آرمان بلند امام خمینی (ره )،وحدت حوزه و دانشگاه
..................................................
خبرگزاری جمهوری اسلامی 89/09/27
فرهنگی.حوزه و دانشگاه.خستگی ناپذیر
اصفهان- وحدت حوزه و دانشگاه یکی از آرمانهای بلند معمارکبیر انقلاب حضرت
امام خمینی (ره ) بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بود که هم اینک محقق شده است
به گزارش روز شنبه ایرنا، تا پیش از وقوع انقلاب اسلامی، جدایی و افتراق
بین علم و دین آنچنان گریبانگیر حوزه و دانشگاه بود که هر کدام از دو
نهاد یاد شده از هم فاصله گرفته بودند که در برخی مواقع حتی ضد و نقیض
یکدیگر عمل می کردند.
در دیدگاه دانشگاهیان،حوزه علمیه نماد جمود فکری، تحجر و سنت گرایی تلقی
می شد و در نظر حوزوی ها دانشگاه محل ترویج بی دینی و غربزدگی شناخته می
شد.
این دیدگاه برخاسته از روند تاریخی شکل گیری دانشگاه به سبک جدید در
ایران و همچنین وضعیتی بود که بر حوزه های علمیه حاکم شده بود.
در چنین فضایی استاد شهید دکتر آیت اللهمحمد مفتحکه خود از عالمان و دانش
آموختگان حوزوی بود، علاوه بر کسب تحصیلات علوم دینی به دلیل نیاز و
ضرورتی که احساس می کرد به تحصیل در دانشگاه همت گمارد و استاد مسلم و
برجسته حوزه و دانشگاه شد و ایده وحدت حوزه و دانشگاه را مطرح و خود به
عنوان نماد عینی و عملی چنین تفکری به مثابه پلی میان حوزه و دانشگاه
تبدیل شد.
استاد فرزانه حوزه و دانشگاه راه حل برون رفت از بحرانی که دامن گیر این
دو نهاد علمی و معرفتی شده بود را در وحدت بین روحانی و دانشجو مطرح
کرد.
بی شک وحدت رویه و همکاری علمی-پژوهشی و تزریق روح دینی در دانشگاه و
میان دانشجویان از یک سو و وارد نمودن روشهای جدید علمی در حوزه های
علمیه مورد نظر ایشان بود.
یکی از راههای همکاری حوزه و دانشگاه، این است که زمینه های وحدت فکری
میان این دو قشر فراهم گردد، به گونه ای که هر دو درباره تحقیق و بررسی
موضوعات گوناگون، مبانی فکری مشترکی بیابند.
در این مرحله دانشگاهیان با مبانی دینی،اصول اعتقادی و فرهنگ دینی آشنایی
عمیق تری پیدا می کنند، چنانکه قشر روحانی نیز در مسایل اجتماعی، فرهنگی
، سیاسی، اقتصادی و غیره از علوم دانشگاهی و دانشگاهیان بهره می گیرند.
بی تردید وحدت این دو نهاد علمی و معرفتی آثار وبرکات فراوانی دارد، بر
همین اساس است که رهبر معظم انقلاب درباره وحدت حوزه و دانشگاه فرموده
اند:تاکید بر وحدت حوزه و دانشگاه و اینکه بر آن اصرار می کنیم، به دلیل
آثار و برکات آن است و این دو نهاد با تبادل روشها، یکدیگر را کامل می
کنند .
استعمارگران فرهنگی غرب،در راه جدایی فرهنگی و دور ساختن حوزه از دانشگاه
و بالعکس، سرمایه گذاری و کوشش بسیاری کرده اند.
نقشه های غرب به منظور مجبور کردن جامعه اسلامی بین انتخاب دین یا دنیا،
تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی، طراحی و اجرا می شد و کوشش ها بر این امر
متمرکز شده بود که به هیچ وجه این دو با یکدیگر کنار نیایند.
