عباس (ع) اسوه ایثار و شهادت
#
تهران، خبرگزاری جمهوری اسلامی 01/12/83
داخلی.فرهنگی.عاشورا. عباس (ع)
از: علیرضا جباری
"عاشورا"، مکتب عشق و ایثار و شهادت است و یاران عاشورا نیز معلمان این
مکتب پرشور هستند.
در میان شهدای عاشورا نام "عباس ابن علی (ع)" به زیبایی می درخشد و کربلا
از وجود مبارکش بر عرش و فرش می بالد.
در سال 26 هجری قمری و چند سال پس از شهادت حضرت فاطمه زهرا(س )، در خانه
علی (ع) و ام البنین کودکی متولد شد که نامش را عباس نهادند.
مادرش فاطمه دختر حزام بن ربیعه بن عام کلبی و کنیه اش ام البنین (مادر
پسران ) بود که توسط عقیل بن ابی طالب برای امیرالمومنین علی (ع) چند سال
پس از شهادت حضرت زهرا(س ) خواستگاری شد.
ام البنین به جز عباس (ع) سه پسر دیگر به نام های جعفر، عثمان و عبدالله
داشت که همگی آنها در واقعه عاشورا در سال 60 هجری قمری در کربلا به شهادت
رسیدند.
عباس ابن علی (ع) را به القاب و نام های دیگری همچون "ابوالفضل"، "
علمدار" ، "سقا"، " سپهدار"، "ابواقربه" ، " باب الحوایج " و "طیار" نیز
می شناسند.
وی در سن 18 سالگی و در اوایل امامت امام حسن مجتبی (ع) با دختر به نام
"لبابه" فرزند "عبدالله بن عباس" ازدواج کرد و دو پس به نام های "عبیدالله"
و " فضل" نیز داشت.
دو خصوصیت برجسته و بارز آن حضرت "بصیرت " و " ایثار و از خود گذشتگی"
است که به کرات توسط امامان معصوم از آنها نام برده شده است.
امام صادق (ع) درباره او می فرمایند: عمویم عباس به شجاعت و بصیرت
آراسته بود.
در ظهر روز عاشورا و همزمان با آغاز نبرد میان سپاه امام حسین (ع) و
سپاه عمربن سعد (که از سوی یزید مامور به قتل عام اهل بیت پیامبر بودند)،
عباس ابن علی (ع) در کنار رودخانه فرات (القمه ) در حالی که برای بردن آب
به آنجا رفته بود توسط سپاهیان کوفه به شهادت رسید.
از فرد واحدی به عنوان قاتل وی نام برده نشده زیرا به دلیل شجاعت و
شهامتی که ابوالفضل (ع) داشت هیچ کس از سپاه دشمن به تنهایی قادر به نبرد
با وی نبود.
آورده اند که در واقعه عاشورا سپاه عمربن سعد در حالی که عباس با مشک
آبی به سمت خیمه گاه و میدان نبرد باز می گشت، ابتدا با یورش جمعی وی را
به محاصره درآوردند و سپس دستانش را قطع و با عمود آهنین، شمشیر و نیزه
او را از پای درآوردند.
نکته بسیار مهم در زندگی عباس (ع) این بود که او از کودکی همواره عاشق
برادرش حسین (ع) بود به طوری که این موضوع زبانزد بنی هاشم شده بود.
شجاعت، دلاوری، زیبایی بی حد و اندازه، ایثار، علم زیاد، تقوا، بصیرت
آگاهی از خصویات بازر آن حضرت بود و به همین دلیل در نزد اهل بیت علیه
السلام از اعتبار و جایگاه ویژه ای برخوردار بودند.
شهادت آن حضرت را بر خلاف روایات ناصحیح که در روز تاسوعا ذکر کرده اند،
در مقاتل و تاریخ های معتبر در روز عاشورا در سال 60 هجری قمری و در
حالی که مدتی نیز از ظهر عاشورا سپری شده بود، ذکر کرده اند.
مرقد مطهر آن حضرت در کربلا و در نزدیکی حرم مطهر امام شهیدان حسین بن
علی (ع) است که فاصله بین آن تا مرقد امام حسین (ع) را نیز "بین الحرمین "
می نامند.
شهادت این اسوه ایثار، بصیرت و دانش را بر تمامی شیعیان و یاران آن
حضرت تسلیت عرض می نماییم.
فراهنک/1144 1418
