نبود حامي انتشار آثار دو نويسنده كردستاني را با مشكل مواجه كرده است

احمد نظری یكی از این دو نویسنده كردستانی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا گفت: در سال 1325 در اورامان متولد شدم، فوق لیسانس الهیات دارم و نزدیك به 16 سال بصورت حرفه ای مشغول نوشتن هستم.

وی افزود: علاقه من به نوشتن به دوران كودكی بر می گردد آن موقع كه دبستانی بودم در خدمت ماموستا قانع، ماموستا توتون چی و ملا حسن دزلی از بزرگان ادب و فرهنگ كرد بودم و با حرف ها و سخنان شیرینی كه از گذشته های مردم كرد می گفتند به نوشتن علاقه مند شدم تا بتوانم قسمت كوچكی از جای خالی فرهنگ و ادب مردم كرد را پر كنم.

وی افزود: آثار زیادی نوشته ام و بیشتر آنها كتاب ها و مقاله های تحقیقی هستند كه كار خیلی سختی است به عنوان نمونه چند سال مشغول تحقیق و جمع آوری آثار ماموستا قانع و ملاحسن دزلی بودم تا توانستم اكثر آنها را جمع آوری و از نابودی قسمتی از تاریخ و فرهنگ كرد جلوگیری كرده، به رشته تحریر در آورم و به انتشار برسانم.

وی با بیان اینكه بیشتر آثارم در مورد پیشینه مردم كردستان بخصوص هورامان است گفت: تا كنون شش اثرم را با هزینه شخصی منتشر كرده ام بدون آنكه ارگان و نهادی در چاپ این آثار به بنده كمك كند.

به گفته وی در حال حاضر مشغول نوشتن سه كتاب هورامان شناسی، سخنان و پندهای شیرین كردی و بازی های محلی كردی هستم.

احمد نظری افزود: كتاب ' دیوان ملا حسن دزلی 'در بخش بررسی كتاب كردی در سوئد به عنوان كتاب سال اروپا انتخاب شده است.

وی در پایان افزود: كسانی كه به این راه می آیند باید با عشق و علاقه به تاریخ، فرهنگ و ادب مردم خود خدمت كنند و هیچگاه به فكر دست یافتن به مادیات و كسب مقام از این راه نباشند.

جلال ملكشاه از بزرگان شعر كردی نیز در گفت و گو با ایرنا گفت: از دوران كودكی حس شاعرانه داشتم ولی بصورت جدی از اول دبیرستان شعر سرودن را شروع كردم كه در آن دوران خیلی از شعرهایم در روزنامه ها چاپ می شد.

وی افزود: نزدیك به 10 اثر دارم كه دو اثر آن چاپ شده است و بیشتر آنها موضوع های اجتماعی دارند و در قالب شعر نو سروده ام.

ملكشاه در ادامه افزود: همه آثارم به دو زبان كردی و فارسی سروده شده است و دلیل به چاپ نرسیدن دیگر آثارم نبود هزینه مالی و حمایت نكردن ارگان ها و نهادهای مربوطه است.

وی با بیان اینكه در حال حاضر مشغول نوشتن یك رمان اجتماعی هستم از بیان عنوان آن خودداری كرد و از شاعران و نویسندگان خواست كه به جامعه روی بیاورند چون ادبیات آینه جامعه است.ك/3

7347/533