کارشناسان: گیاهان انگلی و نیمه انگلی جنگلهای شمال نیاز به تحقیق دارد

کارشناسان: گیاهان انگلی و نیمه انگلی جنگلهای شمال نیاز به تحقیق دارد # نوشهر، خبرگزاری جمهوری اسلامی 19/01/86 داخلی.اقتصادی. جنگلها. جمعی از استادان دانشگاه و کارشناسان امور جنگل، موضوع هجوم گیاهان جنگل به یکدیگر و زندگی انگلی و نیمه انگلی برخی از آنها را نیاز به تحقیق و بررسی دانستند. این کارشناسان روز یکشنبه در گفت و گو با ایرنا، ضمن بیان مواردی از هجوم گیاهان جنگل به یکدیگر اعلام کردند که هنوز اطلاعات دقیقی از این گونه های گیاهی وجود ندارد. بنابراین دیدگاهها، گیاهان جنگل، اعم از درخت و درختچه و پوشش علفی، در حالت تعادل به سر می برند ولی این به معنای سکون و آرامش کامل نیست. پژوهشگر مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران گفت : گیاه انگلی، گیاهی است که خودش قادر به تولید غذا نیست و از غذای دیگر گیاهان استفاده می کند. "یوسف گرجی بحری" افزود: گیاه نیمه انگلی، با گیاه میزبان، حالت داد و ستد دارد و این را می توان در گونه همیشه سبز" دارواش " مشاهده کرد. وی درباره نحوه مواجهه با این گیاهان یادآور شد : ما نباید کاری به کار آنها داشته باشیم زیرا گونه ای مانند دارواش، برای درخت بی ضرر است و دامداران برای علوفه دام از آن استفاده می کنند. این پژوهشگر اظهار داشت: تا به حال گزارش نشده است که دارواش به صورت آفت ظاهر شود و در کل ضرر خاصی برای جنگل ندارد. گرجی بااشاره به این که دارواش اغلب در ارتفاعات پایین جنگل دیده می شود، گفت: این گونه نیمه انگلی روی درختانی همچون ممرز، بلوط، پلت، شیردار و توسکا قرار دارد. در مقابل برخی کارشناسان می گویند: گیاهانی مانند موخور، چشم بلبلی و دارواش، آب و بعضی مواد غذایی لازم را از میزبان خود به دست می آورند و رشد آن را کم می کنند. دارواش که مهم ترین گیاه نیمه انگلی جنگلهای شمال محسوب می شود درختچه ای است که روی تاج درختان ممرز، اوجا، ملج، انجیلی و گاهی بید می روید و در جنگلهای سردشت نیز انتشار دارد. این گیاه، در قاره اروپا به درختان سیب و صنوبر و بخصوص تبریزی حمله می کند. کارشناس ارشد جنگلداری درباره دارواش تصریح کرد : این گیاه گل دار به درختان میوه و جنگلی حمله می کند و گاه روی یک درخت 150 الی 200 عدد از آن دیده می شود. " میثم میارعباسی" افزود: براثر شیوع این گیاه، درختان ضعیف می شوند و میوه درختان کاهش می یابد و پس از مدتی شاخه ها خشک می شود. وی گفت: اغلب، در محل رویش دارواش روی درخت، برآمدگی بزرگی بوجود می آید، همچنین این گیاه در هنگام جوانه زدن، سم تولید می کند. این کارشناس ارشد جنگلداری ادامه داد: این گیاه همیشه سبز، برگهای چرمی دارد و گلهای نر و ماده آن از هم جدا هستند. میارعباسی افزود: دارواش ریشه ندارد و با وجود داشتن کلروفیل و توانایی غذاسازی، با اندام مکنده خود، از گیاه میزبان هم استفاده می کند و آب زیادی احتیاج دارد. وی اضافه کرد: برای مبارزه با خسارات این گیاه، باید از روش مکانیکی استفاده کرد یعنی شاخه های آسیب دیده به ویژه درختان میوه، قطع شود. به گفته میارعباسی، دارواش در جنگلهای شمال ایران، بیشتر روی درختان انجیلی، ممرز، ملج و اوجا می روید و بذر آن از طریق باد یا پرندگان منتقل می شود. این کارشناس ارشد جنگلداری گفت: دارواش اندام مکنده خود را به آوند آبکش درخت میزبان متصل می کند و از شیره پرورده آن استفاده می کند. به گفته او جنگل نشینان، برک این گیاه را در فصل زمستان به مصرف خوراک دام می رسانند ولی افزایش تعداد آن روی درخت، برای میزبان مضر است. کارشناسان یادآور شدند: برخی تحقیقات نشان می دهد که حمله دارواش از میزان رشد سالیانه جنگل در هر هکتار 19 درصد می کاهد و اگر تعداد دارواش ها خیلی زیاد باشد، ممکن است موجب مرک درخت شود. به موجب بررسیهای دکتر" محمد حسین جزیره ای " چهره ماندگار کشور، دارواش روی شاخه، به هر قطری و درخت به هر سنی مستقر می شود و حتی به درختچه ولیک نیز حمله می کند. جزیره ای درباره مبارزه با گیاهان انگلی معتقد است: عملی ترین راه مبارزه با گیاهان انگلی به سهولت و سرعت از درختی به درخت دیگر منتشر می شوند، بریدن درخت است. بنابر اظهار این استاد برجسته جنگل، در ایران هنوز بر اثر نامطلوب گیاهان انگلی و نیمه انگلی، چندان پی برده نشده و از این رو برای برانداختن آنها هیچ اقدامی صورت نگرفته است. در جنگلهای 8/1 میلیون هکتاری شمال در حدود یک هزار و 600 گونه گیاهی شناسایی شده که فقط تعداد اندکی از آنها انگلی یا نیمه انگلی محسوب می شود. در جنگل های شمال 80 گونه درختی و 50 گونه درختچه ای وجود دارد. 621/690