سالمندان، گنجینه های با ارزش جامعه
#
قزوین، خبرگزاری جمهوری اسلامی 09/07/84
داخلی.اجتماعی.گزارش.سالمندان.
سالمندان در جامعه باید همچون گنجینه ای با ارزش مورد احترام و عزت قرار
گیرند، آنان مملو از تجربه اند که در کنار یکدیگر می توانند به قدرتی برای
توسعه جامعه تبدیل شوند.
سالمندی دورانی است که شروع آن برای افراد جامعه به نوعی ترس و فقدان
امنیت را به همراه دارد و به همین علت بیشتر مردم از آن گریزانند و زندگی
سالمندی به عنوان سومین دوره عمرآدمی شناخته شده است.
این در حالی است که برخی انسان ها به علت شرایطی که دارند این دوره ازعمر
خود را بدور از خانواده سپری می کنند.
پدران و مادرانی که با چهرهای رنج کشیده که در هر یک از خطوط آن رازی
از دردهای زندگی را پنهان داشته و با نگاه های خسته و دست های لرزان و در
غبار عصر تجدد به فراموشی سپرده شده اند.
یکی ازمشکلات زندگی سالمندی در عصرحاضر، زندگی جدا از دیگران در خانه
سالمندان است که البته برنامه ریزی برای تحرک و توانمندسازی و حل مشکلات
آنان ازسوی دولت می تواند نگرش منفی افراد و جامعه را در مورد این موضوع
از میان بردارد.
معاون توانبخشی سازمان بهزیستی استان قزوین همزمان با روز جهانی سالمند
در گفت وگو باایرنا، تعداد آسایشگاه های سالمندان این استان را سه آسایشگاه
ذکر کرد و گفت: آسایشگاه امیرالمومنین با تشکیل هیات امنایی در سال 1374،
با ظرفیت 50 نفر، بصورت مختلط و با افراد بالای 65 سال شروع بکار کرده است.
"علیرضا وارثی" افزود: دو آسایشگاه فاطمه زهرا (س ) و حضرت زینب (س ) نیز
که خصوصی هستند با ظرفیت 40 نفر به ترتیب در قزوین و محمدیه هستند.
وی بااشاره به اینکه ترکیب جنسی این آسایشگاه ها را بیشتر زنان تشکیل می
دهند تصریحکرد: مردان به خاطراملاک و دارایی هایشان دوران سالمندی پایدارتری
دارند.
این مسئول خاطرنشان ساخت: هرسالمند سالانه یک میلیون و 500هزار ریال
هزینه های جاری دارد و یارانه ای که از طرف سازمان بهزیستی کشور برای آنان
در نظر گرفته شده است مناسب با هزینه ها نیست.
وی یادآورشد: در مراکز خصوصی بجز خدمات نگهداری، بهداشتی، خدمات درمانی
و توان پزشکی نیز بصورت پاره وقت برای سالمندان ارایه می شود.
تعدادی از سالمندان قزوینی در گفت وگو باایرنا ابراز عقیده کردند که
زندگی در جامعه به اصطلاح مدرن امروز با کم شدن احساسات و عواطف همراه است
به گونه ای که این مساله بویژه در سنین بالای پدر و مادر نمود بیشتری پیدا
می کند.
"اکرم برزگرمرادی" بانوی 70ساله دراین خصوص گفت: دنیای سالمندان جدا از
دنیای جوانان نیست.
وی با ابراز ناراحتی افزود: ما نیز جوانی را تجربه کردیم و شایدآن زمان
نمی دانسیتم که روزی نیازمند یک دست گرم و نگاهی مهربان خواهیم بود.
یک بانوی 85 ساله قزوینی در این خصوص گفت: سال ها با زحمت و مشقت عمر و
جوانی خود را برای فرزندان سپری کردم اما آنان بی رحمانه بامن مانند یک
موجود اضافی رفتار می کنند.
"مریم خان محمدی" که درخانه سالمندان قزوین زندگی می کند اضافه کرد: به علت
رفاه و آسایش زندگی فرزندانم به این آسایشگاه آمدم.
"صفورا کرمی" یک سالمند 65ساله قزوینی گفت: حدود 10 سال است که در خانه
سالمندان نفس می کشم تا شاید بتوانم حق زندگی کردن داشته باشم.
وی باابراز ناراحتی از وضع موجود افزود: یک پسر و یک دختر دارم، از وقتی
که مرا به خانه سالمندان سپردند از طریق پست هزینه آسایشگاه را پرداخت می
کنند.
وی ادامه داد: کمترین انتظاری که از فرزندان خود دارم این است که در جشن
ازدواج نوه هایم شرکت کنم.
"حمیدرضا قراقوزلو" 68ساله نیز گفت: زندگی در آسایشگاه ها یا هرجای دیگر
به غیر از خانه سخت و دشوار و همراه با یاس و ناامیدی است، اما من به این
زندگی اجباری عادت کرده ام.
وی اظهارداشت: خانه سالمندان محل تجمع عده ای ازافراد پیر ناامیداز زندگی
و در انتظار مرک است، مرگی که به دلیل غم های ناشی از حضوری ناخواسته است.
2593/616/683
