غدیر چراغ هدایتگر امت با نور امامت و ولایت
#
قزوین ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 29/10/84
داخلی.اجتماعی.غدیر.امامت
چهاردهم ذی الحجه سال دهم هجری و پس از آخرین زیارت خانه خدا، حضرت رسول
مکه را به قصد مدینه ترک کرد،ناگهان در گرمای محل غدیرخم فرشته وحی نازل شد
و خطاب رسید "یاایهاالرسول بلغ ماانزل الیک من ربک ....".(مائده آیه67).
خداوند توسط جبرئیل امین به نبی مکرم اسلام فرمان داد تا با معرفی جانشین
خود رسالتش را کامل کند.
این پیامی بود که در واپسین روزهای عمر پربرکت حضرت رسول (ص ) ابلاغ شد و
آهنک گوشنواز آن در همه عوالم هستی طنین افکند، تا مشعلی هدایتگر برای
بشریت باشد.
چراغی که در روزهای دوری و دشواری، تاریکی ها و ایامی که تشخیص حق از
باطل مشکل است، برای متمسکین روشنی بخش باشد.
ماموریتی چنان حیاتی و مهم که خداوند بجا نیاوردن آن را به مثابه تکمیل
نشدن رسالت رسولش می داند.
از این جهت بود که پیامبر در محل غدیرخم توقف کرد تا ادامه کاروان حجاج
برسند و پیش افتادگان را نیز توسط پیک هایی جمع کرد تا ادامه رسالتش را با
معرفی علی (ع) وصی نبی، تکمیل کند.
"علی" که پیامبر در وصفش فرمود "انا مدینه العلم و علی بابها" .
"علی" یادگار روزهای سختی و تنهایی،نخستین گرونده به دین مبین اسلام،مرد
جنک و جهاد، دلاور بدر و حنین، یگانه رادمرد عدالت، معنای راستی و درستی،
تفسیر آیه آیه کلام خدا .
پس "محمد"(ص ) برای تداوم این راه، وصایت نهضت، امامت و ولایت امت به
جانشینی والا مقام احتیاج داشت، تا مجری قانون و حافظ ناموس الهی باشد.
گرداگرد غدیر را انبوه زایران کوی دوست پوشانده بود، منبری از جهاز
اشتران برپا شد و سکوتی برتمامی صحرا سایه افکند، همگان حیران، گوش و چشم
به بلندای منبر داشتند، "محمد (ص )" در پیش چشم همگان جملاتش را با نام
خدای کعبه، خدای آدم و نوح، ابراهیم و اسماعیل، موسی و عیسی آغاز و از
خود، دین مبین اسلام و حق امت بر خود و حق ولی بر امت جملاتی گفت.
سپس که همه اقرار بر ولایت وبزرگی پیامبر کردند،دست "علی" را در پیش چشم
همگان بالا گرفت و "سه" بار با بلندترین صدا فرمود، "من کنت مولاه فهذا علی
مولاه".
پیامبر وحی با صدای رسا آخرین گفته ها را بر زبان جاری ساخت و بر بزرگان
قبایل سرزمین های مختلف و بر آحاد حجاج گفت که این پیام را حاضران بر
غایبان اعلام کنند.
حضرت محمد(ص ) " برآنچه که پس از خود بر تاریخ می رفت و برای روزهایی که
در پیش بود، چنین گفت:ای مردم ! به خدا و پیامبرش و به نوری که به او
نازل شده ایمان آورید، پیش از آنکه خشم خدا شما را فرو گیرد و به مجازات،
رخسارتان به عقب باز گردانده شود.
ای مردم، این نور از جانب حق تعالی در من سرشته شده و بعد از آن در طینت
"علی" و سپس در نسل او قرار داده شده تا آنگاه که نوبت با امام قائم، رسد
و اوست که سرانجام حق خدا و حقوق ما را خواهد ستاند.
قصیده بلند آسمانی " غدیر " که به انتها نزدیک می شد، صدای آخرین پیامبر
وحی رساتراز هر زمان به گوش می رسید که می گفت:ای مردم، من منذر وترساننده ام
و "علی"، هادی و رهنماست وای پیروانم، من پیامبرم و علی وصی من است.
نبی مکرم اسلام، هر آنچه را که باید بر کاروانیان و زائران بلاد مختلف
بگوید، با جمله، "اوست، حجت پایدار خداوند" به پایان برد و تاکید کرد،
آنانکه در غدیرخم گرد آمده اند، این سخنان را به دیکر کسان برسانند و
همچنین گوشزد کرد که بزودی از میان آنان به جهان دیگر رحلت خواهد کرد.
با این جملات حجت تمام، رسالت پایان و "دین" به کمال رسیده و وی آرام
آرام از فراز جهاز اشتران فرود آمد.
غلغله عجیبی برپاشد، مردم به حضور "علی" (ع) رسیدند و انتصاب حضرتش را
به امامت و ولایت تهنیت گفتند.
و مظلومیت تاریخ از همان روز آغاز شد، مردم ولایت و امامت "علی" را از
همان لحظه که "علی" هنوز گرمای دست "محمد" را در دست داشت، فراموش کردند
و طوفان حوادث، عوام زدگی، تحجر، کج اندیشی و کوتاه فکری مسیر تاریخ را
طور دیگر رقم زد.
اما واقعه غدیر پس از سالها غبار فراموشی هیچگاه افول نکرد و پرچم ولایت،
دوستی اهل بیت و دو گوهر و میراث گرانبهای پیامبر اسلام که تمسک به آن را
توصیه کرده بود "اهل بیت" و "قرآن" در سایه پرچم ولایت علوی چراغ هدایت
امت در دوران غیبت شد.
(2593/614/587)