دشمنان بر این باورند که با توفیق در این راه، از یک طرف این دو قطب علمی
با یکدیگر دشمن می شوند ودر جریان این تعارض فزاینده، هیچ یک توفیق نمی
یابند.
رصد رسانه های بیگانه نشان می دهد که یکی از اولویت های آنان ایجاد تفرقه
بین این دو نهاد است که در این راستا رسانه های غربی دو سناریوی
انزواطلبی در حوزه ها و دین گریزی در دانشگاه را هم زمان دنبال می کنند.
شناسایی موانع فرا روی تقویت وحدت حوزه و دانشگاه می تواند، یکی از
مهمترین اهرمهای تهاجم نرم افزاری دشمنان نظام را تضعیف کند.
در عصر حاضر جنگ اندیشه ها جایگزین نبرد سخت افزاری شده و قدرتهای سلطه
گر تلاش می نمایند نفوذ خود را از طریق سلطه بر فکر و اندیشه مردم عملیاتی
کنند.
یکی از ابزارهای تقویت بازدارندگی نظام جمهوری اسلامی ایران در برابر این
تهاجم، مجهز شدن کارگزاران نظام به یک عقبه فکری - عقیدتی می تواند
پیامدهای آن دستیابی به یک نظام تصمیم گیری کارآمد باشد و این امر تحقق
نمی یابد به جز اینکه هم اندیشی میان حوزه و دانشگاه تقویت شود.
در زمان حاضر تقریبا همه مدیران کشور از کرسی های حوزه و دانشگاه وارد
دستگاههای مدیریتی می شوند.
هیچ زمانی مانند امروز حلقه نظر و عمل به شکل فعلی به هم نزدیک نبوده و
براساس آن دیدگاههای دانشگاه و حوزه با فاصله کوتاهی وارد حلقه تصمیم
گیری های حاکمیت می شوند.
این موضوع که سرنوشت جامعه و نظام بجای پستوهای مافیای ثروت و قدرت، در
محافل علمی تعیین شود، نکته بسیار مثبت و در عین حال مسوولیت آور است.
یکی از راهکارهای ایجاد وحدت میان حوزه و دانشگاه ایجاد نهادهای علمی -
اداری مشترک است و این وحدت زمانی می تواند موثر و نهادینه شود که از
پشتیبانی اجرایی خوبی برخوردار باشد.
مبادله علمی و فرهنگی و گفت وگوهای سازنده، سرانجام دو مرکز را به صورت
دو مجموعه مکمل یکدیگر در می آورد.
مبادله نیرو، نه تنها ضرورتی علمی و تخصصی در سطح جامعه، که ضرورتی دینی
است.
هدف از وحدت حوزه و دانشگاه این نیست که حوزوی ها، علوم دانشگاهی و
دانشگاهیان الزاما علوم حوزوی بخوانند،بلکه منظور از وحدت این است که هر
دو گروه علمی، هماهنگ، متحد و همسو به تدبیر امور مردم و جامعه اسلامی
بپردازد.
شکی نیست که این کار به تفاهم بسیار، ذهن باز، سعه صدر، فروتنی علمی،
قدرت تحمل عقاید، روحیه احترام متقابل و نگرش به آینده نیاز دارد.
آیت الله دکتر محمد مفتح،پس از عمری تلاش و جهاد مستمر و خستگی ناپذیر در
راه تبلیغ دین،در صبح روز 27 آذر 1358، به همراه دو پاسدار جان بر کف،
شهید جواد بهمنی و اصغر نعمتی، هنگام ورود به دانشکده الهیات، توسط عناصر
منحرف گروهک فرقان هدف گلوله قرار گرفت و به فیض عظیم شهادت نائل آمدند.
روز شهادت دکتر مفتح که خود از پیونددهندگان حوزه و دانشگاه بود ، در
تقویم رسمی کشور روز وحدت حوزه و دانشگاهنامیده شد.
م.ا/ 1042
شماره 130 ساعت 15:42 تمام
