روز خبرنگار در مهاباد در سکوت کامل برگزار شد
#
خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/05/18
فرهنگی.مناسبتها.روز خبرنگار
مهاباد- 17 مرداد ماه روز خبرنگار که به اعتقاد همگان به نمادی از
مظلومیت قلم در مبارزه با تاریکی تبدیل شده است، اینبار نیز برای دومین
سال پیاپی در سکوتی معنی دار در مهاباد پشت سر گذاشته شد.
درحالیکه خبرنگاران عرصه مطبوعات، خبرگزاریها و صدا و سیما مهاباد در
انتظار برگزاری روزی بنام خبرنگار در شهرشان بودند، امسال نیز مسوولان شهر
همچون پارسال با کمال خونسردی از کنار آن گذشتند.
خبرنگاران که همواره دردهای جامعه را با تمام وجود حس می کنند نیز گاهی
مورد بی مهری قرار می گیرند تا به واقعیت مظلومیت این قشر زحمتکش جامعه
به عینه برهمگان ثابت گردد.
این قشر سبز اندیش و دردآشنای جامعه که با به حرکت درآوردن قلم خویش
همواره درصدد استیفای حقوق مردم هستند اینبار نیز تنها با اشارت
سرانگشتان زرینشان در عالم سکوت خود تسکین دهنده الام دردهایشان هستند.
هرچند که بی مهری با خبرنگاران سوژه ی شاید کهنه ای برای اهل قلم باشد
ولی عملکرد خبرنگاران بی ادعای این شهرستان در به تصویر کشیدن و بازگو
کردن حقیقتها همیشه و در همه حال زبانزد مردم و مسوولان بوده است.
قلم و آنچه که می نویسد، مظلوم واقع شده و کسی او را نمی-شناسد.
بسیاری او را که اول معلم آموختن بوده فراموش کردند زیرا می دانند قلم
فقط قلم است و کارش حقیقت انگاری است، روز را روز می نویسد و شب را شب می
نویسد، نه بیشتر و نه کمتر !
اینکه شب را شب نوشتن و روز را روز نوشتن شاید به مزاجی برخی خوش نمی آید
و از اینرو برای حضور در جلسات او را دعوت نمی کنند زیرا می خواهند آنچه
را آنها می خواهند بنگارد،که این امر از عهده قلم خارج است.
آخر او و آنچه که می نویسد مورد قسم است لذا باید حرمت نگهدار باشد.
وی نباید عهدشکنی کند، اگر چنین کند آنوقت قلم نیست، فقط چوب و زغال است
قلم خودش را برتر از هیچکس و هیچ چیز نمی داند، آنجا که باید بنویسد می
نویسد و آنجا که باید فریاد برآورد می خروشد و آنجا که باید سکوت کند
مصالح مردم را بر همه ترجیح می دهد.
قلم خودش را با هیچ شی ای مقایسه نمی کند، زیرا معتقد است بد وجود ندارد
و اوست که می تواند آنقدر بنویسد تا خونش خشک شود تا دیگران با علم و
یقین بدی را بشناسند و سپس خوبی را دریابند.
آری او تکلیف وعده ها و نتیجه اعتماد مردم به مسوولان را روشن می سازد،
بدور از هرگونه دخالت شخصی و تنها برخاسته از مردم و برای آنان تلاش می
کند و قلم می زند زیرا شهید صارمی و صارمی ها به وی آموختند راهی که می
پیماید یگانه معبر درستی و راستی است و چراغی که او افروخت راهنمای ما در
برهوت ترسناک جهل و نادانی است.
صارمی در راه اطلاع رسانی و آگاهی بخشی به جامعه جان خود را بر کف نهاده و
رفت اما ما که هستیم چه وظایف مهمی برای پایداری راه آنان برعهده داریم.
رسالت ما حکم می کند که بدون ملاحظه و با جسارت و تعهد وظیفه اطلاع رسانی و
آگاهی بخشی به مردم و جامعه را در سخت ترین شرایط به انجام رسانده و
تنها در راهی قلم بزنیم که شهید صارمی در آن گام گذاشت.
از اینکه به جنک جهل و نادانی می رویم و از اینکه بدون هیچ هیاهو و
انتظاری تنها در راه تنویر افکار عمومی انجام وظیفه کرده وفقط ازحقایق و
بایدها و نبایدهایی که باید باشد می نویسیم باید بخود ببالیم.
آری قلم به این دلخوش است که مورد رضایت حق تعالی است زیرا خالق عالم به
او و هر آنچه که می نویسد به عنوان یک شی با ارزش و عزیز قسم یاد کرده و
این اهمیت برای او تسلای خاطری است که هر درد و رنجی را به جان بپذیرد.
روز خبرنگار مبارک ! !
584/587
