گفت وگو با یک نابغه - نخبه ها در جامعه چه می کنند (قسمت اول )
............................................................
تهران، خبرگزاری جمهوری اسلامی 23/05/86
داخلی.علمی.یزدانی.نخبه.
گفت وگو از: علیرضا خسروی
بهره هوشی (IQ) او 180 است و نفراول نخستین دوره مدرسه تیزهوشان است
که در 16 سالگی به عنوان عضو افتخاری انجمن ریاضی دانان کشور پذیرفته شد
و با رتبه ای یک رقمی آزمون سراسری را پشت سر گذاشت.
او هم اکنون در 41 سالگی، پزشک متخصص ارتوپدی، عضو هیات علمی و مدیر
مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است که
هدف بزرک خود را کادرسازی برای مدیریت و رهبری نظام سلامت جامعه قرار داده
است.
دکتر "شهرام یزدانی" درباره خودش می گوید: پدرم افسر ارتش بود و مادرم
دیپلمه که بعد از ازدواج با پدرم، چند دیپلم دیگر نیز گرفت.
از او پرسیدیم که از چه زمان هوش سرشارش نمود پیدا کرد او گفت از
ابتدای کودکی عشقی پایان ناپذیر و سیری ناپذیر به آموختن داشته است.
"از کلاس اول ابتدایی اشتیاق فراوانی برای یادگیری داشتم، کتاب های
زیادی می خواندم اگر کتاب مال خودم نبود و نمی توانستم آن را نگه دارم،
تمام کتاب را از حفظ می کردم."
او در کلاس اول دبستان، کتابی را که قرار بود پس بدهد ، از ابتدا تا
انتها رونویسی کرد و کلمات انگلیسی را که در آن به طور پراکنده وجود
داشت، چون انگلیسی بلد نبود، "نقاشی" کرد تا زمانی که این زبان را یاد
بگیرد و سر از آن کلمات درآورد.
یزدانی گفت " کلاس سوم ابتدایی بودم که کتاب زمین شناسی سال آخر
رشته طبیعی نظام قدیم را کامل خواندم و فهمیدم. شیمی آلی توفیقیان را
نیز خواندم به طوری که توانستم به مادرم که برای گرفتن دیپلم جدیدی در
حال خواندن این درس بود، کمک کنم.
"از ابتدا، عشق عجیبی به دانش داشتم ، کتاب دایره المعارف را کامل
خواندم، اول دبستان جمع و تفریق را یاد گرفتم، اما مفهوم ضرب و تقسیم را
قبل از آنکه به من درس داده شود، درک کرده بودم. بزرگترین رنجی که می بردم
این بود که بدانم کتابی هست که به آن دسترسی ندارم و نمی توانم آن را
بخوانم."
در سال 1355، در سال پنجم دبستان در آزمون تیزهوشان شرکت کردم و نفر
اول شدم و پس از ورود به مدرسه استعدادهای درخشان شرایط خوبی برایم فراهم
شد تا بیشتر مطالعه کنم.
وقتی وارد کتابخانه می شدم به سختی بیرون می آمدم، در مدرسه تیزهوشان
دکتر "بنی اقبالی" که خودش زمانی نفر اول کنکور سراسری بود و هم اکنون فوق
تخصص ریه است، به دنبال انقلاب فرهنگی و بسته شدن دانشگاهها در در دهه
1360 ، در مدرسه تیزهوشان معلم ما شد.
یزدانی با اشاره به این که صدها کتاب ریاضی، فیزیک، شیمی و دیگر
رشته ها را در زمانی کوتاه مطالعه می کرد، گفت " دکتر بنی اقبالی بود که
ذهن من را سازماندهی کرد و با هدایت او کتاب های دانش عمومی و فراگرفتن
دروس تخصصی را از دوم و سوم راهنمایی آغاز کردم."
او در سالهای نخست پس از انقلاب، کتاب های علمی انتشارات "میر" مسکو
را که به انگلیسی ترجمه شده بود و با قیمت های بسیار ارزان ارائه می شد،
با پول توجیبی خود می خرید و می خواند و می فهمید.
او می گوید "کتاب های این انتشارات را به علت اینکه آن زمان ارزان
بود می خریدم، قیمت این کتاب ها آن زمان حدود 25 یا 30 ریال بود و به
خاطر دارم که 550 جلد از این کتاب ها را، شامل ریاضی محض، فیزیک محض،
اختر فیزیک، ذرات بنیادی و ... خریدم و خواندم."
طی یک دوره دو سه ساله تنها 600 جلد کتاب ریاضی را خواندم.
دکتر یزدانی می گوید: عشق مفرطی به خواندن داشتم به طوری که گاهی 20
جلد کتاب را تهیه می کردم و به خانه می بردم و می نشستم همه را می خواندم.
عدد پی را تا صد رقم اعشار در ذهن داشتم. برای حفظ کردن آن تلاشی
نکرده بودم ، اما به ذهنم سپرده شده بود.
"علاقه ای به کتاب های حل المسائل ریاضی نداشتم، چون معتقد بودم که قبلا
یک نفر آنها را حل کرده است. من به دنبال مساله های حل نشده بودم."
اگر کتابی را شروع می کردم و نمی فهمیدم، بازهم ادامه می دادم چون به
این اصل معتقد بودم که "اگر چیزی را نفهمیدی، برو جلوتر می فهمی" و به
این ترتیب به خواندن کتاب ادامه می دادم و در بخش های بعدی پاسخ سوالات
بخش های نخست را می گرفتم."
یزدانی در مورد اعتقاد مذهبیش می گوید "اعتقاد مذهبی ام بسیار قوی است"
و می افزاید "من خدا رادر نوک قلم و در کتاب های علم محض انتشارات "میر"
که از کشوری کمونیستی می آمد، پیدا کردم."
"اعتقادم از 16 سالگی تا به امروز تفاوتی نکرده و همان ایمان به خدا
و مبدا و معاد را در قلبم دارم."
"سال چهارم نظری بودم که موضوع المپیاد ریاضی مطرح شد، وقتی در جلسه
اولین المپیاد ریاضی در شیراز حاضر شدم، سووال ها آنقدر برایم آسان بود
که در 10 دقیقه پاسخ همه را نوشتم و همراه با تعداد زیادی از شرکت
کنندگان که ورقه امتحانی را سفید تحویل می دادند، از جلسه بیرون آمدم.
" تلاش ذهنی برای حل مساله نمی کردم و جواب مساله را همراه مساله
می دیدم."
یزدانی که با موفقیت درخشانی از این آزمون بیرون آمده بود، این
امکان را پیدا کرد که بدون کنکور وارد دانشگاه شود اما برخی استادان
دانشگاه که با سطح معلومات او آشنایی داشتند، گفتند که در رشته ریاضی یا
فیزیک، تحصیل در دانشگاه تا سطح دکترا چیزی به علم او اضافه نمی کند.
زیرا او سال ها در زمینه ریاضی و فیزیک مطالعه کرده بود و به گفته خودش
آنها را به زبان انگلیسی با سرعتی برابر مطالعه کتابهای رمان به زبان
فارسی، می خواند و می فهمید.
او تصمیم گرفت برای کسب دانش، وارد عرصه جدیدی شود که این عرصه چیزی
به جز رشته پزشکی نبود اما برای وارد شدن به این رشته می بایست در آزمون
سراسری شرکت می کرد.
علمی. 1515/1786
شماره 093 ساعت 14:35 تمام
