گر شمس فرو شد به غروب
#
خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/11/25
دین.مناسبت امام رضا.بیست و پنجم بهمن
گروه اسناد و اطلاع رسانی- نااهلان به خیال مرک راه او و خاندان پاکش ، شمس
توس را به شهادت رساندند و امروز مردمان، توس را هم به واسطه شهادتگاه
او می شناسند که چه خوش مولانا گفته است:گر شمس فرو شد به غروب او نه فنا
شد/ کز برج دگر آن مه انوار برآمد ، که عشق میرا نیست.
1228 سال می گذرد از آن روز که مرد با مرگش به جاوادنگی عشق، به
جاودانگی قربت دل ها در عین غربت برای همیشه شهادت داد، تا میلیون ها
عاشق، سالانه به دیدار او که قریب دلشان است، به مشهدش بشتابند.
نام وی علی کنیه اش ابوالحسن، پدرش موسی و مادرش نجمه بود، هم او که
رضا بود به آنچه آن یگانه برایش می خواهد.
در سال 134هجری در خانه امام هفتم در مدینه، فرزندی به دنیا آمد که نامش
را علی گذاردند. از القاب ایشان علاوه بر نام مبارک رضا می توان به صابر،
زکی، ولی، فاضل، وفی، صدیق، سراج الله، نورالهدی، عالم آل محمد کافی
الخلق ، قره عین المومنین، رضی اشاره کرد.
امام علی بن موسی الرضا علیه السلام هشتمین امام شیعیان است که مدت 20
سال امامت کرد و در سن 55 سالگی در آخر ماه صفر سال 203 هجری توسط مامون
عباسی به وسیله انگور زهر آلود به شهادت رسید. مقبره اش در مشهد مقدس است
و سالیانه جمعیت انبوهی از سراسردنیا برای زیارتش می روند.
گفته می شود که او را رضا لقب نهادند زیرا خداوند در آسمان و رسول خدا و
ائمه اطهار در زمین از او خشنود بوده اند و ایشان را برای امامت پسندیده
اند و همینطور ( به خاطر خلق و خوی نیکوی امام ) هم دوستان و نزدیکان و
هم دشمنان از ایشان راضی و خشنود بود ند.
یکی از القاب حضرت عالم آل محمد است که این لقب نشانگر ظهورعلم و دانش
درایشان می باشد سربلندی این امام بزرگوار درمناظرات متعددی که با
دانشمندان بزرک عصرخویش داشت، دلیلی برای اثبات این لقب می باشد که این
توانایی و برتری امام در تسلط بر علوم یکی از دلایل امامت ایشان نیزمی
باشد .
حضرت رضا (ع) تا قبل از هجرت در مدینه ساکن بودند و در آنجا به هدایت
مردم و تبیین معارف دینی و سیره نبوی می پرداختنند. مردم مدینه نیز امام
را بسیار دوست داشتند و به ایشان همچون پدری مهربان می نگریستند.
امامت و وصایت حضرت رضا (ع) بارها توسط رسول اکرم (ص )، پدر بزرگوار و
اجداد طاهرایشان، اعلام شده بود. به خصوص امام کاظم (ع) بارها در حضور
مردم ایشان را به عنوان وصی و امام بعد از خویش معرفی کرده بودند .
مدت امامت امام هشتم ، را براساس زمامداری خلفای عباسی می توان به سه بخش
جداگانه تقسیم کرد، این سه بخش عبارت است از، ده سال اول امامت آن حضرت،
که همزمان با زمامداری هارون، پنج سال بعد از آن که مقارن با خلافت امین
و پنج سال آخر امامت آن بزرگوار که مصادف با خلافت مامون و تسلط او بر
قلمرو اسلامی آن روزگار بود.
فعالیتهای فکری و اجتماعی امام رضا (ع) در زمان خلافت هارون الرشید موجب
شد، کوشش های فراوانی در تحریک هارون برای مقابله با ایشان صورت پذیرد
تا جایی که هارون تصمیم گرفت که امام را به شهادت برساند، اما فرصتی پیش
نیامد که نقشه خود را عملی کند. بعد از وفات هارون فرزندش امین به خلافت
رسید. این دوره به علت غوطه ور شدن امین به فساد و تزلزل حکومت وی، امام
از آرامش بیشتری برخوردار بود.
اما با قدرت یافتن مامون که توانسته بود برادرش امین را به قتل برساند
این آرامش امام نیز پایان یافت . بیشترین دغدغه مامون ، از علویان بود
بنابراین تصمیم گرفت تا خلافت را به امام پیشنهاد دهد که این کار از دو
حالت خارج نبود یا امام می پذیرفت یا رد می کرد، که در هر دو حال برای
مامون پیروزی به حساب می آمد. زیرا اگر بپذیرد مامون ولایتعهدی آن حضرت را
خواهد داشت و همین امر مشروعیت خلافت او را پس از امام نزد تمامی گروه ها
و فرقه های مسلمانان تضمین می کرد.
اما اگر امام خلافت را نپذیرد ایشان را به اجبار ولیعهد خودمی کند که
دراینصورت بازهم خلافت وحکومت او درمیان مردم و شیعیان توجیه می شد. بدین
منظور دستور داد که امام را به اجبار و از راهی که کمتر با شیعیان برخورد
داشته باشد از مدینه به خراسان بیاورند.
امام رضا (ع) وارد مرو شدند، مامون استقبالی در خور امام کرد و در یک
مجلس امام را به بزرگان حکومت معرفی و پیشنهاد خود را مطرح کرد اما، امام
خلافت را نپذیرفت ولی با اصرار مامون مجبور شد که ولایتعهدی را بپذیرد.
در این زمان مامون که فکر می کرد به اهداف خود نزدیک شده، تصمیم می گیرد
که با تشکیل جلسات علمی امام را تضعیف کند که در تمام این جلسات امام
سربلند بیرون می آمدند.
خصوصیات اخلاقی امام به گونه ای بود که همه اقشار جامعه حتی برخی از رجال
و دانشمندان مجذوب و شیفته حضرت می شدند.
محبوبیت و نفوذ کلام امام در مردم موجب شد تا مامون از حضور آگاهی بخش
امام احساس خطر کند لذا با زهرآلود کردن میوه واجبار امام به تناول آن در
سی ام صفر سال 203 هجری قمری امام رضا ( ع ) را به شهادت رساند .
به قدرت و اراده الهی امام جواد ( ع ) فرزند و امام بعد از آن حضرت به
دور از چشم دشمنان، بدن مطهر ایشان را غسل داده وبر آن نماز گذاردند و
پیکر پاک ایشان با مشایعت بسیاری از شیعیان و دوستداران آن حضرت درمکان
کنونی،که بعدها به شهر مشهد تغییر نام داد ،به خاک سپرده شد و از آن
تاریخ تاکنون، قرن هاست که مزار این امام بزرگوار، پناه بی پناهان و
آرامش بخش دلهای محزون است و حرم مطهرش مایه برکت و مباهات ایرانیان است.
اطلاع/9112
