زینب (س) در خانه رفیع امامت رشد یافت، از لبان وحی علم آموخت و در دامان كرامت پرورش یافت، او لباس پاكی و تقوا پوشیده و به آداب و اخلاق اسلامی مزین گشته بود.
حضرت زینب كبري (س) در روز پنجم جمادي الاولي سال پنجم یا ششم هجري قمري در شهر مدینه متولد شد.
نام مبارك آن بزرگوار زینب و كنیه گرامیشان 'ام الحسن' و 'ام كلثوم' و القاب آن حضرت نیز 'صدیقة الصغري'، 'عصمة الصغري'، 'ولیة اللّه العظمي'، 'ناموس الكبري'، 'شریكة الحسین' (ع)، 'عالمه غیر معلّمه'، 'فاضله' و 'كامله' است.
زینب (س) فصاحت و بلاغت را از علی، نجابت را از فاطمه، صبر و شكیبایی را از حسن و مظلومیت در عین ایستادگی را از حسین آموخته بود.
حضرت زینب (س) در خضوع و خشوع و عبادت و بندگی، وارث پدر و مادر بود. او بیش تر شب ها را با عبادت و بندگی حضرت حق به صبح می رساند و همواره قرآن تلاوت می كرد.
در شب یازدهم محرم با آن همه رنج و خستگی و دیدن آن مصیبت های دلخراش هم به عبادت خدا پرداخت.
حضرت سجاد (ع) می فرماید: آن شب دیدم عمه ام بر سجاده نماز نشسته و مشغول عبادت است. و نیز از آن حضرت نقل شده كه 'عمه ام زینب با این همه مصیبت از كربلا تا شام، هیچ گاه نمازهای مستحبی را ترك نكرد' و نیز روایت می كنند: 'چون امام حسین (ع) برای وداع با زینب (س) آمد، فرمود: 'خواهرم، مرا در نماز شب فراموش نكن.'
زینب (ع) در ایام كودكی با برادرش حسین (ع) انس و الفتی عجیب داشت و در كنار برادر، آرامش می یافت و دیده از دیدارش بر نمی بست و از حضور مباركش دور نمی شد.
حضرت زینب (س) بزرگ بانوی جهان اسلام، بیدادگر و ادامه دهنده حادثه عاشورا و دارنده دانشهای دو جهان و به گفته امام سجاد (ع) ' دانای بدون آموزگار و فهمیده بدون فهماننده ' بود.
پس از واقعه خونبار كربلا نقش ایشان روند تازه تری یافت و در این دوران ضمن حضور در كاروان اسرای كربلا در برابر حكام جور قرار گرفتند و به افشاگری ظلم و ستم وارد بر آل طه از سوی خاندان امیه پرداختند.
آن حضرت در این دوران سخت با حضور در كاخ برخی حكمرانان جور زمان مانند یزید و ابن زیاد، با تاكید برحقانیت طریق آل محمد (ص) بر سخنان و تبلیغات مسموم خاندان امیه درباره بنی هاشم خط بطلان كشیدند.
حضرت زینب (س) شیرزن دشت كربلا سرانجام پس از عمری دفاع از طریق حقه ولایت و امامت در 15 رجب سال 63 هجري قمري در سفري كه به همراه همسر گرامیشان عبداللّه بن جعفر به شام رفته بودند، وفات نموده و بدن مطهر آن بانوي بزرگوار در همانجا دفن شد.
مزار ملكوتي آن حضرت (دمشق/سوریه)، اینك زیارتگاه عاشقان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است.
687/688/
شهرري - حضرت زينب (س) شيرزن دشت كربلا، نمودار حق و جهاد در راه خدا و نگهدارنده ايمان و عقيده، قهرمان دليري و شجاعت و جلوه فصاحت و بلاغت است.
