به گزارش خبرنگار ایرنا، 'ابراهیم فروزش' شامگاه چهارشنبه (17اسفند) در بیست و سومین برنامه باشگاه فیلم رازی افزود: اقتباس تنها یك تلنگر به فیلمساز است تا با بهره برداری از ایده ای اولیه، فیلمی در خور توجه بسازد.
وی فیلمنامه نویسی در ایران را دچار ضعف دانست و افزود: آرزوی من این بوده است تا ما كارگردانان تنها نوشته های دیگران را به فیلم تبدیل كنیم اما متاسفانه به دلیل كمبود فیلمنامه های خوب، این امكان فراهم نشده است.
فروزش خود را تربیت شده مركز سینمایی كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان دانست و افزود: پس از پایان تحصیلاتم در دانشكده هنرهای دراماتیك، جذب كانون شدم و در كنار دوستان، شروع به تجربه و یادگیری كردم و آنچه را كه در دانشكده نتوانسته بودم به صورت عملی یادبگیرم در كانون آموختم.
وی افزود: این مركز، فضا و میدان گسترده ای برای فیلمسازان جوان فراهم كرد تا بتوانند در سینمای تجاری و گیشه ای آن روزهای سینمای ایران، فیلم های خود را با بودجه ای اندك بسازند.
فروزش سینمای ایران را مدیون سینمای كانون دانست و گفت: حضور فیلم های كانون در جشنواره های مختلف و درخشش آن در این جشنواره ها سبب شد تا سینمای ایران از طریق فیلم های تولید شده در آن به جهانیان معرفی شود.
این كارگردان سینما استفاده از مردم عادی در فیلم های خود را امری طبیعی و از روی عادت دانست و افزود: همكاری با این گونه بازیگران مشكلات و سختی های خود را دارد اما به فیلم لطمه ای وارد نمی كند بلكه سبب فاصله گرفتن آن از فضای مصنوعی و نزدیك شدن به زندگی عادی می شود.
فروزش درباره توانایی های بازیگران خود در این فیلم اظهار داشت: كارگردان، یك بازیگر كامل نیست و نمی تواند تمام نقش ها را به بازیگران فیلمش آموزش دهد بلكه این بازیگران خوب هستند كه با درك صحیح از داستان و جغرافیای آن منطقه، شروع به الگو برداری و اجرای صحیح نقش ها می كنند.
وی كار آینده خود را ساخت 12 فیلم كوتاه از داستان های 'هوشنگ مرادی كرمانی' ذكر كرد و افزود: این كار برای پخش در تلویزیون، آماده خواهد شد و فیلمبرداری آن از اواسط تابستان كلید خواهد خورد.
'علیرضا سبط احمدی' تهیه كننده این فیلم با اشاره به سوابق كاری خود، اظهار داشت: در تمام عرصه های فیلمسازی حضور داشته ام و معتقدم وظیفه دارم تا بخشی از سرمایه خود در عرصه تهیه فیلم هایی كه می تواند تاثیری در جریان فرهنگی جامعه داشته باشد، صرف كنم.
سبط احمدی اضافه كرد: وظیفه من به عنوان یك تهیه كننده این است كه سطح سلیقه مخاطب را ارتقا دهم و فیلمی را تهیه كنم كه بتواند علاوه بر تاثیرگذاری بر تماشاگر در عرصه جهانی نیز حرفی برای گفتن داشته باشد.
این تهیه كننده سینما كمبود سالن های سینما را علت اكران نشدن بسیاری از آثار دانست و افزود: نبود تناسب آثار تولید شده در سینمای ایران با تعداد سالن های موجود، سبب شده تا سینما داران فیلم هایی را به نمایش درآورند كه بتوانند در گیشه موفق عمل كنند و به این دلیل، نوبت به سایر فیلم ها برای اكران نمی رسد.
'اندیشه فولادوند' یكی از بازیگران این فیلم، حضور در 'سنگ اول' را یكی از بزرگترین شانس های زندگی خود دانست و گفت: همواره به دنبال اجرای نقش های متفاوت در سینما بودم و سعی داشته ام تا در كارهایی بازی كنم كه بتواند در من چالش ایجاد كند.
وی افزود: در سینمای ایران درخشش در یك نقش سبب می شود تا كارهایی كه بعد از آن به بازیگر پیشنهاد می شود تكرار همان نقش باشد و بازیگر خود را تكرار كند.
فولادوند، حضور در كنار مردم عادی و هم صحبتی با آنها در یادگیری و اجرای گویش محلی خود در فیلم را بسیار موثر دانست و افزود: من و 'محسن طنابنده' برخلاف حضور معلم لهجه در كنارمان با مردم عادی آن منطقه ارتباط برقرار كرده و تمام دیالوگ های روز بعد خود را با صدا و گویش آنها ضبط كرده و آن را تقلید می كردیم.
'جواد طوسی' منتقد و نویسنده سینما با بیان تاریخچه سینمای كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان و نقش مركز سینمایی آن كانون در معرفی فیلم سازان بزرگ به سینمای ایران، اظهار داشت: بیشتر فیلم های تولید شده در كانون جزو بهترین آثار سینمای ایران بوده و توانسته است فیلم سازان بزرگی را به سینمای ایران معرفی كند.
وی افزود: فروزش تنها بازمانده نسل طلایی سینمای كانون است و نمی توان نقش و جایگاه او در تداوم این نوع سینما را نادیده گرفت.
این منتقد و نویسنده سینما، عمده ترین دلیل ساخته نشدن آثار اقتباسی در سینمای ایران را تعامل نداشتن نویسندگان و كارگردانان دانست و افزود: زمینه و فضا برای تبادل نظر، میان نویسنده و كارگردان وجود ندارد و این امر سبب شده تا حوزه سینما و ادبیات كه می توانند در اعتلای یكدیگر مفید باشند، دچار جدا افتادگی عمیقی شوند.
تهرام/م.هـ/ /1556/
تهران- كارگردان فيلم “سنگ اول” گفت: داستان هاي زيادي در ادبيات وجود دارد كه مي تواند مورد اقتباس قرار گيرد اما به دليل ترس تهيه كنندگان و كارگردانان از استقبال نكردن تماشاگران، اين گونه فيلم ها، كمتر مورد توجه قرار مي گيرند.
