'ویلیام شكسپیر' نمایشنامه نویس، شاعر، نویسنده و بازیگر شهیر قرن 16 میلادی، در 26 آوریل سال 1564 در شهر كوچك 'استراتفورد' انگلستان از پدری تاجر و مادری از خانواده ای ملاك دیده به جهان گشود.
زندگی شخصی این هنرمند در كنار تمام شهرت جهانی در هنر نمایش و تاثیرگذاری بی بدیل وی در جریان تطور این هنر، همواره در هاله ای از ابهام قرار داشته و نقاط تاریك فراوانی در آن یافت می شود.
تنها مطالبی كه صحت و سقم آنها به اثبات رسیده، پایان دوران تحصیلات ابتدایی شكسپیر در مدرسه 'گرامر استراتفورد' است و اینكه وی به دلیل ورشكستگی پدر نتوانست تخصیلات خود را ادامه دهد؛ همچنین تایید شده كه وی در همان دوران كوتاه تحصیل زبان لاتین را به خوبی فراگرفت و این دانش طی دوران حرفه ای او نقش تعین كننده ای داشت و سرآخر اینكه وی با دختری به نام 'آن هاتاوی' از روستای مجاور ازدواج كرد و یك فرزند دختر و یك دوقلوی پسر حاصل ازدواج آنها بود.
شكسپیر كه همواره در پی زندگی آرام و البته مرفه بود، با هدف كسب و كاری بهتر عازم لندن می شود و در آغاز در یكی از تماشاخانه های پایتخت انگلستان به تمیز كردن اسب ها و اسطبل ها مشغول می شود اما به خاطر سواد و آگاهی به خواندن و نوشتن در یكی از همین تماشاخانه ها مسوول تصحیح متون نمایشی می شود.
شیوه اصلاح و استفاده از لغات فاخر در امر تصحیح و همچنین دامنه وسیع مطالعات وی در امر خواندن نمایشنامه های مختلف، سبب می شود كه وی نخستین تجربیات خود در قالب شعر را به رشته تحریر در آورد و به خاطر خواندن فصیح آنها به عنوان بازیگر نقش های فرعی نیز در تماشاخانه ها مشغول به فعالیت می شود.
این شروع موفق، آغاز راه تعالی این هنرمند در هنر نمایش جهان بود و وی بتدریج و با اجراهای دقیق خود و همچنین نگارش كمدی های متمایز با آنچه در آن سال ها به عنوان كمدی در انگلستان دوران الیزابت به صحنه می رفت، باعث شد كه بتواند دو اجرای خاص برای ملكه انگلستان داشته باشد و همین تاثیرگذاری و تمایز او، رضایت ملكه انگلستان را با خود به همراه داشت و سبب شد تا حقوق ثابتی برای ادامه فعالیت های هنری خود در كاخ انگلستان دریافت كند.
در كنار كسب سرمایه، شكسپیر جوان توانست بخشی از تماشاخانه 'گلوب' كه یكی از سالن های معتبر آن زمان بود را خریداری كند و به عنوان سهام دار توانست تعدادی از نمایشنامه های خود مانند 'هنری چهارم'، 'تیتوس آندرونیكس'، 'رویای شبی در نیمه تابستان'، 'بازرگان ونیز' (تاجر ونیزی) و 'ریچار دوم' را كه در اواخر دهه 1590 میلادی به رشته تحریر در آورده بود را با حضور بازیگران موفق آن زمان به صحنه ببرد و همین آثار آغاز دوران باشكوه تئاتر 'شكسپیرین الیزابتی' در جهان بود.
آغاز مرحله دوم تعالی شكسپیر، شروع نگارش تراژدی های مدرن به قلم وی بود؛ 'رومئو و ژولیت'، 'شاه لیر'، 'مكبث' و شاهكار همیشه جاویدان وی 'هملت'، ضمن تبدیل شدن به موفق ترین آثار اجرا شده بر صحنه های نمایشی به تحقیق اهل فن، شالوده تمامی شیوه های نگارش مرسوم در آن زمان را شكست و سبكی جدید را در خلق نمایشنامه در جهان وسیع این هنر بوجود آورد.
بهره گرفتن از منابع و روایت های تاریخی بویژه تاریخ معاصر انگلستان قرن 15 و 16 میلادی و كشورهای همسایه به عنوان منبعی برای اقتباس، افزودن تخیل و عناصر دراماتیك به این داستان ها، زنده كردن شخصیت های كلیشه شده در بند گفت وگوهای مشخص، فضاسازی نمایشی در خلق آثار صحنه ای و تغییر نگاه محتوم به نابودی قهرمانان تراژیك با خلق سبك جدید در نگارش نمایشنامه به عنوان 'تراژدی كمدی'، عمده فعالیت های این هنرمند طی یك دو دهه فعالیت مستمر وی در زمینه تئاتر در دوران سلطنت ملكه الیزابت در انگلستان بود.
شكسپیر زمانی كه متوجه شد به میزان لازم درآمد كسب كرده، لندن و سالن نمایش را رها كرد و به روستای محل زندگی خود بازگشت و 23 آوریل 1616 میلادی (همزمان با سالمرگ سروانتس نویسنده بزرگ اسپانیایی و خالق 'دن كیشوت') در سن 52 سالگی چشم از جهان فرو بست.
مهمترین نكته درباره نمایش های شكسپیر آن است كه وی تا پیش از مرگ، هیچ یك از نمایشنامه های خود را تدوین نكرد تا آنكه در سال 1623 دو تن از اعضای 'تماشاخانه شكسپیر'، یعنی 'جان همینگز' و 'هنری كاندل' نسخه ای جمع آوری شده از تمام نمایش نامه های كه مورد تصحیح و رسیدگی قرار گرفته بود را تحت عنوان 'فرست فالیو' (first folio) به چاپ رساندند.
فراهنگ ** 9266 ** 1071
تهران - تغيير نگرش در خلق نمايشنامه هاي تراژيك، معرفي تئاتر به عنوان هنري متعلق به عموم افراد جامعه و استفاده از ادبيات روايي - تاريخي براي خلق شاهكارهاي نمايشي را مي توان بخش كوچكي از خدمات ارزنده 'ويليام شكسپير'، نمايشنامه نويس انگليسي به هنر تئاتر جهان برشمرد.
