بازیافت فلزات سنگین از پساب های صنعتی در دانشگاه تربیت مدرس
#
تهران ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/10/20
علمی آموزشی.فناوری نانو.محیط زیست.پساب صنعتی
به تازگی در گروه محیط زیست دانشگاه تربیت مدرس، نانوذرات مزوپروسی برای
جذب آلاینده های زیست محیطی با بازدهی بالا و استفاده مجدد آنها در صنعت،
سنتز شده است.
به گزارش روز یکشنبه ایرنا از پایگاه اینترنتی ستاد ویژه توسعه فناوری
نانو، دکتر حبیب اله یونسی مجری تحقیق گفت: در سال های اخیر، آلودگی
صنعتی فلزات سنگین به عنوان یک مشکل جدی زیست محیطی و بهداشتی در سراسر
جهان مطرح بوده است.
یونسی اظهار داشت: حذف یون های فلزات سنگین از محلول های آبی، یکی از
مشکلات عمده در روند تصفیه فاضلاب است. این یون ها، بعد از رهاسازی در محیط
زیست، در زنجیره غذایی تجمع پیدا می کنند و به مدت طولانی در محیط
پایدارند.
وی افزود: علاوه بر دلایل سلامتی و زیست محیطی، تمایل اقتصادی بالقوه ای نیز
برای حذف و بازیافت یون های فلزات سنگین و گران قیمت از آب و فاضلاب وجود
دارد.
یونسی خاطر نشان کرد: مواد مزوپروس به عنوان زیرمجموعه ای از مواد
نانوساختار با دارا بودن مساحت سطح زیاد، حفراتی با شکل منظم و تعریف شده
با حجم زیاد و سازگاری زیستی در فرآیندهای تعویض یونی، جداسازی،
کاتالیستی و خالص سازی به کار می روند.
در این میان، سیلیکاهای مزوپروس به عنوان جاذبی موثر برای فاضلاب ها معرفی
شده اند. اصلاح شیمیایی سطح مواد مزوپروس از طریق پیوند با سیلانول و گروه
های عاملی متعدد (,NH2- ,-SH ,-CN C1),- منجر به تشکیل مواد هیبریدی می
شود که این مواد، ظرفیت بالایی در جذب یون های فلزات سنگین دارد.
یونسی، پژوهشی را با تمرکز بر حذف یون های فلزات سنگین از پساب ها و
جلوگیری از ورود آنها به محیط زیست، به کارگیری فناوری نانو برای بالا
بردن بازدهی حذف آلاینده ها از پساب های صنعتی و محیط زیست و استفاده از
جاذب مزوپروس برای بازیافت یون های فلزات در پساب ها و استفاده مجدد آنها
انجام داد.
مدیر گروه محیط زیست دانشگاه تربیت مدرس، در این پژوهش، MCM-41 را به روش
هیدروترمال و نانوذرات MCM-41 را به روش سل _ژل سنتز کرد.
در این مطالعه اکسید سیلیسم به عنوان پیش ماده سیلیسی و CTAB به عنوان
ماده فعال سطحی استفاده شده است. در نهایت ماده فعال سطحی را در دمای
معین از ساختار MCM-41 , حذف نموده و MCM-41 را با پیش ماده آلی -3
آمینوپروپیل تری متوکسی سیلان عامل دار نموده است.
آزمایشهای جذب در فرآیند ناپیوسته با چهار جاذب سطحی میان حفره ,(MCM-41
NH2-MCM-41 , نانوذرات ,MCM-41 و نانوذرات NH2-MCM-41) انجام شده است و
همچنین تاثیر پارامترهای دز جاذب، غلظت اولیه یون های فلزی، زمان تماس و
pH محلول بر فرآیند جذب مورد بررسی قرار گرفته است.
جزییات این پژوهش که با همکاری دکتر زهرا مهربان و اقدس حیدری انجام شده،
در مجله Journal Engineering Chemical (جلد 153 ، صفحات 79-70، سال 2009
) منتشر شده است.
