26 مرداد 1369، ایران اسلامی شاهد ورود نخستین كاروان از قبیله عشق، رادمردی و غیرت بود، بزرگ مردانی كه از مصائب غربت و اسارت، درس صبوری گرفتند، استقامت پیشه كردند و در غربت توشه برای افزونی ایمان خویش اندوختند.
اراده های ایمانی و همت بلند غیورمردان قبیله عشق كه اسارت برایشان معنای آزادگی یافت و سختی ها و رفتارهای ناجوانمردانه را در راه دفاع از سرزمین تحمل كردند و دم برنیاوردند، اشك را از چشمان ملت جاری و در برابر دشمن سرافراز كرد.
22 سال پیش ایران اسلامی سراسر شور و شعف بود، نخستین كاروان آزادگان سرافراز به وطن بازمی گشتند و ملت كه توانست با تكیه بر ایمان و حماسه آفرینی جوانان خویش، دشمن بعثی را به خاك مذلت بنشاند، این پیروزی را با بازگشت سرافرازنه فرزندان خود جشن می گرفت.
در یك روز گرم تابستانی خیابان ها و كوچه های ایران مملو از پارچه نوشته هایی بود كه ورود نخستین كاروان آزادگان را خوشامد می گفت، همه جا از بوی گل و گلاب پر شده بود و در هر نقطه ای از این كشور پلاكاردهای رنگارنگ در میان رشته لامپهای قرمز، سبز و زرد در میان معابری كه آب و جارو شده بود، آمدن مهمانی عزیز از راه دور را نوید می داد.
دود اسفند كوچه ها را عطرآگین كرده بود و آنان كه مسافری در راه داشتند شربت و شیرینی بین مردم پخش می كردند و از همگان برای شركت در ضیافتی كه به مناسبت ورود فرزند خویش به میهن ترتیب داده بودند دعوت می گرفتند.
ورود نخستین كاروان آزادگان هشت سال دفاع مقدس به ایران اسلامی همراه با اشك و لبخند بود، چه آنان كه با تنی مجروح بازگشتند، چه آنان كه تنها پیكر پاكشان به میهن رسید و چه آنان كه بدن پاره پاره اشان در غربت پراكنده گشت و تنها نام 'مفقود الاثر' نصیبشان شد، سهمی از این كاروان داشتند.
آن روز بزرگ و به یاد ماندنی، چشمان منتظر خانواده های رزمندگان هشت سال دفاع مقدس در كنار اتوبوس های آزادگان به سرهایی كه از پنجره بیرون آمده بودند، خیره شده بود تا عزیز خود را در میان آنان بیابند، عده ای نیز قاب عكس شهید خود را در بغل گرفته بودند تا دوستانش را در میان كاروان پیدا كنند و نحوه شهادت و خاطرات مشتركشان را جویا شوند.
در این روز چه بسیار مادرانی بودند كه پیكر نحیف و رنجور جوان خویش را در آغوش گرفتند، چه كودكانی كه قاب عكس پدر را در بغل فشردند تا نخستین نگاه او وجودشان را گرما ببخشد، چه همسرانی كه رنج فراق چند ساله را با پیراهن یوسف شان به تن خریدند و چه بسیار والدینی كه در حسرت دیدار فرزند رخ در خاك كشیدند.
با ورود نخستین كاروان آزادگان در 26 مرداد 1369، عده ای عزیز سفر كرده خود را كه سالها او را گمنام می خواندند، در میان آزادگان یافتند، برخی نیز كه یقین داشتند عزیزشان در میان كاروان است، خبر شهادتش را از دوستانش شنیدند و عده ای نیز كه عزیزشان را نیافتند در انتظار ماندند تا كاروان های دیگر از راه برسند.
و پس از تابستان 69 سالها از پی هم آمدند و گروه گروه از آزادگان ایران سرافراز به میهن بازگشتند و نامشان برای همیشه در دفتر تاریخ این ملت به ثبت رسید.
به گزارش ایرنا، سیستان و بلوچستان نیز یادگاران بسیاری از هشت سال دفاع مقدس را در خود حفظ كرده است كه یادآور جانشفانی ها و ایثارگری های رزمندگان در مقابل دشمن بعثی و دفاع از این مرز و بوم هستند.
مدیر كل بنیاد شهید و امور ایثارگران سیستان و بلوچستان به خبرنگار ایرنا در این باره گفت: روز 26 مرداد 1369 ایران اسلامی شاهد بازگشت آزادگان سرافرازی بود كه پس از تحمل سالهای اسارت خود در اردوگاههای عراق، وارد میهن شدند و به آغوش خانواده های خود بازگشتند.
'محمود غلامی' افزود: استان سیستان و بلوچستان دو هزار و 400 شهید، چهار هزار مجروح و 600 آزاده از هشت سال دفاع مقدس دارد.
وی اظهار داشت: از جمله اقدامات مهمی كه در رابطه با آزادگان پس از بازگشت آنان به میهن اسلامی انجام گرفت، تشكیل ستاد رسیدگی به امور آزادگان بوده است.
وی گفت: با هدف خدمت به آزادگان میهن اسلامی و رسیدگی به امور آنان، بنیاد شهید و امور ایثارگران سیستان و بلوچستان به این قشر تسهیلات در بخشهای مختلف اختصاص داده و هزینه های درمان و تحصیل در دانشگاه برای آنان و خانواده اشان را تامین كرده است.
وی با اشاره به ویژه برنامه های سالروز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی گفت: برگزاری مراسم تجلیل از آزادگان، دیدار با آزادگان و خانواده های آنان، برگزاری مراسم ختم قرآن توسط آزادگان، تجلیل ویژه از آزادگان موفق در عرصه های مختلف، قدردانی از همسران آزادگان و فرزندان نخبه آنان در این روز بزرگ پیش بینی شده است./4
7315/7437
زاهدان – 26 مرداد ماه يادآور سبزترين روز تاريخ انقلاب اسلامي است، هنگامه ورود سفيران سرافراز ميهن به وطن كه فرياد 'ايران ايران' شان در اردوگاههاي عراق طنين انداز شده بود، وارستگان نامدار اين سرزمين كه آزاده نام گرفتند و نامشان تا هميشه بر تارك تاريخ خواهد درخشيد.
