زمین داغ؟ سران جهان را به کپنهاک کشاند
#
تهران ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/09/25
سیاسی.اجلاس.کپنهاک
سران کشورهای جهان در حالی برای حل بحران گرم شدن زمین به دانمارک آمده
اند که بحران اقتصادی، جهان را در شرایط ویژه ای قرار داده به طوری که
رهبران صنعتی و اقتصادی جهان برای یافتن راه جلی برای خروج از این بحران
ناکام مانده اند.
در کمتر از دو هفته به پایان سال 2009 میلادی که رکود اقتصادی درد سرهای
فراوانی را در مسیر زندگی مردم جهان بوجود آورد، اجلاس بین المللی تغییرات
آب و هوایی به میزبانی دانمارک و با حضور سران کشورهای جهان برگزار می
شود.
اگرچه این اجلاس بزرگترین نشست قرن لقب گرفته اما بسیاری از کارشناسان از
نتیجه بخش بودن توافقات این اجلاس برای کاهش گرم شدن زمین نومید هستند.
مهمترین دستور کار این اجلاس آب و هوایی، تهیه پیمان جدیدی برای جایگزینی
پیمان کیوتو است زیرا اعتبار این پیمان در سال 2012 به پایان می رسد.
هیات اعزامی جمهوری اسلامی ایران به ریاست دکتر محمود احمدی نژاد رییس
جمهوری در این اجلاس حضور دارد، تا به عنوان یکی از کشورهای در حال توسعه
پیشنهادهای خود را به این نشست ارایه کند که یکی از این پیشنهادها ایجاد
صندوقی حمایتی با سرمایه گذاری همه کشورها بویژه کشورهای توسعه یافته و
موثر در ایجاد آلایندگی برای اجرای طرحهای زیست محیطی در سطح جهان است.
اگر چه سازمان ملل از همه کشورها برای تصویب پیمان جدید در این اجلاس دعوت
کرده است اما اکثر کشورها بر این نکته تاکید دارند که کشورهای صنعتی و
بخصوص آمریکا، چین و هند که تولیدکننده بخش اعظم گازهای گلخانه ای هستند
، توجه چندانی به رعایت مفاد پیمان کیوتو برای کاهش تولید این گازها که
عامل اصلی گرم شدن زمین است، ندارند.
آمارها نشان می دهد آمریکا و چین در تولید 40 درصد از گاز سمی دی اکسید
کربن که عامل اصلی آلایندگی در کره زمین است نقش دارند اما همین کشورها به
رغم وضعیت مناسب اقتصادی و صنعتی گام قابل توجهی برای کاهش میزان گازهای
گلخانه ای در طی دو دهه گذشته برنداشته اند.
گازهای آلاینده محیط زیست از آنجا به گازهای گلخانه ای مشهور هستند که
باعث ایجاد اثر گلخانه ای در جو زمین می شوند و همانند شیشه های دیواره
گلخانه ها سبب بازتاب دوباره نور خورشید به زمین و افزایش دما در سطح آن
می شوند.
اگر چه کشورهای صنعتی جهان در نشست اخیر خود در ایتالیا متعهد شدند که تا
سال 2050 میلادی از افزایش دما تا حداکثر دو درجه سانتیگراد جلوگیری کنند
اما بسیاری از کارشناسان آب و هوایی جهان این میزان تعهد کشورهای صنعتی
را کافی نمی دانند و بر این باورند که دو درجه گرم شدن زمین یعنی محو
جنگل های آمازون، بالا آمدن یک متری سطح آب های آزاد، از بین رفتن زمین
های زراعی و تشدید سیلاب ها و طغیان رودخانه ها.
البته با توجه به رکود اقتصادی حاکم بر جهان و بویژه در سال جاری میلادی و
نیز نگرانی این کشورها از آینده اقتصاد جهانی، سرمایه گذاری این کشورها
را در راستای کاهش گرمایش زمین بعید به نظر می رسد.
کارشناسان هزینه مقابله با تغییرات آب و هوایی را بیش از 90 میلیارد دلار
در سال تخمین می زنند اما با توجه به رکودی که بر اقتصاد جهانی حاکم است،
امکان هزینه کرد این رقم از سوی کشورهای مختلف امری دشوار به نظر می
رسد.
عدم پایبندی کشورها و بخصوص کشورهای صنعتی جهان در زمینه هزینه برای کاهش
گرمایش زمین در حالی صورت می گیرد که طبق گزارش جدید مجمع جهانی همیاری
انسانی، گرمایش زمین به تنهایی سبب مرک و میر 300 هزار نفر در سال در
سراسر جهان می شود و سالانه 300 میلیون نفر از مردم جهان نیز به خاطر
تغییرات آب و هوایی در شرایط نامساعد زیستی به سر می برند.
شاید به همین خاطر است که فعالان زیست محیطی در جهان و نهادهای مرتبط
امیدهای زیادی به اجلاس کپنهاک بسته اند و به نظر می رسد که عدم توافق بر
سر پیمان جدید زیست محیطی به معنای شکست برنامه سازمان مل پیرامون کاهش
انتشار گازهای گلخانه ای باشد.
بنابراین به نظر می رسد که آنچه امروز برای مقابله با تغییرات آب و هوایی
بیش از سرمایه گذاری اقتصادی نیاز است، اراده سیاسی کشورها در بالاترین
سطوح آن یعنی روسای جمهور، رهبران و نخست وزیران است تا پایبندی کشورها
به تعهدات الزام آور بویژه در حوزه های مالی مرتبط با گرمایش زمین بیش از
پیش حتمی شود.
از :لیلا جودی
سیام /9139
