وقتی وارد دشت 'رینه ' در دامنه كوه دماوند می شوی گل هایی با رنگ های خیره كننده انتظارت را می كشند تا برای دقایقی ترا از دغدغه های زندگی شهرنشینی و ماشینی دور كنند؛ اما نمی دانند كه دست های همین افراد طناب دار آن ها است و زندگی كوتاه هشت تا 10 ساعته آنها را كمتر و كمتر می كند.
اما ذات طبیعت بخشنده است؛ وقتی یك بار گلی را از ساقه جدا می كنی بدون منت برای سال آینده باز هم گل می دهد تا شادمانت كند و بفهماند كه ذات بخشنده اش با خشونت و ندانم كاری انسان تغییر نمی كند، طبیعت دوام می آورد، اما زمانی این بی مسئولیتی انسان به حدی می رسد كه تیشه به ریشه آن می زند.
به گفته حسین عبیری گلپایگانی كه چند سالی است دغدغه های زیست محیطی وی را به یك فعال محیط زیستی تبدیل كرده است، برخی از گردشگران به كندن گل از ساقه اكتفا نمی كنند؛ بلكه پیاز گل را كه بخش زادآوری این گیاه است از خاك خارج می كنند. به خیالشان كه باغچه حیاطشان را زینت خواهند داد؛ غافل از این كه وقتی از دامن مادرش كه همان دشت طبیعی است خارج شود، دیگر حیات دوباره و زادآوری برای آن میسر نخواهد شد.
وقتی در خرداد و تیرماه وارد دشت 'رینه ' در دماوند شویم سفره سبز و قرمزی را می بینم كه چشم هر بیننده ای را خیره می كند، البته به گفته اهالی آن منطقه این دشت دیگر جاذبه چند سال نه چندان دور - شاید حدود هشت تا 10 سال پیش- را ندارد، زیرا گردشگران بدون توجه خودروهای خود را وارد دشت می كنند و گل ها را زیر چرخ های آن له می سازند.
جالب اینجاست كه وقتی با همین افراد صحبت می كنی كه چه بر سردشت آمده به افرادی كه با بی مبالاتی وارد دشت گل می شوند و حتی در بین بوته های شقایق های وحشی به بازی هایی با تحرك زیاد مانند والیبال و ورزش می پردازند - اعتراض می كنند.
وقتی وارد دشت می شوی در اولین نگاه چیزی كه نظرت را جلب می كند تعداد خودروهایی است كه تا پای كوه پیش رفته اند از این رو گل ها برای ادامه حیات كه ذات غریضی آنهاست خود را به قسمت های بالاتر دشت
كه در واقع دامنه كوه است می كشند كه این دسترسی به آنها را مشكل تر می كند و افرادی كه توان بالا رفتن از دامنه كوه را ندارند از این لذت بی نصیب می مانند - یعنی انسان این قدر خودخواه است.
وقتی با چند ساعت رانندگی می توانیم از شهر پر از دود و هیاهویی مانند تهران خلاص شویم و خود را به دست طبیعت بسپاریم پس چرا باید با ندانم كاری و شاید هم خودخواهی این نعمت بی منت را از خود و فرزندانمان دریغ كنیم.
عبیری می گوید: گل ها شقایق هر سال در خرداد و تیر ماه سر از خاك بیرون می‌آوردند كه اگر از آنها درست محافظت نشود در آینده نزدیك دیگر هیچ گلی وجود نخواهد داشت و فقط باید خاطره این زیبایی چشم نواز را برای فرزندانمان تعریف كنیم.
این فعال زیست محیطی ادامه می دهد : دشت شقایق ها در منطقه پلور تنها مكانی است كه این گونه شقایق منحصر به فرد در آن می‌روید و اگر این منطقه با روند فعلی نابود شود وداع با دشت شقایق‌ها زود فرا می‌رسد.
وی ادامه می‌دهد: برنامه حفاظت از دشت‌های شقایق از سال 1384 آغاز شده است و هر ساله در ماه‌های خرداد و تیر كه این شقایق‌ها سر از خاك بیرون می‌آورند، گروه‌هایی از فعالان محیط زیستی به منطقه رینه می‌روند تا از دشت‌های شقایق حفاظت كنند.
عبیری می افزاید :در آخر هفته‌های این دو ماه این گروه‌های فعال محیط زیستی به دشت شقایق می‌روند و از مردمی كه برای گشت و‌گذار به این منطقه آمده‌اند، می‌خواهند كه زباله‌های خود را به زمین نریزند و گل‌ها را نكنند. آنها با پخش بروشور در بین مردم و نصب پلاكارد در این منطقه گردشگران را از خطراتی كه گلهای شقایق را تهدید می‌كند آگاه می‌كنند.
این فعال محیط زیستی ادامه می‌دهد: اخیرا مشاهده شده كه گروهی به صورت هدفمند پیاز گلهای شقایق را می‌كنند تا برای مصارف دارویی از آن استفاده كنند. در صورتی كه با تحقیقاتی كه كرده ایم این شقایق‌ها هیچ مصرف داروئی ندارد.
وی تصریح می‌كند اگر كندن پیاز گل‌ها همچنان ادامه پیدا كند تا چند سال آینده هیچ اثری از گلهای شقایق باقی نخواهد ماند.
عبیری گلپایگانی معتقد است مردم محلی می‌توانند بهترین نگهبان گلهای شقایق باشند و می‌افزاید: به همین منظور با شورای شهر 'رینه ' توافقاتی صورت گرفته است و قرار شده شورای شهر گروه‌های محلی را برای حفاظت از گلهای شقایق آموزش دهند تا این افراد بتوانند در تمام مدتی كه گلهای شقایق می‌رویند از آنها حفاظت كنند.
وی ادامه می دهد: شورای شهر به دنبال این است كه در صورت امكان برای كندن گلهای شقایق جریمه‌ای را هم در نظر بگیرد كه این جریمه برای كندن هر گل شقایق حدود دو تا سه هزار تومان است و برای این كه این جریمه ها رنگ اجرایی بگیرد باید ابزارهای قانونی این كار فراهم شود همچنین تعامل و همكاری همه دستگاه‌های مسئول ، لازم و ضروری است.
برنامه حفاظت از دشت شقایق تا 13 تیرماه و همزمان با برگزاری جشن روز ملی دماوند در شهرستان رینه ادامه دارد. بعد از نیمه اول تیر ماه گلهای دشت شقایق پژمرده می شوند و از آن به بعد گل شقایق در دشت وجود ندارد كه احتیاج به حفاظت داشته باشد.
این درحالی است كه پیاز این گل‌ها در مغازه‌های گل فروشی به فروش می‌رسد و مردم باید بدانند این پیازها تنها در منطقه دماوند می‌رویند و با از بین بردن این دشت زیبا فقط كودكان و آیندگان خود را از دیدن شقایق ها محروم می‌كنیم.
رویش شقایق ها در بهار را پاس بداریم چرا كه به قول سهراب سپهری 'تا شقایق هست زندگی باید كرد'.
گزارش از:كیمیا عبدالله پور
علمی **9014**1544
تهران -بي گمان وقتي صحبت از دماوند و كوهپايه هاي زيباي اين ديو سفيد پاي در بند مي شود كمتر كسي است كه دشت زيباي شقايق با آن رنگ هاي زيبا و خيره كننده را در ذهن به تصوير نكشد، اما متاسفانه چند سالي است كه اين گل هاي زيبا به دست برخي از افراد بي مسئوليت زير پاها له مي شود.