فروش
آنان به قاچاقچیان می شوند.
منبع مذکور گفــت: بسیاری از زنانی نیز که ابتدا راضی به فروش فرزندان
خود نمی شوند، پس از گذشت چندی از ازدواج مجدد خود توسط خانواده شوهر جدید
تهدید و وادار بـه این کار شده و فــرزندان شــوهر اول خـــود را به حراج
گذاشته اند.
همچنین گزارشهای موثقی وجود دارد که پسران این گروه از خانواده ها پــس
از فروش، با مشکل و سرنوشت دلخراش و غم انگیزی مواجه می شوند.
گفته می شود گروهی از آنان نقص عضو شده و قاچاقچیان با خارج ساختن
اعضای بـــدن از جمله کلیه های آنان، اعضا را بـه قیمــت گزافی به خارج از
افغانستان صادر می کنند.
گروه دیگری مورد آزار، استثمار و تجاوز جنسی قرار گرفته و حتی به همین
منظور به فروش می رسند.
دختران این گروه از خانواده ها نیز وضعیت اسفبارتری دارند. آنان یـا به
"روسپیگری" وادار شده، یا به عنوان کنیز مجبور به کار می شوند و یا اعـضای
بدنشان به حراج گذاشته می شود.
فروش زنان بیوه توسط بازماندگان شوهر نیز بخش تاریک دیگری است که بویژه
در مناطق روستایی و حتی شهری جنوب افغانستان از جمله زابل، هلمند، ارزگان
و برخی ولایات دیگر رواج دارد.
ازدواج زودهنگام دختران از دیگرمشکلات و ظلمهای مضاعفی است که در بسیاری
از نقاط افغانستان توسط والدین انجام می گیرد.
منابع آگاه فقر مالی و فرهنگی را مهمترین دلیل این امر می دانند و
معتقدند دولت افغانستان باید با تصویب قوانینی در ایـن زمینه به چاره جویی
و اقدام بازدارنده بپردازد.
در یک نتیجه گیـری اجمالی می توان گفت: تدوین و تصویب قوانین خاص زنان و
حمایت اجرایی و عملی دولت درخصوص اجرای این قوانین و همچنین توسعه آموزش و
بهداشت می تواند بخشی از درد و رنج زنان افغانستان را کاهش دهــد و زخمهای
کهنه آنان را التیام بخشد.
1461 221