مرحوم حسینی یكی از محورهای اصلی جریان سازی شعر انقلاب است كه در روند شكل دهی شعر آیینی در پس از انقلاب پیشگام بود؛ او توانست با خلق اثر 'گنجشك و جبرییل' ظرفیت شعر سپید را در بیان ارزش های دینی و آیینی بكار گیرد.
در اشعار حسینی، دو ویژگی برای شاعران شیعی و انقلابی وجود دارد؛ یكی خوب دیدن و دیگری محفوظ ماندن از صفاتی همچون زر و زور و ریا و تزویر.
او شاعری بود كه همواره به رسیدن به قله ها فكر می كرد و این دیدگاه باعث می شد با تمام ظرفیت راه خود را ادامه دهد.
مرحوم حسینی بخش عمده ای از زندگی خود را صرف مطالعه و تحقیق كرد و در متون عرفانی، حكمی و بویژه در زمینه زیباشناسی ساختاری و زبانی قرآن كریم نیز مطالعات و تحقیقات زیادی انجام داد.
او در قالب های متعدد شعری طبع آزمایی كرد و قلم وی از چنان شیوایی برخوردار بود كه خواننده را تا پایان بدنبال خود می كشاند و به نوعی آثار او شناسنامه دار بود.
** حسینی همواره بدنبال كشف راه های نامكشوف بود
شاعر و منتقد ادبی، مرحوم حسینی را شاعری پیشگام در شعر انقلاب توصیف كرد و افزود: او به علت اینكه چند سالی پیش از انقلاب شاعری را آغاز كرده بود، به نوعی استاد شاعران جوان تر به حساب می آمد.
'اسماعیل امینی' گفت: او علاوه بر شاعری در نقد و پژوهش نیز آثار ارزشمندی از خود برجای گذاشت كه می توان به كتاب 'مشت در نمای درشت' مقایسه ادبیات و سینما از طریق معانی و بیان، و كتابی درباره تاثیرات سبك هندی (پژوهشی در زمینه سبك‌شناسی) اشاره كرد.
این شاعر معاصر، مهمترین ویژگی مرحوم حسینی را راهگشایی عنوان كرد و گفت: او همواره بدنبال كشف راه های جدید بود و هیچگاه یك مسیر را دوبار طی نمی كرد. نگارش منظومه 'گنجشك و جبرییل' مسیر جدیدی در اشعار سپید عاشورایی برای علاقه مندان به این حوزه گشود.
امینی، مهمترین ویژگی اخلاقی حسینی را مهربانی، فروتنی و افتادگی و تواضع در مقابل دوستان دانست و ادامه داد: او فردی با غیرت و تلاشگر بود و با ریا و هر گونه دو رویی مخالف بود و تحمل كسانی كه قاب دگر نمایی و فریب را بر چهره می زدند نداشت. او در مقابل كسانی كه گفتارشان با منش و كردارشان فاصله داشت، سختگیر بود.
وی در مورد بهترین اثر مرحوم حسینی گفت: 'سفرنامه گردباد' وی كه پس از مرگ او به همت مرحوم قیصر امین پور به چاپ رسید را می توان یكی از بهترین آثار حسینی عنوان كرد كه حاوی اشعار زیبای نیمایی است.
** زندگینامه سیدحسین حسینی
'سیدحسن حسینی در سال 1335 در تهران دیده به جهان گشود و پس از اتمام تحصیلات به اخذ درجه دكتر در رشته ادبیات فارسی نائل شد.
وی به زبان عربی مسلط بود و به زبان های تركی و انگلیسی نیز تسلط داشت. نوشتن را از سال 1352 آغاز كرد و برای نخستین بار آثار خود را در مجله فردوسی منتشر كرد.
به همراه محمدرضا حكیمی در سال 1358 حوزه اندیشه و هنر اسلامی را راه اندازی كرد و به همراه مرحوم قیصر امین پور در بخش ادبیات و شعر این مجموعه فعالیت خود را آغاز كرد.
در سال 1367 در دانشگاه الزهرا(س) مشغول تدریس ادبیات فارسی و عرب شد و پس از آن در سال 1378 در رادیو فعالیت كرد.
در سال 1393 نیز در چهارمین همایش چهره های ماندگار از وی تقدیر شد.
'هم صدا با حلق اسماعیل'، 'براده ها'، 'بیدل'، 'نگاهی به خویش'، 'گنجشك و جبرییل'، گزیده شعر جنگ و دفاع مقدس، 'نوشداروی طرح ژنریك'، 'طلسم سنگ'، 'شقایق نامه' و 'در ملكوت سكوت' از جمله آثار مرحوم حسینی هستند.
وی در نهم فروردین سال 1383 دیده از جهان فرو بست.
از: مریم زباندان
فراهنگ(5) ** 1630 ** 1071
تهران - نهم فروردين ماه سالروز درگذشت 'سيدحسن حسيني' شاعري انقلابي و ارزشي و علمدار شعر شيعي قرن است.
