رویای کودکی کودکان کار، پرواز نمی کند
..................................................
خبرگزاری جمهوری اسلامی 89/07/16
اقتصاد.کار.کودکی
تهران - روز جهانی کودک را امسال در حالی جشن می گیریم که هنوز 215
میلیون کودک کار در جهان شب های خود را با کابوس کار در مزارع، معادن،
کارگاه های سرد و تاریک و خیابان های شلوغ شهر به صبح می رسانند.
در مقدمه کنوانسیون حقوق کودک آمده است: کودک باید در فضایی سرشار از
خوشبختی ، محبت و تفاهم، بزرگ شود.
یونیسف در سال 1953 روز 8 اکتبر را به نام روز جهانی کودکنامگذاری کرد
تا توجه جهانیان را به موضوع کودک جلب کند.
شکی نیست، تفکر حاکم در جهان بخش مهمی از هزینه های خود را صرف موضوع
هایی نظیر ساخت ابزارهای جنگی و سلاحهای هسته ای، بکارگیری این سلاح ها،
تخریب غیر مستقیم و مستقیم محیط زیست و بسیاری از موارد ناخوشایند دیگر
می کند در حالی که می توانست این سرمایه گذاری ها در جهت ایجاد حفظ و
آرامش و امنیت برای کودکان جهت رهایی از فقر، سوء تغذیه، بهداشت ناسالم
و دسترسی کودکان به آموزش هزینه شود.
یونیسف اعلام کرده تنها با تخصیص پنج دلار برای هر کودک می توان جان 90
درصد از کودکانی را که سالانه می میرند، نجات داد.
همچنین برای بهبود چشمگیر زندگی کودکان کشورهای در حال توسعه، کافی
است فقط بودجه تسلیحاتی شش هفته جهان برای حمایت از آنها هزینه شود تا
دیگر کودکی هنگام تولد و یا براثر ابتلا به بیماری های عفونی جان خود را
از دست ندهد.
شرایط نامطمئن برای کودکان بویژه کودکان کشورهای در حال توسعه و فقیر
در حالی است که بیش از 200 میلیون کودک در جهان برای تامین معاش خانوار
خود در چرخه اقتصادی کشورها مشارکت می کنند.
براساس گزارش سازمان بین المللی کار تعداد کودکان کار در سال 2008
میلادی به 215 میلیون نفر رسید که این میزان نسبت به چهار سال پیش از آن
سه درصد کاهش یافته بود.
طبق این گزارش در سال 2008 میلادی تعداد کودکان کار پنج تا 14 ساله
حدود 10 درصد کاهش یافت اما این کاهش برای کودکانی که در کارهای پرخطر
مشغول به کار بودند 31 درصد بوده است. با وجود این کاهش چشمگیر هنوز 115
میلیون کودک در جهان به کارهای پرخطر اشتغال دارند.
همچنین تعداد کودکان دختر شاغل 15 درصد و کودکان دختر شاغل در کارهای
پرخطر 24 درصد کاهش یافته است اما این نسبت در پسرانی که به کارهای پرخطر
مشغول هستند، مشاهده نمی شود.
کاهش درصد تعداد کودکان کار برای سنین 15 تا 17 ساله رخ نداده بطوری
که درصد کودکان کار در سنین یادشده 20 درصد هم افزایش یافته است. این
افزایش طی چهار سال از 52 به 62 درصد رسیده است.
سازمان بین المللی کار اعلام کرده است: با وجودی که تعداد کودکان کار
در سنین پنج تا 14ساله در نواحی آسیا و اقیانوسیه، آمریکای لاتین و
کشورهای حوزه کارائیب کاهش اما درصد کودکان کار در سنین یادشده در
کشورهای پایین صحرای افریقا، افزایش یافته است.
براساس گزارش یادشده کشورهای پایین صحرای افریقا از هر چهار کودک پنج
تا 14 ساله، یک کودک کار می کند به عبارتی 25 درصد کودکان در کشورهای
یادشده کار می کنند. این نسبت در کشورهای آسیایی و حوزه اقیانوس آرام یک
به هشت است.
برآوردهای سازمان بین المللی کار نشان می دهد 60 درصد کودکان در بخش
کشاورزی فعال هستند. از هر پنج کودک یک نفر دستمزد دریافت می کند اما بخش
وسیعی از کودکان کار در خانه به کار اشتغال دارند.
با وجود آنکه مقاوله نامه های 182 و 138 در مورد بدترین شکل کار کودک
و حداقل سن کار از سوی سازمان بین المللی کار به تصویب رسیده است اما
متاسفانه یک سوم کودکان در جهان در کشورهایی زندگی می کنند که دولت های
آنها این مقاوله نامه ها را در حقوق کار خود نپذیرفته اند.
** کودکان کار در ایران
یک متخصص کار کودک در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اعلام کرد: جمهوری
اسلامی ایران به مقاوله نامه های 182 و 138 پیوسته اما سن اشتغال به کار
را در قانون کار 15 سال لحاظ کرده است.
فاطمه قاسم زاده گفت: طبق برآوردهای غیررسمی تعداد کودکان کار در ایرن
حدود 500 هزار نفر تخمین زده می شود که برخی از کارشناسان این تعداد را
بیشتر می دانند.
وی اظهار داشت: تعدادی از کودکان کار در ایران افغانی هستند که این
تعداد هم نظیر کودکان کار ایرانی، نیاز به حمایت دارند.
این کارشناس حقوق کودک با انتقاد از واژه جمع آوری کودکان کار که
هرچند وقت یکبار از سوی شهرداری بکار گرفته میشود، افزود: مگر کودکان کار
زباله هستند که از این لفظ نادرست برای آنها استفاده می شود. کودکان کار
انسان هستند و باید از حقوق شهروندی نظیر سایر شهروندان برخوردار شوند.
قاسم زاده تاکید کرد: بکارگیری واژه کودک خیابانی هم برای این کودکان
نادرست است زیرا چیزی به این عنوان وجود ندارد بلکه کودکانی که در خیابان
هستند با فروش فال، گل، آدامس، واکس زدن کفش مردم و یا تمیز کردن شیشه
های ماشین درآمدی کسب می کنند که در تامین معاش خانوار نقش دارند.
شکی نیست که ما هر روز بر سر چهارراه های شهرمان با اینگونه کودکان
برخورد می کنیم و در صورتی که به برخی از کارگاه های کوچک مراجعه کنیم
کودکان کار را در لابلای ماشین ها و یا پادویی ملاقات می کنیم.
دشواری تامین معیشت هر روز تعداد این کودکان را می تواند افزایش دهد.
کودکانی محروم از تحصیل و در معرض انواع مخاطرات اجتماعی و در صورتی که
وجدان جامعه نسبت به این موضوع آگاه نشود باید هر روز شاهد افزایش تعداد
کودکان سیه چرده ای بود که در لابلای ماشین های شهر رویای کودکی خود را گم
می کنند.
اقتصام ** 9123 ** 1558
شماره 010 ساعت 11:04 تمام
