جذب بهتر پروتئین و سلول های استخوان ساز بدن با کمک مواد نانو
#
تهران ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/03/16
علمی آموزشی.فناوری نانو.نانوبیوسرامیک
پژوهشگران ایرانی، به منظور جذب بهتر پروتئین و سلول های استخوان ساز در
بدن، اقدام به بهبود و توسعه ساخت نانوبیوسرامیک های شبه استخوانی کردند.
به گزارش روز شنبه ایرنا از سایت ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، این
نانوبیوسرامیک ها که به روش فعال سازی مکانیکی با آسیاکاری پرانرژی تهیه
شده اند، می توانند در صنایع پزشکی و درمانی همانند ترمیم بافت سخت آسیب
دیده، ساخت داربست مهندسی بافت برای خلق و بازسازی بافت استخوان، پوشش
سطح ایمپلنت فلزی بدن، انتقال و رهایش دارو و حمل ژن در ژن درمانی مورد
استفاده قرار گیرند.
دکتر محمدحسین فتحی دانشیار دانشکده مهندسی مواد دانشگاه صنعتی اصفهان
گفت: -در ساختار بافت معدنی استخوان، یون هایی مانند CO3- Mg+2, K+, Na+,
2 و -F وجود دارند که از بین این یون ها، CO3-2 و -F تاثیر بیشتری بر
رفتار و خواص بخش معدنی استخوان دارند و حضور یون -F در حد خیلی کم، در
بافت دندان و استخوان، ضروری است.
به گفته وی جایگزینی گروه های -OH در ساختار هیدروکسی آپاتیت با یون , F-
منجر به شکل گیری ترکیب جدیدی با عنوان فلوئور آپاتیت (6F2(PO4)Ca10)
می شود که نسبت به پودر هیدروکسی آپاتیت خالص در محیط بیولوژیکی بدن
دارای مزایایی از جمله توانایی تشکیل سریع تر لایه آپاتیت بر سطح، جذب
بهتر پروتئین و سلول های استخوان ساز بر سطح و نرخ انحلال کمتر است.
وی پایداری حرارتی بالای فلوئور آپاتیت طی فرایند تولید به ویژه هنگام
تهیه بالک را از مزایای دیگر این ماده خواند.
در این پژوهش، از روش آنالیز فازی پراش پرتو ایکس به منظور تایید حضور
فازهای مطلوب در ترکیب و روش آنالیز حرارتی افتراقی برای ارزیابی رفتار
حرارتی محصول تولیدی استفاده شده است.
همچنین به منظور بررسی شکل و توزیع اندازه ذرات پودر نانومتری، از
میکروسکوپ الکترونی عبوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی و از روش طیف سنجی
مادون قرمز با تبدیل فوریه برای آنالیز بنیان های موجود در نانوپودر
استفاده شد.
پژوهش حاضر در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد مهندس احسان محمدی زهرانی
به راهنمایی دکتر محمدحسین فتحی دانشیار دانشکده مهندسی مواد دانشگاه
صنعتی اصفهان به انجام رسیده و بخشی از نتایج و دستاوردهای آن در مجله
Growth Crystal of Journal (جلد 311، صفحات 1403-1392، سال 2009) منتشر
شده است.