"غدیر"، سبزترین بهار شیعیان
#
تهران، خبرگزاری جمهوری اسلامی 05/10/86
داخلی.اجتماعی.گزارش.غدیر.
آنگاه که کاروان نور از حجه الوداع باز می گشت ، ندایی آسمانی جلوه ای
از ملکوت را در غدیر متجلی ساخت.
"یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک ، و ان لم تفعل ، فما بلغت
رسالته و الله یعصمک من الناس ."
"ای رسول خدا هر آنچه که از جانب پرودگارت بر تو فرو فرستاده شده است
را به دیگران بگو و اگر چنین نکنی بر رسالت خویش عمل نکرده ای و خداوند تو
را از مردم حفظ خواهد کرد."
دراین هنگام کاروان سالارحج، فرمان توقف داد، سکوت و دلهره بر کاروانیان
مستولی شد، همه چشم ها به دهان پیامبر (ص ) دوخته شده بود، تا باکلامی دل های
ناآرام آنان را آرام کند.
با اینکه بیابان عربستان از گرمای خورشید هجدهم ذی الحجه بی تاب شده بود،
اما طراوت و شادابی در چهره پیامبر(ص ) متجلی بود.
بعد از نماز ظهر، آخرین پیامبر خدا بر منبری که از جهاز شتران ساخته
شده بود، جای گرفت و خطبه را چنین آغاز فرمود :
" من کنت مولاه ، فهذا علی مولاه "
این خطابه که آهنک گوشنواز آن در همه عوالم هستی طنین افکند، آخـرین
پیام حضرت محمد بن عبدا...(ص ) پیامبر وحی بود که فرمود: "ای پیروان من،
امروز نصیحت و حجت خویش را برشما تمام کردم." رسول خدا صلی ا...علیه وآله،
دست "علی" را بالا گرفت و "سه" بار فرمود، " من کنت مولاه فهذا علی مـولا"،
پیامبر وحی با صدایی رسا آخرین گفته ها را گفت و حجت بر مردم تمام شد.
او فریاد برمی آورد که،ای مردم ! امروز دینتان را کامل نمودم.
حضرت محمد(ص ) " برآنچه که پس از خود بر تاریخ می رفت و بـرای روزهـای
آینده در پیش بود، چنین گفت:ای مردم ! به خدا و پیامبرش باورآریـد و به
نوری که به او نازل شده است ایمان بیاورید، پیش از آنکـه خشم خدا شما را
فروگیرد و به مجازات، رخسارتان به عقب باز گردانده شود.
گوش ها و دل ها همچنان در گیرودار درک این معنی از هستی بود که فرازی
دیگرچون "نور" از بلندای منبر به گوش رسید:ای مردم ! این نور از جانب حق
تعالی درمن سرشته شده و بعد از آن در طینت "علی (ع)" و سپس در نسل او قرار
داده شده است تا آنگاه که نوبت به امام قائم، رسد و اوست که سرانجام حق خدا
و حقوق ما را خواهد ستاند.
قصیده بلند آسمانی "غدیر" که به انتها نزدیک می شد، صدای آخرین پیامبر
وحی ، رساتر از هر زمـان در بادیه می پیچید که می گفت:ای مردم ! من منذر و
ترساننده ام و "علی"، هادی و رهنماست،ای پیروان من ! من، پیامبرم و علی
وصی من است.
حضرت محمد (ص ) همه آنچه را که باید بر کاروانیان مسلمانـان بگوید، با
جمله،"اوست، حجت پایدار خداوند " به پایان برد.
آخرین پیامبر وحی تاکید می کند،ای مردم ! " آنـان که در غدیـرخم گــرد
آمده اند، سخنان مرا به دیگر کسان برسانند ، من بزودی از میان شما خواهـم
رفت.
پیامبر گرامی اسلام سفارش می کنند، دو گوهر گرانبها برای امت خویش به
ودیعه می گذارم، اول " ثقل اکبر "، یعنی قرآن، کلام خدا و دوم " ثقل اصغر"،
یعنی خاندان و فرزندانم را.
آخرین پیامبر وحی ، همه چیز را گفت و حجت و رسالت خود را تمام کرد،
"دین" به کمال رسیده بود و پیامبر آرام آرام از فراز جهاز اشتران فرود
آمد.
غلغله عجیبی برپاشد، مردم به حضور " علی علیــه السلام " رسیدنـــد و
انتصاب حضرتش را به امامت و ولایت تهنیت گفتند.
مظلومیت تاریخ " شیعه " از همان روز شروع شد ، مـردم ولایت و امامـت
"علی (ع) " را از همان لحظه که هنوز گرمای دست حضرت محمد(ص ) را در دست
داشت، فراموش کردند و علی (ع) ماند و چاه تنهایی.
حضرت علی (ع) یادگار روزهای سختی و تنهایی، درخشان ترین حمـاسه طلــوع
سبز، دل افروزترین خاطره بدر و حنین، یگانه راد مردی است که ذکر معانی او
در کلام خدا و بیان "محمد صلی ا... علیه واله " نمی گنجد.
حضرت محمد (ص ) برای ادامه پیروزی و جهانی شدن انقلاب و آیین اسلام به
جانشینی بزرک و والاقدر احتیاج داشت، تا مجری قانون الهی باشد، رهبری که
حکومتش، همچون وی منطبق با معیارهای اسلامی و عدالت باشد.
امـا، شیعه همیشه پابرجااست،" تاریخ شیعه سرخ اسـت " و " شیعه " برای
ادای دین خود به "رسول ا... (ص ) و " علی (ع) خون خویش را هدیه می دهد.
سبزترین بهار ولایت و عید امامت بر مومنان مبارک باد.
اجتمام 1611**9119**
