یک روانپزشک: 10 تا20 درصد کودکان جهان مبتلا به اختلالهای روانی هستند

یک روانپزشک: 10 تا20 درصد کودکان جهان مبتلا به اختلالهای روانی هستند # تهران،خبرگزاری جمهوری اسلامی 19/07/84 داخلی.اجتماعی.کودک.اضطراب یک فوق تخصص روانپزشکی کودکان، گفت: در کلیه جوامع انسانی اعم از توسعه یافته و توسعه نیافته، 10 تا 20 درصد کودکان مبتلا به اختلالهای روانی هستند. دکتر "شکوفه رادفر"، روز سه شنبه در نشست یک روزه "بررسی اختلالات شایع روانپزشکی کودکان و روشهای تشخیص آن"، اظهار داشت: اضطراب شایع ترین اختلال در کودکان است و در این شرایط کودک بی قراری و بی تابی می کند. وی، افزود: گاهی اوقات کودک به علت ابتلای به اضطراب، ناخن هایش را جویده و دچار تیک های عصبی شده و یا اینکه به شب ادراری مبتلا می شود. این استاد دانشگاه منشاء و عامل بیش از 80 درصد اضطراب کودکان را در وضعیت خانواده، مشاجره والدین، تهدید به جدایی و پرخاشگری اولیاء عنوان کرد. وی، تصریح کرد: نباید در مقابل جویدن ناخن کودکان عکس العمل مثبت یا منفی نشان داد و یا به طور مستقیم برای او از زشتی این کار صحبت کرد، بلکه باید توجه کودک را از این عادت زشت به سمت کار دیگری معطوف کنیم. رادفر، با تشریح علت اضطراب در کودکان، گفت: کودک می ترسد که مبادا اگر به مدرسه و یا مهد کودک رفت وقتی که برمی گردد مادر و یا پدر به علت مشاجره شب قبل از آن، خانه را ترک کرده باشند و با رفتنش به مهد کودک یکی از والدینش رااز دست بدهد و به همین دلیل نیز مدام درگیر اضطراب است. وی، گفت: در مواردی کودک که در پی جلب توجه منفی والدین است، کار نامطلوبی می کند، تا والدین حتی با سرزنش کردن او به وی توجه کنند. این متخصص، دندان قروچه شبانه کودکان، ترس از حضور در جمع، انجام رفتارهای پرخاشگرانه و شکستن اشیاء، شمارش اعداد به شکل مداوم و یا لمس کردن درختان به طور پی در پی در هنگام راه رفتن را بخش دیگری از علائم وجود اضطراب در کودکان دانست. وی، همچنین وجود وسواس مداوم در کودکان برای منظم کردن وسایلش را بخش دیگری از علائم اضطراب عنوان کرد. رادفر، با تشریح این که کودکان عمدتا پس از پایان دو سالگی بسیاری از تواناییهای مورد نیاز خود را کسب می کنند، ادامه داد: کودک دوساله تصور می کند، همه توانایی های لازم را کسب کرده و چون می خواهد این توانایی ها را به نمایش بگذارد، مدام بر خلاف توصیه های مادر عمل می کند. وی، گفت: باید بدانیم که این لجبازی ها بخشی از مسیر طبیعی رشد کودک است و هر جایی که به کودک خطر جدی وارد نمی کند، باید اجازه بدهیم که او برخلاف میل ما راهش را خودش انتخاب کرده تصمیم بگیرد و چشممان را نسبت به بخشی از مشکلات رفتاری و کلامی کودکان ببندیم. اجتمام 1777/1805